حیاتِ حیات‌وحش در گرو قانون‌های بازدارنده

مصداق‌هایش البته و خدا را شکر کم است، اما در برخی موارد، یکی هم که باشد باز زیاد است، مثل رفتار عجیب، زشت، غیرانسانی، دردناک و دلخراشی که چند روز پیش از چند نفر از هموطنان مازندرانی‌مان سر زد؛ در منطقه دراسله سوادکوه؛ آنجا که با سنگ‌های تیز و سخت و چوب، به جان توله‌خرسی معصوم افتاده و تا خیال‌شان از مرگ ماده خرس دوساله راحت نشد، بی‌خیال سنگ زدن نشدند. شاید زشت‌تر از این عمل، ثبت آن در قاب دوربین تلفن همراه بود که البته به یمن همان فیلم و کلیپ، همگان متوجه این اتفاق تلخ شدند و خاطره مشابهی در سال‌های گذشته مرور شد؛ خاطره‌ای که گره می‌خورد به ضرب و شتم خرسی در استان گلستان که به مرگ حیوان و پنهان کردن جسدش در خاک انجامید.
در ماجرای تلخ شهریور 96 که توله خرسی سنگباران و ضرب و شتم شده بود، درنهایت خاطیان که ماموران اداره محیط‌زیست بودند، بازخواست شدند و مدیرکل محیط‌زیست گلستان که کوتاهی‌اش در پیگیری ماجرا محرز شده بود، برکنار شد.
در ماجرای اخیر هم ابراهیمی کارنامی، مدیرکل محیط زیست استان مازندران از شناسایی افراد خاطی به دستور دادستان و قول دستگیری و مجازات عاملان خبر داده اما مساله این است که چه عامل، روش یا قانونی می‌تواند برای همیشه جلوی این رفتار غیراخلاقی و غیرانسانی با دیگر زیستمندان این کره خاکی را بگیرد تا بار دیگر شاهد چنین رفتار دلخراشی نباشیم./ جام‌جم