تلفات آتش‌سوزی قابل جبران نیست اما به آسانی قابل پیش‌گیری است!

یکی از موضوعاتی که در سال‌های اخیر از جهات مختلف مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است، تغییراتی است که تکنولوژی بر روی کیفیت زندگی داشته است.

به نظر خیلی از افراد، مهمترین اثری که این پیشرفت‌ها در زندگی افراد جامعه داشته است، بالا بردن میانگین نرخ امید به زندگی افراد و کاهش خطر حوادثی است که در گذشته بسیار بیشتر از امروز به مرگ منجر می‌شدند.

شاید خیلی‌ها با این موضوع موافق باشند که رسیدن به راهکارهایی برای نجات جان انسان‌ها از مرگ، از مهم‌ترین دستاوردهای جوامع در سال‌های اخیر است اما مهمترین دلایل این مرگ و میر چه مسائلی بوده است؟

آتش سوزی اگر چه به لحاظ آمار، جزو پنج یا ده عامل اصلی مرگ و میر در جهان نیست، اما دانستن این نکته که آمار آسیب دیدگی و مرگ و میر افراد در ایران بر اثر سوختگی، حدود 8 برابر متوسط جهانی است، نشان می‌دهد، ایرانیان بعضاً نه تنها نسبت به رعایت مسائل ایمنی در نصب و استفاده از وسایل گرمایشی سهل‌انگار هستند، بلکه درباره تجهیزات اعلام حریق که در صورت وقوع آتش‌سوزی می‌توانند به کاهش خسارات وارده کمک کنند و آن را به حداقل برسانند نیز آگاهی کافی ندارند!

تصور کنید حادثه‌ای مثل آتش‌سوزی که در چشم به هم زدنی می‌تواند شدیدترین خسارات جانی و مالی را به همراه داشته باشد، توسط سیستمی که نسبت به نشانه‌های مختلف حریق مانند دود، حرارت و... حساس است، پیش‌بینی و کنترل شود.

در این‌صورت دیگر نگرانی به حداقل می‌رسد و می‌توان در فضاهایی مانند آپارتمان و ساختمان محل سکونت، سوله و انبارهای خارج از شهر، ادارات و به خصوص قسمت‌هایی که اسناد و مدارک مهم شرکت نگه‌داری می‌شود و... با نصب تجهیزات اعلام حریق، احتمال خطر و متحمل شدن خسارت را به حداقل رسانید.

اگر از دید قانون و ضوابط به آن نگاه شود، بر اساس مبحث چهار مقررات ملی نه گانه ساختمان، ساختمان‌هایی که باید به سیستم اعلام حریق مجهز شوند به قرار زیر هستند:

1. ساختمان‌های مسکونی
2. ساختمان‌های آموزشی و تربیتی
3. ساختمان‌های درمانی و مراقبتی
4. ساختمان‌های تجمعی
5. ساختمان‌های اداری و حرفه‌ای
6. ساختمان‌های کسبی و تجاری
7. ساختمان‌های صنعتی
8. انبارها
9. مکان‌های مخاطره‌آمیز.

سیستم اعلام حریق چیست و چرا نصب آن در فضاهای مختلف ضروری است؟

اعلام حریق به مجموعه‌ای از قطعات الکترونیکی گفته می‌شود که وظیفه‌ی آن آشکارسازی حریق و اعلام آن از طریق آژیرها و سایر وسایل هشداردهنده است.

سیستم اعلام حریق در یک ساختمان طراحی می‌شود تا قبل از گسترش حریق و غیر قابل کنترل شدن آن هشدارهای لازم فراهم شود و سیستم های بعدی نظیر اطفاء حریق فعال شوند و در مرحله اول جان افراد و سپس اموال آن‌ها محافظت شود.

آیا عملکرد سیستم‌های اعلام حریق مشابه یکدیگر است؟

اینکه حریق با چه سرعتی تشخیص داده شود و واکنش لازم در برابر آن نشان داده شود، بستگی به نوع دتکتور‌های اعلام حریق (آشکارسازها) دارد چرا که این دستگاه‌ها نسبت به نشانه‌های مختلف آتش مانند دود و گرما حساس هستند. در هنگام حریق باید نزدیک‌ترین دتکتور به محل وقوع حریق فعال شود و پنل یا تابلوی کنترل مرکزی، سیگنال حریق را دریافت کند و آژیرها به صدا در آیند. اگر طراحی سیستم اعلام حریق صحیح و اصولی نباشد و نزدیک‌ترین دتکتور فعال نشود و دتکتورهای بعدی فعال شوند، زمان کشف حریق طولانی‌تر شده، آتش شعله‌ور می‌شود و در نتیجه خسارت بیشتری به افراد یا اموال وارد می‌شود.

با توجه به تنوعی که در میان انواع سیستم‌های اعلام حریق، انواع دتکتورها و... وجود دارد، برای انتخاب از میان سیستم‌های مختلف اعلام حریق، باید با قابلیت‌های متفاوت و متنوع آن‌ها آشنایی پیدا کرد. شرکت پنتا از مجموعه‌های فعال در این زمینه است و مشاوران حتی به صورت تلفنی نیز می‌توانند همه را برای انتخاب سیستم کارآمدتر راهنمایی کنند. متراژ فضا، نوع معماری، تعداد دتکتور‌هایی که باید تهیه و نصب شود،... همه و همه در انتخاب تاثیرگذارند.

به عنوان مثال اگر انبار یا سوله‌ای وجود دارد با موادی به سرعت شعله‌ور و دود حاصل از آن کم است، باید از دتکتورهای حرارتی استفاده کرد و دتکتورهای دودی گزینه مناسبی نیست چرا که نمی‌توانند عکس‌العمل خوبی از خود نشان دهند و اگر مواد سریع شعله‌ور نشوند و دود حاصل از حریق مواد زیاد باشد، از دتکتورهای دودی استفاده می‌شود. اغلب مواد و اجناس مـورد استفاده در محل‌های غیر صنعتی سریع شعله‌ور نمی‌شوند و‌ دتکتورهای دودی انتخابی مناسب برای این مکان‌ها است.

برای آگاهی بیشتر درباره این سیستم‌ها و خرید و نصب آن‌ها می‌توان به سایت شرکت پنتا مراجعه کرد.