مقطع حساس‌کنونی
داستان استاد و شاگردان و لیوان‌ها
روزی حکیمی تصمیم گرفت به شاگردان خود بیاموزد که زیبایی ظاهر مهم نیست و زیبایی باطن مهم است. پس از تفکر و تدبر بسیار تمثیلی طراحی کرد تا به‌وسیله آن این نکته را به‌طور عملی به شاگردان بیاموزد.
در روزی که شاگردان با استاد کلاس داشتند، استاد رو به شاگردان کرد و پرسید: «ای شاگردان، به‌نظر شما چه چیز انسان را زیبا می‌کند؟»
شاگردان گفتند: «چشمان درشت، ابروان کمان، دماغ قلمی، قد بلند، پوست شفاف و موارد دیگر.»
استاد دست داخل کیف سامسونتش کرد و یک‌لیوان کریستال و یک لیوان پلاستیکی بیرون آورد. سپس در لیوان کریستال آبی مانده و گندیده ریخت و در لیوان پلاستیکی شربتی گوارا و گفت: «شما کدام‌یک را انتخاب می‌کنید؟»
همه گفتند: «لیوان پلاستیکی را.»
استاد گفت: «حالا فهمیدید زیبایی درون از زیبایی بیرون مهم‌تر است؟»
در این لحظه یکی از شاگردان برخاست و با اجازه استاد لیوان‌ها را از او گرفت و آب لیوان کریستال را در داخل گلدان خالی کرد و شربت گوارا را در لیوان کریستال ریخت و گفت: «حالا چی استاد؟»
استاد بغض کرد و گفت: «بیا نمره‌ا‌ت رو بدم برو، دیگه هم کلاس من نیا. ولی اینو بدون، وقتی حقیقت درون انسان‌ها را شناختی، ظاهر اشخاص برایت بی‌اهمیت می‌گردد.»
شاگرد گفت: «باشه. ولی شما هم لطفا تمثیل‌های بهتری انتخاب کنید که مجبور نباشید کیلویی نمره بدهید.» استاد گفت: «باشه.» و کلاس خاموش شد.
امید مهدی‌نژاد
طنزنویس
