قلم ملعونی که سه بار کاغذ را پاره کرد!

«حضرت آقای ناصری. یک دنیا ممنون از محبت‌های سرکار و سلام به خانوم و همه دوستانی که در محضر سرکار دیدیم. روزهای خوشی در خدمتتان گذشت. گرچه سرتان را درد آوردم. ولی چه می‌شود کرد؟

من بیست سال است به آن طرف‌ها می‌آیم و می‌روم. و همیشه همین حرف و سخن‌ها را داشته‌ام. آیا من متحجر شده‌ام؟ یا آن حضرات؟ خدا عالم است. به عنوان تشکر از آن همه محبت چند تا مجلد است که به وسیله امامی(غلامرضا، جوانکی که توی تاکسی سفارشش را بهتان کردم) برایتان می‌فرستم. به خصوص شماره هفتم. که برای آن جوانان مفید می‌تواند باشد. اینها به نسخ معدودی رسیده تهران. می‌توانید وقف کنیدش بر عموم. اگر خواستاری داشته باشد.

مراعات هم بفرمایید. یعنی که بی‌بوق و کرنا. به همین علت به نشانی خودتان مستقیم نفرستادم. می‌بخشید. از این مورد چیزها کتاب و چرندیات که از تهران لازم دارید بنویسید. تنها کاری است که در این ولایت از دست ما بر می‌آید. (و این قلم ملعون را بگو که تا به حال سه بار کاغذ را سوراخ کرده است!) سلام شما را به ملکی رساندم. در فردوسی سه‌شنبه گذشته مقاله‌ای را شروع کرده درباره چین و شوروی به امضای م. مهرگان. لابد خواهید دید.

والسـلام.
جلــــــــال آل احمــد پنجشنبه ۱۳ بهمن ۴۵»