خیلی‌ها او را با عنوان «مادر شعر کودکان» می‌شناسند که البته پر بیراه هم نیست، چرا که پروین دولت‌آبادی در طول 84 سال زندگی بی‌وقفه برای کودکان کار کرد. علاقه‌اش به ادبیات اما پا برجا بود اما وقتی به همراه پدرش که سرپرستی پرورشگاهی را به عهده داشت قدم به آنجا گذاشت، تصمیم گرفت برای کودکان فعالیت کند.
خیلی‌ها بر این باورند که شعر او بود که دنیای زبانی شعر کودکان را متحول کرد. او از ویژگی‌های طبیعی مانند خورشید، ماه، چهارفصل و هر آنچه در طبیعت وجود دارد آشنایی‌زدایی و آنها را به‌گونه‌ای شگفت برای کودکان دوباره‌سازی کرد. شاید معروف‌ترین سروده‌اش که همچنان برای نسل‌های حاضر هم آشناست شعر «جمجمک برگ خزون» باشد. تا پیش از او شعر کودک بسیار پندگرا بود ولی از این پس و با ورود شاعرانی همچون او شعر کودک با جوهر زیبایی شناختی مطرح شد.
هر چند کمتر بچه‌ای از کودکان نسل دهه‌های 40 و 50 است که شعرهای او را نخوانده باشد اما هنوز هم بچه‌ها با شعرهای او ارتباط می‌گیرند و روی بسیاری از شعرهایش آهنگ گذاشته شده و به‌صورت سرود منتشر شده‌اند. دولت‌آبادی از نوجوانی به شعر فارسی توجه نشان داد و اشعاری به وزن‌های نیمایی و قالب‌های کلاسیک دارد. او آثار متعدد و پرباری در عرصه ادبیات کودکان دارد که از جمله آنها می‌توان به «بر قایق ابرها»، «شوراب»، «هلال نقره‌سا»، «آتش و آب»، «باز می‌آید پرستو نغمه‌خوان»، «گنجشک و وزغ»، «شهر سنگ»، «در بلورین جامه انگور»، «گذری در ادبیات کودکان» و «جمجمک برگ خزون» اشاره کرد. ویرایش بیش از 20 کتاب کودک از دیگر فعالیت‌های دولت‌آبادی است. پروین دولت‌آبادی در 27 فروردین 1387 به‌دلیل آنچه کهولت سن اعلام شد در تهران درگذشت.
