به نام ایران؛ برای ایران

برای این قهرمانی به خیلی‌ها باید تبریک گفت؛ به بهرام افشارزاده، مسعود قاسمی و بهمن زارع که تیم پاکی را روانه رقابت‌های المپیک پکن کردند. به حسین رضازاده و کوروش باقری که بدون دوپینگ آن افتخارات را در المپیک لندن رقم زدند. به علی مرادی، حسین توکلی، مهدی پانزوان، سجاد انوشیروانی، نواب نصیرشلال، محسن بیرانوند، اصغر ابراهیمی، محمدرضا کاظمی‌نژاد و دیگران که در پروسه‌ای دوساله، تیم کنونی را روانه رقابت‌های جهانی آمریکا کردند.

اگر امسال تیم‌های زیادی محروم بودند، دلیلش همان نمونه‌های مثبتی بود که در دو المپیک قبلی درآمد. نمونه‌هایی که نام هیچ وزنه‌بردار ایرانی در میانشان نبود. بی‌شک این قهرمانی نوبرانه، مزد همان روزهایی است که پولادمردان وزنه‌برداری ایران با حریفانشان پاک رقابت کردند و نخواستند مدال المپیک را به هر قیمتی داشته باشند. این قهرمانی درعین حال مزد روزها، هفته‌ها و ماه‌ها اردونشینی پولادمردان ماست. ماه‌ها تن به آهن زدن و مرارت کشیدن برای این‌که سرانجام روی سکوی جهانی فریاد شادی سر دهند. سجده شکر سهراب مرادی، شادی ایوب موسوی و فریاد غرورانگیز علی هاشمی، بوسه سعید علی حسینی بر صحنه رقابت‌های جهانی و مدالی که بهداد آن را درنهایت ناراحتی در جیب خود گذاشت تا همیشه در یاد خواهیم داشت و این افتخارآفرینی را به تک‌تک نفرات تیم تبریک می‌گوییم. از کیانوش رستمی که با وجود آسیب‌دیدگی نام ایران را زیر وزنه فریاد زد تا سهراب مرادی که رکوردهای دنیا را جابه‌جا کرد. از علی هاشمی باغیرت که پله‌های ترقی را یکی پس از دیگری طی می‌کند تا سیدایوب موسوی جوان که در همان تجربه نخست‌اش در جهانی، بر مدال برنز بوسه زد. از بهداد سلیمی که مورد غضب هیات ژوری قرار گرفت تا سعیدعلی حسینی که بعد از هشت سال توانست بخش کوچکی از حقش را با کسب عنوان نایب قهرمانی جهان بگیرد. طبیعتا بعضی‌ها روزشان نبود و بعضی‌ها هم فراتر از انتظار وزنه زدند، اما مهم این بود که همه ملی‌پوشان در یک هدف با هم مشترک بودند؛ این‌که به نام ایران بجنگند و برای ایران افتخارآفرین باشند.

شباهت علی حسینی وگاتلین

سعید علی‌حسینی در 21 سالگی به صورت مادام‌العمر به دلیل دوپینگ محروم شد، اما با اعتراض‌های او مدت محرومیتش به هشت سال کاهش یافت.

جاستین گاتلین، دونده آمریکایی نیز شرایط مشابهی داشت. او دو بار در مدت فعالیتش به دلیل دوپینگ محروم شد، اما امسال در مسابقات قهرمانی جهان دوومیدانی مدال طلا
کسب کرد.

سعید علی‌حسینی در مصاحبه با Inside the games درباره شباهت‌های زندگی‌اش با این قهرمان دوومیدانی گفت: جاستین گاتلین نیز بعد از دوبار محرومیت آمد و مدال گرفت. او یک اسطوره است. من مسابقه‌های او را دنبال می‌کردم و می‌خواهم در المپیک 2020 توکیو طلا بگیرم.

قهرمانی را کوچک نکنیم

محسن بیرانوند از نتایج خیلی راضی است و گفت بچه‌ها عالی کار کردند و با 55 امتیاز به نسبت کره جنوبی و 155 امتیاز به نسبت تیم سوم، همراه با 14 مدال قهرمان جهان شدند.

سرمربی تیم ملی وزنه‌برداری ادامه داد: سه نفر از برترین‌های مسابقات هم وزنه‌برداران ما بودند و همه چیز دست به دست هم داد تا بهترین نتایج تاریخ وزنه‌برداری را رقم بزنیم. وی در پاسخ به این‌که برخی قهرمانی مقتدرانه ایران را حاصل غیبت تیم‌های مطرح در این مسابقات می‌دانند، گفت: به دور از انصاف است اگر بخواهیم زحمات وزنه‌برداران را کوچک بشماریم. قهرمانی جهان متعلق به مردم ایران است و تمام دنیا حسرت آن را می‌خورند. تمام تیم‌ها رقابت کردند و ایران قهرمان شد، نباید این زحمات را کوچک کرد.

رضا پورعالی

ورزش