هشدار جمعی از دانشمندان جهان برای تامین غذا به کشت نوین نیاز دارد

هشدارنامه ای که اخیرا توسط دکتر نورمن بورلاگ و دکتر اسکار آریسا دو تن از برندگان جایزه صلح نوبل و همچنین چند شخصیت برجسته علمی دیگر در حمایت از بکارگیری فناوری های نوین برای افزایش محصولات غذایی در واشنگتن منتشر شد موجب جلب توجه بسیاری از کانون ها

کد خبر: ۱۰۹۲۶

و انجمن های علمی جهان و حمایت صاحب نظران ، دانشمندان و سرمایه گذاران بسیاری از کشورها شده است این خبر به همراه تحلیلی پیرامون آن ارائه شده است : چند تن از شخصیت های برجسته علمی جهان ، در حاشیه اجلاس جهانی غذا که اواسط اردیبهشت ماه در واشنگتن برگزار شد، بیانیه ای را در خصوص ضرورت به کارگیری فناوری های نوین در تامین امنیت غذایی و حفظ محیط زیست منتشر کردند و از کلیه صاحب نظران برای پشتیبانی از آن دعوت به عمل آوردند. دکتر نورمن بورلاگ ، پدر انقلاب سبز که به خاطر تلاش های ارزنده در تولید واریته های پرمحصول کشاورزی و کاهش فقر در جهان ، در سال هفتاد جایزه صلح نوبل را دریافت کرد، در یک کنفرانس خبری و به نمایندگی از امضاکنندگان این بیانیه چنین گفت : جهان باید برای رفع مشکل غذا چاره ای بیندیشد. روشهای تولید محصولات کشاورزی باید تغییر کنند و روش هایی را باید جایگزین کرد که بتواند پاسخگوی نیازهای بشر باشد دوازده سال پیش ، انقلاب سبز موجب افزایش فرآورده های غذایی در جهان شد و میلیاردها انسان را از فقر و گرسنگی نجات بخشید؛ اگر واریته های پرمحصول تولید نمی شدند و ما مجبور بودیم که از همان گیاهان کم بازده دهه50 میلادی استفاده کنیم ، باید سالها پیش ، حداقل نیمی از16 میلیون مایل مربع جنگلهای دنیا را به کشت گیاهان زراعی اختصاص می دادیم و بقیه را نیز طی 3 دهه آینده تخریب می کردیم تا بتوانیم غذای کافی برای مردم جهان تولید کنیم . به مدد انقلاب سبز، بسیاری از جنگل ها و اکوسیستمهای طبیعی ما حفظ شدند و بسیاری از گونه های گیاهی و جانوری از خطر انقراض مصون ماندند اما امروز، ما وظیفه خطیر دیگری داریم ما باید بدانیم که برای پاسخگویی به نیاز غذایی جهان در سال 2050 ، تولید غذا باید بیش از سه برابر شود؛ بدون آن که به طبیعت و اکوسیستم های حیاتی خسارتی وارد شود. در چنین شرایطی که اکثر زمینهای حاصلخیز به زیر کشت گیاهان زراعی رفته اند، بسیاری از اکوسیستم های طبیعی به اراضی کشاورزی بدل شده اند، جمعیت جهان به گونه ای سیل آسا به پیش می تازد و میزان تقاضای جهانی برای فرآورده های غذایی و جنگلی رو به فزونی نهاده است ، باید کاربرد فناوری های نوین را در کشاورزی گسترش دهیم و برای دستیابی به این هدف، یک برنامه تحقیقاتی مدون تنظیم کنیم.وی همچنین ابراز کرد اگر جهان خواهان راهی است که بتواند فقر و گرسنگی را ریشه کن و گونه های وحشی حیات را نیز حفظ کند باید برای افزایش تولیدات غذایی در واحد سطح ، چاره ای بیندیشد امضاکنندگان این هشدارنامه همچنین اعلام کرده اند که کاربرد زیست فناوری در کشاورزی و جنگلداری ، نه تنها بهبود شرایط زیست بشر را در پی خواهد داشت ، بلکه از طریق حفظ زیستگاه های طبیعی ، به حفظ محیط زیست و تنوع زیستی آن نیز کمک خواهد کرد.دکتر بورلاگ خطاب به مخالفان فناوری های نوین و مروجان کشاورزی ارگانیک چنین می گوید : ما نمی توانیم جان گرسنگان جهان را به خاطر حفظ گونه های وحشی قربانی کنیم ما حتی نمی توانیم میان حفظ این گونه ها و سیر کردن شکم گرسنگان یکی را انتخاب کنیم باید راهی را جستجو کنیم که علاوه بر تامین امنیت غذایی جهان ، حافظ منافع زیست محیطی نیز باشد و این هدف جز با تکیه بر روش های نوین تولید غذا میسر نخواهد بود اگر روزی فرا رسد که میلیون ها کودک در اثر کمبود غذا دچار گرسنگی مفرط شوند سقوط دولتها حتی خواهد بود تفسیربه این قطعنامه می توان از ابعاد گوناگون توجه کرد. طرح موضوع از سوی برندگان جایزه صلح نوبل و انتشار آن برای جلب توجهات جهانی ، حاکی از حساسیت آن است بدون شک آنان دریافته اند که با حرکت های کنونی دولت ها و مخالفت هایی که بسیاری از احزاب و گروه های موسوم به سبز، ابراز می دارند، پیشرفت چندانی در بهبود امنیت غذایی جهان حاصل نخواهد شد و این شروع فاجعه رقت باری است که آینده جهان را تهدید می کند اگرچه امضاکنندگان این بیانیه برای ارائه راهکار، تنها به اشاره ای بسنده کرده اند، اما مرور نظرات آنان در مجامع مختلف و نشست های گوناگون نشان می دهد که مشکل امنیت غذایی جهان جز به کمک بیوتکنولوژی حل نخواهد شد.دکتر بورلاگ در سخنرانی 14 ژوئن 2001 که در جمع بسیاری از دانشجویان و استادان دانشگاه توسک در ایالت آلابامای امریکا بیان کرده بود، اعلام کرده : بیوتکنولوژی امیدهای فراوانی را برای نسل های آینده در پی دارد و با وجود مخالفت های شدید که در مقابل گیاهان تراریخته و فناوری دی ان ای نوترکیب به عمل آمده است ، میزان سرمایه گذاری کشاورزان در این خصوص ، نشان از مقبولیت بی نظیر آنها در تمام طول تاریخ کشاورزی جهان دارد.وی همچنین در پاسخ به افرادی که معتقدند برای حفظ محیط زیست باید روشهای نوین را کنار گذاشت و به کشاورزی ارگانیک متوسل شد، ابراز می دارد: ما می توانیم از کشاورزی ارگانیک برای تولید غذا استفاده کنیم ؛ اما مطمئن باشید که بدین وسیله نخواهیم توانست 6 میلیارد انسان را تغذیه کنیم و بنابراین مجبور به حذف بسیاری از جنگل ها و مراتع خواهیم شد تا این نقص را جبران کنیم.دکتر دنیس آوری ، رئیس مرکز جهانی غذا نیز در این زمینه اظهار کرده است : میزان تولید فرآورده های غذایی ارگانیک حدود50 درصد کمتر از روش های نوین است . وی اضافه می کند: چنانچه اروپا بخواهد به این شیوه متوسل شود، برای جبران کمبود فرآورده های غذایی باید مساحتی به اندازه همه جنگل های آلمان ، فرانسه ، دانمارک و انگلستان را زیر کشت گیاهان زراعی برد. وی آنگاه به طرح این پرسش می پردازد که با فرض موجود، چند درصد اروپایی ها حاضر به پذیرش کشاورزی ارگانیک هستند؛به هر حال ، به نظر می رسد نویسندگان این بیانیه قصد داشته اند توجهات جهانی را به سوی ترویج بیوتکنولوژی برای بهبود چرخه تولید غذا و حفظ امنیت غذایی معطوف سازند؛ البته این اولین بیانیه در این خصوص محسوب نمی شود پیش از این ، قطعنامه مشابهی نیز در حاشیه نشست ایمنی زیستی که در بیست وچهار ژانویه 2000 در مونترال کانادا برگزار شده بود، منتشر شد که به امضای بیش از600 نفر از متخصصان ، صاحب نظران و دانشمندان سراسر جهان رسیده بود امضاکنندگان این قطعنامه تاکید کرده بودند که فناوری دی ان ای نوترکیب وسیله مطمئنی برای اصلاح موجودات زنده محسوب می شود و می تواند از طریق بهبود سطح کشاورزی ، بهداشت و محیط زیست ، در افزایش کیفیت زندگی بشر موثر باشد با این اوصاف ، هنوز این پرسش باقی است که : راهبرد ملی ما در این باره چیست و با توجه به اهمیت موضوع ، چرا حرکت جدی در این زمینه در کشور به عمل نیامده است؛