ستاره بسکتبال بانوان پس از خداحافظی : به آخرین آرزویم هم رسیدم

به گزارش جام جم آنلاین ، بسکتبال بانوان ایران به دلیل استاندارد نبودن نوع پوششی که داشت سال ها از سوی فیبا (فدراسیون جهانی بسکتبال) از حضور در میادین رسمی و بین المللی محروم بود. در واقع فیبا نوع پوشش اسلامی بازیکنان زن بسکتبال را قبول نداشت اما پس از سال ها رایزنی و مذاکره بالاخره فدراسیون جهانی رضایت داد که تیم ملی بسکتبال بانوان به صورت آزمایشی در رقابت های رسمی شرکت کند و این شد که تیم ملی بانوان ایران پس از سال ها فرصت مغتنمی برای حضور در یک تورنمنت بین المللی به دست آورد و این تورنمنت جایی نبود جز رقابت های سه نفره بسکتبال داخل سالن آسیا در ترکمنستان. آیرین آرتونیان و هم تیمی هایش با انگیزه زیادی راهی این رقابت ها شدند. آیرین هر چند همانند دیگر بازیکنان بسکتبال بانوان ایران همانند آنچه در ابتدا گفته شد در حد یک ستاره گمنام باقی ماند اما حداقل این شانس را داشت تا در روزهای پایانی بسکتبال خود راهی یک تورنمنت رسمی شود، چیزی که بسیاری از دختران بسکتبالیست برای همیشه در حسرت آن باقی می مانند. آیرین آرتونیان برای همیشه از بسکتبال خداحافظی کرد. مثل اکثر قریب به اتفاق دیگر بازیکنان زن ایرانی خداحافظی برای او معنایی ندارد. نه بازی خداحافظی و نه حتی تقدیری کوچک. او همانطور که مثل یک ستاره گمنام آمده بود خیلی هم بی سر و صدا رفت.

گفت و گوی جام جم آنلاین با این بازیکن به شرح زیر است:

-از بازی های داخل سالن آسیا و نخستین تجربه بین المللی بسکتبال بانوان برایمان بگویید.

*این نخستین حضور رسمی تیم ملی بسکتبال بانوان در بازی های بین المللی بود. نه ما از حریفان خود شناختی داشتیم و نه آنها از ما. افغانستان هم مثل ما نخستین تجربه بین المللی خودش را پشت سر گذاشت. خیلی ها فکر می کردند سطح بسکتبال بانوان ایران به اندازه افغانستان است و اصلا تصور نمی کردند ما اینقدر سطح بالا باشیم و خوب بازی کنیم. دو مسابقه اول را بردیم. با توجه به آنالیزورهای کادر مربی گری خیلی خوب پیش رفتیم اما وقتی ترکمنستان نخستین بازی خودش را به سوریه باخت کار ما سخت شد چرا که این تیم دوم گروه خود می شد و ما باید با چنین تیم خوبی مسابقه می دادیم. بین 12 کشور ما در جایگاه پنجم قرار گرفتیم که با توجه به میزبانی ترکمنستانی و تاثیرات عملکرد داوری نتیجه ای خوب محسوب می شود و مقام بدی نیست.

-باز هم برنامه ای برون مرزی برای بسکتبال بانوان وجود دارد و یا فقط همین بود و تمام شد؟

*فدراسیون بسکتبال تلاش می کند اردوی برون مرزی برگزار کند. تیم ملی بسکتبال دختران زیر 16 سال هم قرار است به رقابت های قهرمانی آسیا اعزام شود.

-در این سال ها به دلیل محرومیت بسکتبال بانوان از حضور در میادین بین المللی که به دلیل نوع پوشش آنها بود استعدادهای زیادی هدر رفتند. چقدر این موضوع شما و دیگر بازیکنان را اذیت کرد؟

*ما این توانایی را داشتیم تا در هر میدان برون مرزی به میدان برویم اما فیبا این اجازه را به ما نمی داد. با اینکه می دانستیم تیم ملی بانوان نمی تواند به رقابت های خارج از کشور برود اما همیشه تمرین می کردیم و اردوها منظم تشکیل می شد.

-بسکتبال بانوان حالا می تواند به حضور در رقابت های قهرمانی آسیا هم فکر کند؟

* به سن ما که دیگر قد نمی دهد. الان همین نوجوانانی که می خواهند به زیر 16 سال قهرمانی آسیا بروند می توانند به این امیدوار باشند که روزی در قهرمانی بزرگسالان آسیا بازی کنند. البته باید سرمایه گذاری کلانی در این رابطه شود. الان سطح رده بزرگسالان ما به گونه ای است که نمی توان برای بزرگسالان آسیا روی آن حساب کرد.

-شنیده ایم نوع انتخاب برای بازیکنان تیم ملی بسکتبال چرخشی است، مثلا این دوره شما رفتید و اگر مسابقه برون مرزی دیگری هم در کار بود عده ای دیگر انتخاب می شوند.

* فکر نمی کنم چنین چیزی باشد. قرار است بازیکنان بر اساس شایستگی هایش به تیم ملی دعوت شود. البته فدراسیون هم دلش می خواهد همه بازیکنان این شانس را داشته باشند.

- می توانیم نام این شرایطی که برای بسکتبال بانوان به وجود آمد را تبعیض بگذاریم؟ اینکه آقایان هیچ مشکلی ندارند اما بخش بانوان مملو از مشکل است؟

* وقتی تیم نمی توانست به رقابت های برون مرزی برود نمی توانیم نام تبعیض را روی آن بگذاریم چون این تصمیم فیبا بود. باید از این به بعد شرایط را بسنجیم.

-پست شما در بسکتبال چیست؟

* گارد راس هستم. گارد راس مغز متفکر تیم است. همه چیز را مدیریت می کند و می تواند نتیجه را هم عوض کند.

-فکر می کنید بسکتبال شما تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟

* هنوز هم شرایط بازی کردن را دارم اما دیگر بس است!

-یعنی خداحافظی کردید؟

*بله و در لیگ فصل آینده هم حضور نخواهم داشت. قصد دارم به مربی گری بپردازم.

- مدرکش را هم دارید؟

بله، هم مدرک درجه یک دارم و هم گواهی شرکت در رقابت های داخل سالن آسیا.

-حالا که به بسکتبال خود پایان داده اید اکنون که به گذشته نگاه می کنید از آنچه که انجام دادید و عملکردی که از خود بر جای گذاشتید راضی هستید؟

*بله خدا را شکر کاملا راضی هستم. من 10 سال در این بسکتبال قهرمان شدم و فقط یک بار به عنوان نایب قهرمانی دست یافتم. به آخرین آرزویم هم رسیدم و لباس تیم ملی را هم بر تن کردم.

-سخن پایانی شما را هم می شنویم.

* می خواهم از فدراسیون تشکر کنم. برای کوچولوهای بسکتبال ایران هم آرزوی موفقیت می کنم که قرار است به رقابت های زیر 16 سال آسیا بروند. امیدوارم ها این ستاره های کوچولو در آسیا بدرخشند.

هیلدا حسینی خواه / جام جم آنلاین