اینجا اصفهان است اما چهارباغ نیست!

به گزارش ایسنا، این دیار کهن که نگین انگشتری‌اش می‌خوانند فقط چهارباغ یا میدان نقش جهان نیست. در یکی از شرقی‌ترین نقاط کلان‌شهر اصفهان انتهای یک بن بست، سوله‌ای است ساده که با همه کمترین‌هایش مامنی است برای مردانی که شاید به جبر روزگار در این شهر رها شده‌اند و از سوز سرما و از داغی گرما اینجا را امن‌ترین جای دنیا می‌خوانند.

"گرمخانه انجمن پایان کارتن خوابی امید" اگرچه تنها مانده و هیچکس برایش آستین یاری بالا نمی‌زند اما سرپناه و امید کارتن خوابان این شهر است؛.

گرمخانه امید، اصفهان است اما چهارباغ نیست؛‌ بسیاری از مدیران از تریبون‌های رسمی فریاد می‌زنند "اصفهان فقط چهارباغ نیست" اما امروز هیچ‌ کدام به دعوت انجمن پایان کارتن خوابی امید پاسخ ندادند تا روی دیگر اصفهان را ببینند! و در زرق و برق چهارباغ آن یادگار دوران طلایی صفویه گم شده‌اند.

شاید به گفته استاندار اصفهان، این شهر پایتخت آسیب‌های اجتماعی نباشد، اما حجم گلایه‌ها در گرمخانه امید چنان زیاد بود که در این سوله از یاد رفته که روی دیگر اصفهان است، سکوت و سکوت تنها کاری بود که مسئولان حاضر انجام دادند.

کنار گرمخانه تعداد زیادی مرد دراز کشیده‌اند، تعدادی راه می‌روند و عده‌ای دیگر آماده می‌شوند که سرکار بروند، گرمخانه اگرچه فراموش شده اما زنده است، این سوله برای این افراد مانند یک قصر ارزش دارد.

به گفته محسن انصاری، مدیرعامل انجمن کارتن خوابی مهر 100 نفر شبانه روز در این گرمخانه می‌خوابند و گذران زندگی می‌کنند، 100 نفر مرد بالغ پرورش یافته در همین جامعه، اما درگیر با اعتیاد،HIV و هپاتیت؛ 100 نفری که مشکلات همین جامعه آن‌ها را به حاشیه خیابان و اتوبان‌های شهر رانده و هر از چندگاهی شهرداری اصفهان تعدادی از آن‌ها را به زور به این مجموعه می‌آورد، اما خودش حاضر نیست متولی گرمخانه باشد یا یک سرپناه برای این افراد بسازد.

هیچ چیز پنهانی نیست، اینجا اصفهان است؛ چه ببینیم و انکار کنیم و چه چشم‌هایمان را ببندیم و بگذریم... لطفا کمی از چهارباغ با خودرو، بدون خودرو یا با دوچرخه فاصله بگیرید؛‌ کمی پایین تر از سی و سه پل، زیر پل آذر؛ بعد از نواهای خواجو، زیر پل فردوسی...