طنازی‌‌های‌ روان‌شناسانه یک کارمند

مظلومی البته پیش از آن‌که بازیگر باشد، دوبلور رادیو و رسانه های صوتی و تصویری هم هست و سال‌هاست که در این حوزه فعالیت دارد. او تا امروز در آثار بسیاری بازی کرده و نقش های متنوعی را بر عهده گرفته که از جمله آنها می توان به فیلم‌های سینمایی «زمهریر»، «اخراجی‌ها»، «پاتو زمین نذار»، «دل شکسته»، «کارناوال مرگ»، «وقتی همه خوابیم»، «دایناسور»، «ابراهیم خلیل‌الله»، «به نام پدر»، «ایران برگر» و سریال‌هایی چون «بچه‌های هور»، «بزرگمرد کوچک»، «عمارت فرنگی»، «دختری با نام آهو»، «تا ثریا» و... اشاره کرد. بازی او در فیلم سینمایی «دو عروس» به کارگردانی داوود موثقی بهانه‌ای شد تا با او گفت‌وگویی داشته باشیم درباره چگونگی حضورش در این فیلم و دیگر فعالیت‌هایش.

فیلم سینمایی «دو عروس» چه ویژگی‌هایی داشت که با ملاک‌های شما همسو بود که بازی در آن را پذیرفتید؟

«دو عروس» یک فیلم کمدی ـ اجتماعی است و من از بازی در آن بسیار راضی هستم. البته پیش از این تجربه همکاری با داوود موثقی (کارگردان فیلم) را در چند فیلم سینمایی داشتم و بخوبی با هم آشنا بودیم. موثقی کارگردان نجیب و شریف و کاربلدی است که تمام مراحل سینمایی را از مدیرتولیدی گرفته تا تهیه‌کنندگی و کارگردانی تجربه کرده و «دو عروس» هم مثل کارهای قبلی اش در فضای طنز می گذرد، طنز خاصی که فقط و فقط مختص خود اوست. ضمن این‌که این فیلم سرمایه‌گذار فهیمی هم داشت که در تمام مراحل پا به پای سایر اعضای گروه پیش آمد. با شناختی که من و آقای موثقی از هم داشتیم بخوبی توانستیم با هم همکاری کنیم و در نهایت امیدوارم حاصل دسترنج ما بازخورد خوبی در بین مردم داشته باشد.

درباره شخصیتی که در این فیلم بازی کردید آقای موثقی چه توضیحاتی به شما داد؟

من و موثقی از سال‌ها پیش همدیگر را می شناسیم و همان‌طور که او با اطمینان کاری را به من می سپارد، من هم با اطمینان در کار او بازی می کنم. در مورد این نقش هم خیلی با هم صحبت کردیم تا بالاخره به قول معروف درآمد. نقشی که در این فیلم بازی کردم نقش یک آدم اداری بود که از زاویه روان‌شناختی به همکارانش نگاه می‌کرد. به نوعی روان‌شناسی بود که در قالب یک کارمند اداری فرو رفته بود و مایه های طنز هم داشت.

آیا برای این شخصیت در ذهنتان پیشینه‌ای هم از قبل طراحی کرده بودید؟

بله. یک شخصیت برای این که شکلی عینی به خود بگیرد نیاز به تحقیق، خلاقیت و... دارد. کاراکتری را که در «دو عروس» داشتم ما کم کم با داوود موثقی رشد و شکل دادیم.

در مجموع برای انتخاب نقش‌ها و آثاری که به شما پیشنهاد می‌شود‌، با کسی هم مشورت می‌کنید؟

بله. من دوستانی دارم که بعد از سال‌ها همراهی با یکدیگر شبیه یک تیم اجرایی شده‌ایم. به نوعی اتاق فکری تشکیل داده‌ایم که ضمن مشورتی که با آنها راجع به کارهایم می کنم طرح‌ها و کارهای جدید را در آنجا و با هم بررسی می کنیم.

هنوز هم در کار دوبله و گویندگی فعالیت دارید یا بازیگری را در اولویت خود قرار می‌دهید؟

من کماکان کار دوبله را با عشق انجام می‌دهم و معتقدم دوبله، بازیگری و صداپیشگی مانند زنجیر به یکدیگر متصل بوده و به نوعی کامل‌کننده هم هستند. سال‌هاست عضو انجمن گویندگان فیلم هستم و به عنوان مثال دوبله فیلم جنگ دنیاها، مرد عنکبوتی به جای ویلیام دارفو، ماهی بزرگ به جای تیم برتون را انجام دادم و علاوه بر اینها در خیلی از فیلم‌های هندی و چینی به جای شخصیت‌های معروف صحبت کردم. حتی در فیلم های ایرانی هم به جای خودم صحبت کردم یا در سریال «بشارت منجی» به جای مرحوم رضا سعیدی صحبت کردم. در مجموع به نظرم فعالیت در سینما، تلویزیون و تئاتر بیشتر به پیشنهادهایی که می شود بستگی دارد، اما تلاشم بر این است که فعالیت در حوزه صدا و تصویر را همگام با هم جلو ببرم.

این روزها مشغول چه کاری هستید؟

با جمعی از پیشکسوتان تئاتر مشغول تمرین «بنگاه تئاتر آل» به نویسندگی علی نصیریان و کارگردانی هادی مرزبان هستیم که روز عید فطر اجرای آن در تئاتر سنگلج آغاز می شود.

شما هم بازیگر پیشکسوت تئاتر هستید و هم در سینما و تلویزیون به عنوان یک چهره شناخته شده فعالیت دارید. فرق بین بازیگری در سینما با تئاتر در چیست؟

هر مدیومی ویژگی‌های خاص خود را دارد. زمانی که یک بازیگر در تئاتر بازی می کند به خاطر مخاطبی هم که در انتهای سالن نشسته باید تکنیکی بازی کنید، اما در سینما بازیگر می تواند احساس خود را با حالت صورت و حرکاتش نشان دهد، چون در سینما بازی بازیگر چند برابر بزرگ‌تر می‌شود. در سینما ممکن است بارها در حین فیلمبرداری به بهانه‌های مختلف کات داده شود، اما در تئاتر ارتباط بین مخاطب و بازیگران عینی است و اشتباه جایز نیست.

ساناز قنبری