استفاده ابزاری از حقوق بشر

اما چون غرب با ایران مشکل سیاسی دارد، این مساله به عنوان یک ابزار سیاسی مورد استفاده غربی‌ها و دستگاه سیاست خارجی‌ آمریکا قرار می‌گیرد. دو راهکار در این زمینه وجود دارد که ما می‌توانیم این چالش را برای کشورمان حل کنیم. اول این‌که آسیب‌های درونی خودمان را با عقلانیت، آگاهی و بدون این‌که واقعیت‌ها را نادیده بگیریم، بررسی کنیم. در این باره باید در نقاطی که آسیب و مشکلی داریم و فکر می‌کنیم که زمینه تبلیغات سوء علیه نظام جمهوری اسلامی ایران است، آنها را شناسایی کنیم و اجازه ندهیم که زمینه سوء‌استفاده غربی‌ها فراهم شود.

راهکار دوم این است که دستگاه دیپلماسی ما با قدرت و جدیت در مقابل غربی‌ها بایستد و به آنان اجازه ندهد که در امور داخلی کشورمان اظهارنظر کنند و خط و نشان بکشند و نیز به غربی‌ها اجازه ندهیم که مسائل داخلی ایران را دستاویز قرار دهند. ما تاکنون به هیچ‌یک از مسائل داخلی کشورهای غربی نپرداخته‌ایم و در هیچ مذاکره و گفت‌وگویی از مسائل داخلی کشورهای غربی به عنوان ابزاری برای تحت فشار قرار دادن این کشور‌ها استفاده نکردیم. متقابلا غربی‌ها هم نباید این اجازه و فرصت را پیدا کنند که از مسائل داخلی کشورمان به عنوان دستاویزی برای تحت فشار قراردادن ایران استفاده کنند. هر کشوری در این زمینه باید محدودیت‌هایی را ایجاد کند و استقلال سیاسی خودش را در روابط با دیگران حفظ کند. در ایران قوانین جزایی اسلام حاکم است. غربی‌ها نباید اجازه پیدا کنند که در این زمینه اظهار نظر و اعتراضی داشته باشند و برای ما تعیین تکلیف کنند که ارزش‌های حاکم بر جامعه ما چه باشد و چه نباشد. بنابراین به نظر می‌رسد از یک سو شناسایی آسیب‌‌ها در داخل و درمان و بهبود آن و رفع مشکلات و از سوی دیگر قدرت و قاطعیت در مقابل زیاده‌خواهی‌های غربی‌ها و جلوگیری از مداخلات آنها در امور داخلی می‌تواند ما را در مشکلات پیش رو یاری کند.

دکتر جلیل رحیمی جهان‌آبادی

عضو کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس شورای اسلامی