شهناز بلالی دهکردی به انگیزه انتشار اولین مجموعه داستانش، پیشنهاد ما برای گفت‌وگو را پذیرفت و روزی که به دیدار دخترانش در تهران آمده بود، به بوستان هنرمندان آمد و در یک عصر دل‌انگیز بهاری، به صرف یک لیوان آب‌پرتقال، هرچه درباره داستان‌هایش بود را برای‌مان گفت. آرامشی که در داستان‌های «خاکستر و سایه» جاری بود را در لحن او نیز می‌شد دنبال کرد. حرف‌های‌مان پردامنه شد اما خلاصه‌ای خواندنی از آن را برای‌تان انتخاب کردیم که در ادامه می‌خوانید... او دانش‌آموخته رشته زبان و ادبیات فارسی است و مدتی در آموزش‌وپرورش و تربیت معلم تدریس می‌کرده است. شعر می‌گفته و همیشه در این فضا سیر می‌کرده و فکر نمی‌کرده روزی داستان بنویسد. مدتی به این فکر افتاده که باید چیزهایی بنویسد و می‌دانسته که باید نویسندگی را بیاموزد. با این که می‌نوشته و قلم خوبی داشته اما بعدها متوجه شده داستان‌نویسی، تکنیک‌هایی دارد که باید بیاموزد. او که می‌خواسته داستان بنویسد، به کارگاهی رفته که برایش مفید نبوده چرا که اساتید آن کارگاه با این که نویسنده خوبی بودند اما ارائه مناسبی نداشته‌اند. در همین مسیر با دوره‌های داستان‌نویسی حمیدرضا مَنایی آشنا شده و در مصاحبه ابتدایی این دوره، موفق شده است. با این که بیش از ۵۰ سال سن داشته اما با سختی‌های این کار آشنا بوده و تصمیمش را گرفته است. استاد هم باور نداشته که او بتواند با سختی‌های این کارگاه کنار بیاید اما روزگار به نحو دیگری رقم خورده تا امروز که اولین مجموعه داستانش با نام سایه و خاکستر منتشر شده است. مزیتش این است که داستان‌نویسی را از صفر آغاز کرده و پله به پله رشد کرده است.

پنج سال از روز غم انگیز عروج سرداری بی‌نشان می‌گذرد، روزی که خیابان‌ها و کوچه‌ها در هم آمیخته با عطر اشک و عزم، پر از جمعیتی شد که دل در گرو عشق و ایمان داشتند، در آن روز پیکر یک فرمانده که خود را سربازی برای اسلام و کشور می‌دانست، روی دستان مردم قم به حرکت درآمد، انگار همه آلام مردم در آن لحظه در هم فشرده شده‌بود.

وقتی آدم کارش خبرنگاری و روزنامه‌نگاری و البته با حوزه تخصصی سینمایی باشد، نسبت به فیلم‌هایی با این موضوع سختگیرتر می‌شود و هر اثری در این زمینه را با واقعیت و جزئیات حرفه هر روزه خودش تطبیق می‌دهد.

در روانشناسی نوین، «رنگ» و رنگ‌ها از معیار‌های سنجش شخصیت به‌شمار می‌آیند؛ چرا که هر یک از آن‌ها تأثیر خاص روحی و جسمی را در یک فرد باقی گذارده و رنگ نشانگر وضعیت روانی و جسمی وی می‌باشد.

این مجموعه تلویزیونی درباره یک زوج جوان برنامه‌ساز است که می‌خواهند درباره مشکلات و مسائل نوجوانان برنامه‌ای تلویزیونی بسازند. شوهر کارگردان است و زن تهیه‌کننده و قصدشان آن است که در برنامه خود، مسائلی از قبیل عدم تفاهم فرزندان با والدین خود، بزهکاری جوانان و غیره را به تصویر بکشند

جان لیمبرت دپیلمات و مسئول پیشین میز ایران در وزارت خارجه آمریکا در مطلبی که در سایت شورای روابط خارجی آمریکا نیز منتشر شده است، به دلیل مخالفت کنگره با توافقنامه ژنو اشاره کرد و نوشت:اعضای کنگره آمریکاست، اساساً به این دلیل با توافق ژنو مخالف هستند که ایران را مجبور به تسلیم نمی‎‏کند.