فرار از چاپلوسی

شاید فکر کنید چاپلوسی فقط در زندگی شخصی انجام می‌گیرد اما باید بگویم این مساله مثل علف هرز در محل کار همه ما به نوعی ریشه دوانده. معمولا این افراد برای این‌که منافعشان به خطر نیفتد پیش هر کسی که می‌روند، با رنگ عوض کردن خودشان مدام از دیگران عیب جویی می‌کنند و با این رفتار سعی در خوب جلوه دادن خودجلوی دیگران دارند.

آنها به تنهایی قادر به چاپلوسی کردن و خودشیرین بودن نیستند، اما وقتی از طرف دیگران مورد حمایت قرار می‌گیرند، باعث خودبزرگ بینی و اعتماد به نفس شده و سعی دارند خود را در راس قرار دهند و جز خودشان کسی دیگر را نمی‌بینند.

این افراد خطرناک برای حفظ منافع و پست و شغل به هر کاری دست می‌زنند، مانند دشمنان که از پشت خنجر وارد می‌کنند.

بهترین برخورد با این افراد بی‌اعتنایی و جواب مثبت ندادن به آنها است یعنی در برابر آنها باید ساکت و خاموش ماند و تا آنجا که می‌شود این رفتار را از همه جا پاک کرد زیرا دامن زدن و رواج دادن فرهنگ چاپلوسی و چاپلوس‌پروری در هر جای دنیا از نظر اخلاقی باعث خدشه و صدمه به فرهنگ و محیط آن کار شده و زمینه مساعد رشد برای افراد ناکارآمد وناشایسته بوجود می‌آورد، به طوری که زمام امور به مرور از دست اشخاص کاردان و لایق گرفته شده و به‌دست این افراد بی کفایت واگذار می‌شود که باعث فرو پاشیدن یک سازمان یا یک زندگی خواهد بود. امام علی علیه‌السلام درباره چاپلوسان می‌فرماید: «زنهار پرهیز کن از چاپلوسی و تملق که از خصلت ایمان نیست.»

اعظم‌سادات سیدبرقی - روزنامه‌نگار

ضمیمه چمدان جام جم