«نه» به غائله عقیم‌سازی کارتن‌خواب‌ها

حتما یادتان هست که تنور بحث عقیم‌سازی زنان کارتن‌خواب نخستین بار اوایل امسال با توییتی منتسب به شهیندخت مولاوردی، معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری گرم شد. اما محتوای خبری که دیروز از زبان شما روی تلکس خبرگزاری [...] قرار گرفت، نشان می‌دهد شما هم خواهان اجرای این برنامه شده‌اید. این خبر واقعیت دارد؟

خیر. به هیچ عنوان درست نیست. بشدت تکذیب می‌کنم. حتی وقتی خبرگزاری [...] این خبر را منتشر کرد، بلافاصله واکنش نشان دادم و تکذیب کردم، اما دیر بود چون خبر در فضای مجازی و خبرگزاری‌های داخل و خارج پخش شده بود.

اجازه بدهید واضح‌تر بپرسم شما موافق اجرای برنامه عقیم‌سازی زنان کارتن‌خواب هستید یا نه؟

عقیم‌سازی اجباری این زنان خلاف حقوق انسانی آنها، خلاف شرع و خلاف قانون است، اما برخی از این زنان، علاوه بر اعتیاد، بشدت فقیرند، دست به تن‌فروشی می‌زنند، ناقل ویروس اچ.آی.وی هستند و چون از روش‌های پیشگیری استفاده نمی‌کنند، بچه‌های زیادی هم به دنیا می‌آورند.

من گفتم اگر این زنان با توجه به این همه مشکل، خودشان بخواهند عقیم شوند، نباید با آنها مخالفت کرد.

بچه‌هایی که این زنان به دنیا می‌آورند، چه سرنوشتی دارند؟

این بچه‌ها یا رها می‌شوند یا آنها را به باندهای تکدیگری یا خانواده‌های خواهان فرزند می‌فروشند.

دیدن همین صحنه‌های غم‌انگیز شما را به نتیجه رسانده است که اگر این زنان بخواهند عقیم شوند با آنها مخالفت نشود؟

بسیاری از آن نوزادان با اعتیاد شدید یا ناقل ویروس اچ.آی.وی متولد می‌شوند و بشدت زجر می‌کشند. بسیاری از این بچه‌ها پدری ندارند، آینده‌شان پیش از تولدشان از آنها گرفته شده است، بشدت سوءتغذیه دارند و حتی از شناسنامه و هویت محرومند.

اما خواهش می‌کنم از قول من بنویسید که به هیچ عنوان نمی‌شود قانونی وضع کرد و این زنان را مجبور به اتخاذ چنین تصمیمی کرد. این فقط یک حق انتخاب است که مطرح شده.

هم‌اکنون ساز و کاری مشخص برای عقیم‌سازی این زنان تعریف شده است؟

ساز و کاری نیست. این زنان برای به دنیا آوردن نوزادان‌شان به بیمارستان‌ها مراجعه می‌کنند. همانجا می‌توانند برای عقیم کردن خودشان درخواست کنند.

در صحبت‌هایتان اشاره کردید شمار زیادی از نوزادان زنان معتاد متجاهر مبتلا به ایدز هستند. آماری در این زمینه دارید؟

ما می‌دانیم که بیش از 20 درصد زنان معتاد متجاهر ایدز دارند. در یک پروژه جمع‌آوری این گروه از زنان وضعیت سلامت آنها را با آزمایش‌های پزشکی سنجیدیم و این آمار به دست آمد. تقریبا بیش از 80 درصد زنان معتاد متجاهر نیز تن‌فروشی می‌کنند.

بارها دیده‌ام که زنان معتاد متجاهر از خیابان‌ها به مراکز ترک اعتیاد منتقل می‌شوند، اما چند ماه بعد همان زن‌ها به همان خیابان‌ها برمی‌گردند. به نظرتان بالاخره کجا این چرخه بی‌ثمر رفت و برگشت متوقف می‌شود؟

مساله این است که ما آنها را از خیابان‌ها جمع می‌کنیم و در مراکزی ویژه نگه می‌داریم و سم‌زدایی‌شان می‌کنیم، اما به نظر شما چه مدت می‌توانیم یک خانم را در چنین مراکزی نگه داریم؟ ما این زنان را با حکم دادستان جمع‌آوری می‌کنیم، اما بیش از سه ماه نگهداری‌شان غیرقانونی است.

متاسفانه این زنان پس از گذراندن دوره ترک اعتیاد در مراکز ما، جایی برای رفتن ندارند و مجبورند به خیابان‌ها و کارتن‌خوابی و اعتیاد برگردند، چون خانواده‌هایشان پذیرای آنها نیستند. اگر واقعا می‌خواهیم تغییری رخ بدهد باید به توانمندسازی این زنان و حمایت از آنها پس از گذراندن دوره سم‌زدایی فکر کنیم و دولت و سازمان‌های مردم،نهاد برای این بخش برنامه‌ریزی کنند تا آنها پس از ترک اعتیاد بتوانند زندگی آبرومندانه داشته باشند و به خیابان‌ها برنگردند.

مریم یوشی‌زاده

دبیر گروه جامعه