نجات یوزها با طرح ملی

مساله‌ای که کار را دشوارتر می‌کند، راهکارهای محدود برای حفاظت از یوزپلنگ‌هاست. در کشورمان نیز در حد توان این راهکارهای محدود دنبال می‌شود، برای نمونه می‌توان به مرگ این گونه در جاده‌ها اشاره کرد؛ برای کاهش این خطر در مراحل اولیه تابلو‌های هشداردهنده نصب شد و اخیرا نیز تصویب شده که قسمت‌های خطرناک جاده برای یوزها بیمه شود. مثلا حدفاصل میامی تا سبزوار که حدود 12 کیلومتر طول دارد، برای حمایت بیشتر از یوزپلنگ‌ها بیمه شده است.

این درحالی است که عوامل تهدیدکننده جمعیت یوزها در طول زمان تغییر می‌کند، برای نمونه مدتی پیش کمبود طعمه یوزها را تهدید می‌کرد، اما با تلاش‌های صورت گرفته برای کنترل زیستگاه‌ها، شکار غیرمجاز کاهش یافت و در نتیجه این تهدید برطرف شد.

در شرایط کنونی جاده‌هایی که از زیستگاه یوزپلنگ‌ها یا اطراف آن عبور می‌کند، یکی از عوامل تهدیدکننده این گونه است؛ چراکه در کنار آنها باید به سگ‌های گله و دام مازادی که در زیستگاه‌ها وجود دارد نیز اشاره کرد بنابراین کاهش عوامل تهدیدکننده یوزپلنگ‌ها به تلاش موثر نیاز دارد، زیرا با حفظ این‌گونه می‌توان بخش قابل توجهی از مناطق حفاظت‌شده کشور (حدود شش میلیون هکتار) را نیز حفظ کرد، در واقع با حفظ یوزپلنگ‌ها جمعیت گونه‌های جانوری دیگر نیز احیا می‌شود. به همین دلیل باید برای حفظ یوزپلنگ‌ها طرحی مستقل و ملی را در دستور کار قرار داد تا با اجرایی شدن آن گره‌های موجود را راحت‌تر باز کرد.

برای نمونه اکنون تعداد محیط‌بانانی که در زیستگاه یوز خدمت می‌کنند مناسب نیست، در واقع اگر تعداد این محیط‌بانان دو برابر شود، اندکی از فشار‌ها از روی آنها برداشته شده و محیط‌بانان بهتر می‌توانند به وظیفه‌شان عمل کنند، اما رفع چنین مشکلاتی در گروی تامین اعتبار است.

هومن جوکار - مدیر پروژه بین‌المللی حفاظت از یوزپلنگ