خاطره‌بازی یک دهه شصتی

به گزارش جام جم آنلاین ، آتاری با آن ماشین‌ها و هواپیماهای پیکسل در رفته‌اش اولین چیزی بود که به یادم مانده. کمودور مربوط به زمان ما نبود. از تی وی گیم هم فقط خاطراتی از برادرهای بزرگ‌ترم شنیده بودم.

بعد میکرو آمد. دبستانی بودم که یکی از تولدهایم میکرو کادو گرفتم. «سوپر ماریو» که در جهان دور افتاده آن زمان ما «قارچ‌خور» نام داشت خاطره‌انگیزترین بازی‌اش بود. خاطره دیگری که از میکرو دارم دسته‌هایی بود که به هفته و ماه نرسیده اتصال و قطعی پیدا می‌کرد یا یکی از کلید‌هایشان گیر می‌کرد، هی قطع و وصل می‌شد و از صبح با خودم کلنجار می‌رفتم که کاش عصری وقتی پدر می‌آید حوصله کند با پیچ گوشتی و لنت برق به جانش بیفتد!

کامپیوتر هم کم کم زیاد شد. سر و کله پنتیوم‌ها پیدا شده بود. «DOOM» یا رستاخیز نخستین بازی کامپیوتری اول شخص تاریخ بود؛ مردی تفنگ به دست که در دنیای دیو و هیولا و اشباح گرفتار شده بود. یادم می‌آید کامپیوتری که در خانه داشتیم زورش نمی‌رسید از «داس» بازی را بالا بیاورد و باید بیرون از سیستم‌عامل، با تایپ دستورها بازی را بالا می‌آوردی. ویندوز کجا بود آقا؟! الان اگر آن بازی را ببینید شاید خنده‌تان بگیرد که چطور می‌شد از آن بازی با چنان گرافیکی به تپش قلب و استرس افتاد.

کم کم سر و کله سگا پیدا شد؛ «رالی»، «شورش در شهر»، «سونیک» و همه آن بازی‌هایی که خاطره شده‌اند. در ضمن سگا آخرین کنسول با آن فیلم‌های لعنتی بود که همه‌اش داغ می‌کرد و باید مدام در می‌آوردی فوتشان می‌کردی!

پلی استیشن 1 مثل پلی استیشن 2و3 نبود؛ وقتی آمد انقلاب شد! دیگر CD می‌گذاشتیم توی دستگاه. تمام خوشی‌ها و لذت‌های جهان در «Winning Eleven» با منوهای ژاپنی‌اش خلاصه می‌شد و چه چیزی هیجان‌انگیزتر از این بود که تیم ملی جام جهانی 98 ایران را هم داشت؟

پس از دوره کلوب‌ها که پلی‌استیشن داغشان کرد نوبت به رونق گیم‌نت‌ها رسید و «Counter Strike» بازی بی‌رقیب آن دوره شد. البته گیم‌نت همیشه من را به یاد صبحی می‌اندازد که مادرم دنبالم به مدرسه آمده بود، ولی معلم ریاضی‌مان به او گفته بود من سرکلاس نیستم.

عصر جدیدی از بازی‌های کامپیوتری رقم خورد و بازی‌هایی مثل «Need for Speed»، «GTA» و بعد «Call of Duty» نسخه‌های حیرت‌انگیزی بیرون دادند. پلی‌استیشن‌های بعدی آمدند و سر و کله ایکس باکس پیدا شد. دوره رقابت FIFA و PES رسید. بازی‌ها به طرز حیرت‌انگیزی پیشرفت کرده‌اند و دنیای ویدئو گیم سوار بر موج پیشرفت تکنولوژی زیر و رو شده است. ولی اجازه بدهید آخرش را نوستالژیک تمام کنم و بگویم هر چه فیفا 2016 ایکس باکس را بازی می‌کنم حال فوتبال 98 سونی را نمی‌دهد! هیجانی را که از Mafia بازی کردن با کامپیوتر به من دست می‌داد به خاطر دارم که چطور دیگر تکرار نمی‌شود. نمی‌دانم؛ شاید ماجرا برای بچه‌های امروز هم همین‌طور است!

ضمیمه کلیک