تنها، رنگینک سینمایی!

«تنهای تنهای تنها»، فیلمی از این گروه است و امکان تصور آن در جایی بجز بوشهر بسیار سخت است. به قدری همه چیز فیلم درست است و در ترکیبی هماهنگ عمل می‌کند که شما نیازی به فکر کردن به معادل‌ها و جایگزین‌ها در لوکیشن‌ها و شخصیت‌ها ندارید. اقلیم بوشهر با آن بافت سنتی و زیبا و تاریخی‌اش چنان با فیلمنامه و شخصیت‌های قصه عجین است و در هماهنگی کامل به سر می‌برد که نمی‌توانست در جای دیگری روایت شود. مکمل این اصالت و سنخیت مکانی هم، عنصر مهمی به نام گویش و لهجه است که با بهره‌گیری از بازیگران بومی، بخوبی رعایت می‌شود.

فیلمساز جوان و خلاق بوشهری، احسان عبدی‌پور با شناخت درست از اقلیم و منطقه بوشهر و درهم تنیدن لوکیشن، شخصیت‌ها و لهجه، گام‌های اصلی و اولیه در روایت و ارتباط با مخاطب را به درستی برمی‌دارد، اما برای لذت بیشتر تماشاگر و جذابیت فراوان‌تر اثرش به اینها بسنده نمی‌کند، بلکه با بهره‌گیری درست از زرق و برق‌های سینمایی، قصه‌ای بامزه و شیرین را پیش روی مخاطب قرار می‌دهد و همچنان تصویری رنگارنگ از لوکیشن‌ها ارائه می‌دهد که به نوعی دعوت برای سفر هم محسوب می‌شود.

رنجرو (با بازی میثم فرهومند)، پسرک ماهی فروش بوشهری، با اولک، پسربچه روس که پدرش مهندس نیروگاه اتمی بوشهر است، دوست می‌شود. رنجرو که شخصیتی خیالپرداز دارد و بچه ماجراجویی هم است، یک‌جا آرام و قرار ندارد و مدام به این‌سو و آن‌سو سرک می‌کشد. همین رفت و آمد مدام، تماشاگر را هم به جاهای مختلف و زیبا و قدیمی آن منطقه زیبا از کشورمان می‌برد؛ از آب‌های زیبای خلیج فارس و بندر بوشهر با آن کشتی‌ها و لنج‌ها تا منطقه باستانی هلیله، محله‌ها و خانه‌هایی قدیمی با معماری چشم‌نواز و کمپ روس‌ها. شور و نشاط و آبتنی سرخوشانه بچه‌های بوشهر هم مزید بر علت می‌شود تا از این همه حیات و سرزندگی به وجد آیید. این شادابی در طراحی صحنه و لباس هم لحاظ شده و با توجه به دنیای پاک و در عین حال پرفکر و خیال کودکانه تشدید هم می‌شود.

رنگ‌های گرم که در مناطق جنوبی بوفور استفاده می‌شود، اینجا جلوه‌ای جذاب‌تر و سینمایی‌تر پیدا می‌کند. آن صفا و صمیمیت و شوخ‌طبعی و خونگرمی و مهمان‌نوازی جنوبی‌ها و بوشهری‌ها هم که به اندازه کافی در پلان‌های فیلم نمایان است و در کنار همه آن زیبایی‌های بصری اقلیمی، رغبت بیشتری در تماشاگر برای سفری خاطره‌انگیز به بوشهر ایجاد می‌کند. «تنهای تنهای تنها» فیلمی به شیرینی رنگینک ـ دسری از خرما و گردو و از غذاهای محلی بوشهر ـ است که بارها ارزش تناول و تماشا دارد.

علی رستگار / جام‌جم