در حاشیه یک گزارش ویژه خبری از پخش شبکه دو این جوانها همه فاسد نیستند

الف ( گزارش ویژه خبری 45 الی 60 دقیقه ای زمان و محل مناسبی برای بحث پیچیده ای چون مبارزه با آسیبها و مفاسد اجتماعی نیست به نظر می رسد باید به همان اندازه که زمان به برنامه های دیگر که کمتر با سرنوشت میلیون ها ایرانی و خانواده ها ارتباط دارد ،اختصاص داده می شود به بحث آسیبهای اجتماعی نیز پرداخته شود، مثلا به همان اندازه که به بررسی فیلمهای سینمای خارجی پرداخته می شود، زمان مناسبی نیز برای این امر اختصاص یابد ب ( به نظر می رسد برای بحثهای پیچیده حقوقی و تخصصی استفاده از کارشناسان رشته مربوطه ضروری و مفید است چه این که وقتی هنوز فاصله علت و معلول در آسیبهای اجتماعی و درصد تاثیر هر یک از آنها بر دیگری برای مجری و تهیه کننده غیرمتخصص در امر حقوقی روشن نیست ، نتیجه آن می شود که بخش عمده ای از برنامه را یا مجری حرف بزند یا گزارش پخش گردد و آخر هم دعوت شوندگان به برنامه آمده فرصت توضیح کافی پیدا نکنند ج ( مجری محترم اصرار داشت که فورا دادگستری و بهزیستی و نیروی انتظامی اقدام کنند تا نمونه افرادی که در گزارش ها پخش شد، سریعا دستگیر و مجازات گردند خوب است تهیه کنندگان برنامه و مخاطبان عزیز آن به چند نکته توجه داشته باشند: الف ( دختران یا پسرانی که تصویر آنها در گزارش پخش شد، از نظر ظاهری سنشان به تعداد سالهای انقلاب هم نمی رسید اینها بچه های همین مرزوبوم هستند به کجا رسیده ایم که به جای آموزش حدود آزادی به دختری که خواسته اش را "آزادی " بیان می کند وی را در تلویزیون مظهر فساد و فحشا معرفی می کنیم؛ اینها مظهر فساد نیستند کمی انصاف داشته باشیم ب( وقتی از چند سال پیش دست زدن و کف زدن حتی به مساجد و حسینیه ها کشیده شد؛ وقتی دختر و پسر در مجامع ، سخنرانی ها، دانشگاه ها به راحتی کنار هم نشستند و دست زدند و خندیدند وقتی مبارزه با حفظ عفت عمومی و حفظ ناموس ، خشونت گری تلقی شد ،چگونه می خواهیم همه چیز را در یک برنامه یک ساعتی تمام کنیم و نتیجه بگیریم؛ج( چه اندازه امکانات در اختیار قوه قضاییه و نیروی انتظامی و بهزیستی قرار داده اند که آنها را مسوول می دانند؛ وقتی کلانتری برای رفتن به صحنه جرم ، اتومبیل ندارد؛ وقتی بهزیستی که باید دهها ساختمان برای ایجاد مراکز تربیتی داشته باشد هزینه لازم را ندارد؛ وقتی امکانات لازم در اختیار قوه قضاییه نیست و صرف زندان کردن هم راه چاره نیست ، چه انتظاری وجود دارد؛ چرا از کسانی که همیشه به بهانه حفظ حقوق شهروندان از تریبونهای مختلف صدایشان را بلند می کنند ولی حرفهای سیاسی می زنند و چرا از کسانی که خود را مسوول امنیت می خوانند اما در چنین مشکلاتی خود را عقب کشیده و قوه قضاییه و نیروی انتظامی را جلودار نشان می دهند سوال نمی شود؛ چرا مجری محترم به دعوت شوندگان اجازه ندادند صحبت کنند آیا این نوعی بی احترامی نیست ؛ کارشناس محترمی که بعنوان میهمان تلفنی ادعا می کند که در غرب از این خبرها نیست ، واقعا مستند می گفت ؛ آیا جامعه شناس محترم به جامعه شناسی جنایی نیز توجه داشت ؛ آیا این کارشناس محترم فکر می کرد با جمع کردن فرزندان جوان این مردم از خیابان ها به بهانه فساد و فحشا همه چیز حل می شود؛ شما فکر می کنید همه دختران فراری مظهر فحشا هستند؛ شما همه جوانانی را که مثلا لباسهای عجیب و غریب پوشیده و آرایش غیر اصولی می کنند، مظهر فساد می دانید؛ دختران فراری و دختران و پسرانی که رسیدن به آزادی و تمدن را در آموزش شیوه های غیراصولی زندگی و رفتار که عمدتا از ماهواره ها و اینترنت گرفته اند بیمارند و راه مبارزه با بیماری مجازات نیست آنها را باید درمان کرد اگرچه همه ما در مبارزه قاطع با گردانندگان باندهای فساد تردیدی نداریم از نظر روانشناسی وقتی برای جوان محدودیت ایجاد نموده به او اجازه هیچ فعالیت نمی دهیم و هیچگونه امکانات تفریحی سالم برایش فراهم نمی کنیم ، منفجر می شود. آیا ما باید این جوان محروم از همه چیز را در زمره فحشا و فساد بیاوریم یا باید سراغ علتها رفته و چاره جویی کنیم؛ در پایان تذکر این نکته را لازم می دانم که اگر مشکل ، فقط عده ای زن خیابانی باشد اطمینان داشته باشید قابل حل است اما مشکل فراتر از اینهاست فرهنگ جامعه را باید عوض کرد بهداشت ، صداوسیما، وزارت کشور باید وارد میدان شوند باید به جوانان آموزش دهیم و وسایل و امکانات تفریحی مناسب در اختیارشان بگذاریم و برای رهایی از مشکلات باید همه ارگان ها و نهادها دست به دست هم دهند و قوه قضاییه و نیروی انتظامی و برخورد جزایی آخرین راه حل باید باشد و آخر کلام این که برای ریشه یابی آسیبهای اجتماعی و بررسی علل آنها و راههای پیشگیری در وضعیت فعلی همت ملی لازم است.