افزایش قدرت اتصال ایمپلنت به استخوان

به گزارش مهر، دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه امیرکبیر با اشاره به استفاده گسترده از ایمپلنت‌های فلزی، به ویژه آلیاژهای تیتانیوم به عنوان جایگزین بافت‌های استخوانی آسیب دیده بدن، گفت: توانایی و کیفیت اتصال این گونه ایمپلنت ها به بافت زنده استخوان موضوع بسیار مهمی است که نادیده گرفتن آن موجب افزایش احتمال لقی و نیاز به جراحی مجدد می شود.

وی با توجه به اینکه این مشکل موجب هزینه‌های فراوان و رنجش بیمار می شود، افزود: استفاده از فرایندی که بتواند برای بیمار اطمینان به عمل جراحی را به واسطه اتصال مناسب ایمپلنت و استخوان بالا ببرد اهمیت زیادی دارد.

سوران حریری گفت: در این پژوهش به روش بیومیمتیک «تقلید زیستی»، یک پوشش سرامیکی مشابه با ساختار استخوان بر روی ایمپلنت تشکیل داده شد.

دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه امیرکبیر افزود: در این تحقیق از روشی استفاده شده که علاوه بر رفع معایب روش‌های مرسوم از جمله نیاز به ابزار گران قیمت یا دمای بالا، امکان پایین آوردن هزینه های پوشش دهی ایمپلنت را به وجود آورده است.

وی گفت: ابتدا با تهیه قطعاتی از آلیاژ تیتانیوم، عملیات سطحی برای بهبود کیفیت چسبندگی پوشش سرامیکی با سطح ایمپلنت انجام شد و در مرحله بعد داخل محلولی با ترکیباتی کاملا مشابه پلاسمای خون که در این پژوهش ساخته شد قرار گرفت.

حریری افزود: در دوره های زمانی مختلف، این نمونه ها از محلول خارج شدند و بر روی آنها آزمایش‌های متعددی برای ارزیابی کیفیت پوشش تشکیل شده، انجام شد که این امر نشان داد به استانداردهای مورد نظر، بسیار نزدیک شدیم.

دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه امیرکبیر مرحله بعدی کار را آزمون‌های سلولی و سپس حیوانی ذکر کرد و گفت: ادامه این تحقیق می‌تواند با انجام آزمون‌هایی مانند کشت سلول‌های استخوانی بر روی سطح ایمپلنت بعد از تشکیل پوشش صورت گیرد که توانایی رشد این سلول‌ها بررسی شود و این موضوع در اتصال استخوان به ایمپلنت مهم است.

این تحقیق در دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر به راهنمایی دکتر فتح الله مضطرزاده انجام شده است.