کشت یونجه و صیفی جات در محوطه تاریخی شکارگاه خسرو

به گزارش جام جم آنلاین و به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی وگردشگری مهدی رهبر باستان شناس پیشکسوت و سرپرست گروه باستان شناسی محوطه باستانی شکارگاه خسرو با اعلام این خبر افزود :کاوش های باستان شناسی فصل دوم این محوطه تاریخی پایان یافته است که طی دو فصل کاوش در این محوطه اطلاعات جالبی توسط باستان شناسان به دست آمد.

این باستان شناس گفت: این محوطه با حدود 1100 متر طول و 800 متر عرض نخستین بار توسط باستان شناسان خارجی به عنوان "شکارگاه خسرو پرویز" شاهنشاه ساسانی نام گذاری شده بود و در حال حاضر نیز به همین نام شهرت دارد.
رهبر دلیل این نام گذاری را نقوش برجسته بر دیوار تاق بزرگ تاق بستان که صحنه شکار در مقابل شاه ساسانی را به نمایش گذاشته می داند و درهمین حال خاطرنشان می سازد که این محوطه محصور حدود یک کیلومتر با تاق فاصله دارد و در حقیقت تصور بر این بوده که ما به ازاء خارجی نقوش تاق، باید این محوطه شکارگاه بوده باشد.
این باستان شناس پیشکسوت در همین حال گفت: با توجه به اینکه کاوش های کوتاه مدت این محوطه در مقابل وسعت آن ناچیز است، اظهار نظر قطعی در مورد کاربری آن باید به کاوش های آتی موکول شود.
او تصریح کرد که اطلاعات به دست آمده تا کنون این محوطه را به عنوان شکارگاه تائید نمی کند.
رهبر افزود: دیوارهای قطور کشیده شده در دورتادور محوطه یکی از دلایلی است که نام گذاری آن به عنوان شکارگاه را نفی می کند.
وی افزود: دیوارها دارای عرض حدود 5/14 متر است که با چینه و خشت و با ارتفاعی حدود 5 تا 5/5 متر ساخته شده اند.
رهبر تاکید کرد: در بخش خارجی دور تا دور محوطه نیز خندقی وجود داشته که اصولا شکارگاه نیازی به دیوارهای قطور و خندق نداشته است.
این باستان شناس پیشکسوت گفت: در دوسوی بلوار تاق بستان و در بخش شمالی محوطه آثاری از زندگی دوره ساسانی شامل ظروف شیشه ای از جمله پیاله و عطردان و ظروف سفالی و اشیای فلزی به دست آمده است که نمی توانند در رابطه با شکارگاه باشند.
رهبر تصریح کرد: مهمتر از همه اینکه درهمین قسمت ، کارگاه تهیه آب انگور دوره ساسانی شامل دو حوضچه ساخته شده با آجر و دارای اختلاف ارتفاع نسبت به هم کشف شده است.
به گفته او در این کارگاه قطعاتی از خمره ها به دست آمده که بدون تردید به آن تعلق داشته اند.
او با اشاره به گمانه زنی های باستان شناسی صورت گرفته در این محوطه گفت: اگر چه تاکنون آثار معماری دوره ساسانی به دلیل کشت های مکرر و زیرو رو شدن محوطه به دست نیامده ولی وجود سفال فراوان در سطح محوطه شامل قطعات خمره،تغار،سبو وکاسه ها وجود زندگی در دوره ساسانی در این محوطه را ثابت می کند.
رهبر افزود: اطلاعات به دست آمده دو فصل کوتاه مدت کاوش های باستان شناسی ما را به این نتیجه می رساند که این محوطه احتمالا در دوره اشکانی برای ایجاد یک شهر محصور شده ولی به دلایلی نامعلوم از جمله مرگ پادشاه و یا انقراض این سلسله ناتمام رها شده و در دوره ساسانی کاربری های متفاوتی یافته است.
به گفته وی در فصل دوم کاوش های باستان شناسی در دیواره جنوبی 3 تدفین دوره اسلامی کشف شد که احتمالا متعلق به دوره ایلخانی است.
این باستان شناس پیشکسوت در ادامه به خبرنگار سایت پژوهشگاه گفت:نمونه اینگونه شهرها و یا پادگان های نظامی را که فقط دیوارهای آنها ساخته شده ولی هیچگونه ساخت وسازی در درون صورت نگرفته را در دوره اشکانی و ساسانی سراغ داریم.
او برای نمونه به محوطه موسوم به باغ خرم در جنوب شوشتر با ابعاد 400*700 متر با دیوارهایی به ضخامت 15 متر، قلعه ایرج ورامین ، شهر خراب چناران، حصار قهقهه توس با ابعاد 700*700 متر اشاره کرد.
این باستان شناس پیشکسوت گفت: محوطه موسوم به شکارگاه خسرو با چند فصل کاوش و مرمت های اصولی می تواند هم از نظر علمی و هم ازنظر جلب گردشگری به اقتصاد طولانی مدت ایران کمک کند.
رهبر تاکید کرد که متاسفانه بخش غربی این محوطه بعد از انقلاب مورد تجاوز قرارگرفته وتبدیل به محوطه مسکونی شده است.
وی افزود: با ایجاد مدرسه در بخش شرقی داخل عرصه که بیش از 20 هزار متر مربع را شامل می شود و چندین هکتار نیز توسط این مدرسه به یونجه کاری و صیفی کاری تبدیل شده که لطمات جبران ناپذیری به عرصه محوطه وارد کرده است.
این باستان شناس پیشکسوت تاکید کرد: جای تاسف است که هم اکنون نیز مقامات استانی، مصرانه می خواهند با عبور مونوریل از وسط محوطه، لطمات وارده را تکمیل کنند.