بداهه‌ شاعران درباره عکسی از رهبری + عکس

شعر فارسی با آن گستردگی حوزه‌های مفهومی و احساسی ژرف تمامی هویت تاریخی و فرهنگی ما را در تار و پود حریری خویش جای داده است و امروز نیز علی‌رغم پیدا شدن رسانه‌های متنوع و متعدد کماکان شعر فراگیرترین هنر و فرهنگ‌سازترین آنها در سطوح مختلف جامعه است.

جاری بودن شعر در زندگی مردم بیش از هر هنر دیگری در ایامی از سال قابل درک است که از آن جمله ایام ماه محرم و عزای سیدالشهدا(ع) است.

این رویه نه ختم به امروز و دیروز که سنتی است جاری در زندگی مردم ایران که از گذشته با شعر پیوند و انسی عمیق داشته و آن را در لحظات مختلف زندگی همراه آیین‌ها و آداب خود داشته‌اند.

علاوه براین، شعر فارسی به دلیل دارا بودن از بن‌مایه‌های دینی و معرفتی، همواره پیوندی ناگسستنی با معارف و عرفان اسلامی داشته و از این روی، عاملی برای برقراری ارتباط میان انسان و خدا بوده است.

از دل همین شعر و ادب چه بسیار مضامین عرفان اسلامی جوشیده و در ضمایر انسان، بدون هیچ قید زمانی و مکانی، جای گرفته است؛ مضامینی برخاسته از فطرت و جان بشر در زبان نظم که حاصلی است از جوشش در دل نهفته‌های شاعر در قامت و جامه واژگان.

رهبر معظم انقلاب در این سال‌ها که شعر، به ویژه شعر آیینی، در احوالات خوشی به سر می‌برد، بیش از هر کسی که در انقلاب مسئولیتی چه در حوزه فرهنگ و چه در سایر حوزه‌ها داشته، به مقوله شعر توجه داشته و از شعر به عنوان سرمایه ملی یاد کرده‌اند.

ایشان هرساله در دیدار شاعران نکاتی راجع به وضعیت شعر در کشور و مسیر شعر انقلاب به شاعران و مسئولان متذکر می‌شوند که تحقق افق‌های ترسیم‌ شده در این زمینه، نیازمند عزم جدی مسئولان و شاعران است که گاه در ورطه فراموشی به سر می‌برد.

اخیراً با توجه به اهمیت نکات مطرح شده از سوی ایشان درباره شعر و لزوم نگاه جدی‌تر به سخنان و بیانات ایشان، کارگروهی خودجوش متشکل از شاعران آیینی و ارزشی کار خود را در زمینه ادبی با هدف خیزش بیداری ادبی، ایجاد تحول در فضای شعر ارزشی و تحقق اهداف رهبر معظم انقلاب آغاز کرده است.

احمد بابایی، علی‌اکبر لطیفیان، میلاد عرفان‌پور، حامد خاکی، حسین صیامی، ایوب پرندآور و کمیل کاشانی هسته اولیه این کارگروه هستند.

تعدادی از اعضای گروه خیزش بیداری ادبی پس از انتشار یک تصویر از رهبر انقلاب در نماز عید سعید فطر، بداهه‌ای سروده اند.

این بداهه به صورت رفت و آمد مصرع مصرع میان گروهی از شاعران سروده شده است.

بداهه علی اکبر لطیفیان، ایوب پرندآور، کمیل کاشانی، حامد خاکی، حسین صیامی و خانم معصومی به شرح زیر است:

تیغ و سپر به دست بگیرد چه می‌شود؟
جانانه حربه دست بگیرد چه می‌شود؟

تازه عصا به دست گرفته چنین شده
شمشیر اگر به دست بگیرد چه می‌شود؟

روز ظهور پشت سر آفتاب عشق
یک شاخه پَر به دست بگیرد چه می‌شود؟

بگذار شاعر تو به عکست که می‌رسد
اینبار سر به دست بگیرد، چه می‌شود؟

ﺧﻮﻥ ﺧﻠﯿﻞ ﺩﺭ ﺭﮒ ﺍﻭ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺟﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ
ﻭﻗﺘﯽ ﺗﺒﺮ ﺑﻪ دست بگیرد چه می‌شود؟

با سبک اصفهان و خراسانی دلش
نبض هنر به دست بگیرد چه می‌شود؟

ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﯿﻢ ﺟﺮﻋﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﺴﺖ ﮐﺮﺩه است
ﺟﺎﻣﯽ ﺩﮔﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﭼﻪ می‌شود؟

دیدار یار کنج حرم دیدنی‌تر است
شمسی قمر بدست بگیرد چه می‌شود

تنها به لطف عشق نظرکرده می‌شوند
وقتی نظر به دست بگیرد چه می‌شود؟

ﮐﺸﺘﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺗﻠﺨﯽ ﺩﺷﻨﺎﻡ ﺍﺯ ﻟﺒﺶ
ﺷﯿﺮ ﻭ ﺷﮑﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮﺩ چه می‌شود؟

آن کس که خاک را به نظر کیمیا کند
یک کوه زر به دست بگیرد چه می‌شود؟

حالا اگر به پاش سرم ارزشی نداشت
از ما جگر به دست بگیرد چه میشود؟

یک روز پرچم خبر از دوست را اگر
صاحب خبر به دست بگیرد چه می‌شود

شمشیر بسته بر کمرش در نیام صبر
تیغ از کمر به دست بگیرد چه می‌شود؟ (تسنیم)