نقش فشار خون و غذای پرچرب در بروز آلزایمر

دکتر بابک آزادنیا اظهار کرد: شایع‌ترین نوع زوال عقلی وابسته به سن، آلزایمر است و معمولا افراد 60 سال به بالا در معرض خطر ابتلا به آلزایمر قرار دارند؛ به‌ طوری که 50 درصد افراد بالای 85 سال آلزایمر دارند.
وی تصریح کرد: در انسان‌ها ۳ نوع حافظه وجود دارد که شامل حافظه فوری، حافظه نزدیک و حافظه دور می‌شود. وقتی حافظه از دست می‌رود آلزایمر پدید می‌آید. حافظه فوری مربوط به زمان حال است؛ مثل این است که فرد شماره‌ای را می‌گیرد و چند دقیقه‌ای در ذهنش میهمان است و بعد به فراموشی سپرده می‌شود. در حافظه نزدیک نیز مطالب و خاطره‌ها از چند ساعت تا حداکثر چند هفته در ذهن فرد می‌ماند. اما حافظه دور فرد به خاطرات و مسائل سال‌های گذشته او مربوط می‌شود.
آزادنیا افزود: فردی که به آلزایمر مبتلا شده در مرحله اول حافظه نزدیک خود را از دست می‌دهد و نکته مهم این است که نسبت به فراموشی‌های خود آگاهی ندارد. پس از حافظه نزدیک، حافظه فوری و دور بیمار نیز به مرور زمان از دست می‌رود. به عنوان مثال در مراحل اولیه، بیمار خاطرات و اعمال روزانه خود را فراموش کرده و بعد از آن در شناخت زمان و مکان دچار مشکل می‌شود به طوریکه زمان صبح و شب خود را گم می‌کند و ممکن است در خانه خود نیز گم شود.
این متخصص مغز و اعصاب عنوان کرد: متاسفانه در مراحل پیشرفته بیماری، بیمار گذشته و خاطرات دور خود را هم فراموش می کند. افراد آلزایمری به طور معمول دچار اختلالات رفتاری نیز می‌شوند به گونه‌ای که نسبت به اطراف خود دچار بدبینی شده و اختلال در خواب، بیقراری و توهم نیز از مسائلی است که با آن مواجه می‌شوند.
آزادنیا گفت: توهم بیماران آلزایمری به صورت توهم بینایی است و معمولا بیمار تصویر وحشتناکی را در مقابل دیدگان مشاهده می‌کند که در عالم واقعیت وجود ندارد. میزان احتمال ابتلای افراد به آلزایمر در قبل از 85 سالگی در آقایان بیشتر بوده، اما بعد از سنین 85 سالگی در هر دو جنس مرد و زن برابر است.
وی تاکید کرد: فشار خون، افسردگی، بیماری قلبی، افزایش چربی خون، استفاده از رژیم غذایی پرچرب و سابقه خانوادگی میزان احتمال ابتلا به آلزایمر را در افراد افزایش می‌دهد. استفاده از میوه و سبزیجات تازه، تغذیه مناسب با رعایت تنوع غذایی، خواندن کتاب و در کل هر چه در زمان یادگیری از مغز بیشتر استفاده شود، احتمال ابتلا به آلزایمر در کهنسالی را کاهش می‌دهد.

این متخصص مغز و اعصاب در پایان گفت: استفاده از دارو می‌تواند روند پیشرفت بیماری را کندتر کند، اما درمان قطعی برای آن وجود نداشته و در مرحله بعد از علامت درمانی استفاده می‌شود؛ به عنوان مثال اگر بیمار دچار کم خوابی شده است از داروهای خواب‌آور استفاده می‌شود. همچنین در صورت بیقراری بیمار از داروهای آرامبخش برای آرام‌سازی بیمار استفاده می‌شود. (ایسنا)