یک دورِ همیِ شاد به نام «خندوانه»

خندوانه، یک تمرینِ یک ساعته برای شادی و خنده است. یک تجربه شیرین با تمرین‌های‌ ساده مثل آیتم خنده‌های‌ بی دلیلِ از تهِ دلِ، آیتم سرودهای شادِ دسته جمعی، کف زدن‌ها و پاکوبیدن‌ها و تحرکِ فیزیکی، بازی‌های‌ گروهی، خاطره‌ها و لطیفه‌های‌ مناسبِ جمع و حتی گپ و گفتِ ساده و صمیمی با یک مهمان، که به ما نشان می‌دهد شادی و خوشرویی و خندیدن، اصلا کار سختی نیست و نیازی به خیلی کارها هم ندارد.خندوانه برنامه‌ای‌ است درباره تاثیر عمیق خنده و شادی بر روح و جسم و زندگی فردی و اجتماعیِ آدم ها؛ موضوعی که در جهان مسئله مهمی به حساب می‌آید و ما در ایران به دلیل کمبود آگاهی، بیشتر در موردش شعار می‌دهیم.

ساختار کلیِ خندوانه به شکلِ «استندآپ کمدی» یا به قولِ رامبد جوان «ایستاده خنداندن» است. یک استودیو با طراحی مینی مال و چشم نواز، یک مجری خلاق، یک سری تماشاگرِ باهوش و چندین کمدینِ طنـــاز، به علاوه یک مهمان که حتی اگر ظاهرِ شادی نداشته باشد، به خوبی از پسِ انعکاسِ نکاتِ مثبتِ شاد بودن برمی آید با سوالات جزئی و بازی‌های‌ جذابی که بخشِ گفت و گو را از قالبِ تاک شوهای معمول و تکراری، درمی آورد. به همه این‌ها اضافه کنید گروه‌های‌ موسیقیِ «کلـــم» و «بُمرانی» را که با ساده ترین اشیاء، برنامه را متنوع‌تر می‌کنند. هر شب، بعد از سلام و احوالپرسیِ مجــری برنامه، طبق قاعده اینجور برنامه ها، یک «cold open» یا یخ شکن در قالبِ اجرای یک موقعیت بداهه طنز از بازیگرِ ثابتِ این مجموعه، «نیـــما» می‌بینیم که یخِ مخاطب را آب می‌کند و حواسش را جمع می‌کند و با بخش‌های‌ متنوع برنامه، همراه می‌کند.