مشکل، کمبود تجربه بین‌المللی است

رالی مرک (خاورمیانه) برای نخستین بار شش ماه پیش به ایران آمد و با عبور از کنار تخت جمشید، فرصت حضور در این رویداد بین‌المللی را برای راننده‌های کشورمان فراهم کرد. میزبانی خوب کشورمان در آن مسابقات که حکم کاندیداتوری را داشت، باعث شد ایران با تائید فدراسیون جهانی به عضویت ﻣﻨﺎ (کشورهای ﺣﻮﺯﻩ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﻭ ﺷﻤﺎﻝ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎ) در بیاید و برای نخستین بار جواز شرکت در رقابت‌های رالی خاورمیانه را به دست بیاورد.

حالا باید گفت این شروع یک مسیر تازه برای اتومبیلرانی ایران در بخش رالی است. بعد از کسب عنوان سومی محمد قلعه‌بانی در رالی شیراز، این بار اشکان مسگرها در اولین حضور رسمی راننده‌های ایرانی در مسابقات بین‌المللی رالی خاورمیانه در دوحه، خوش درخشید و با کسب عنوان نایب‌قهرمانی در گروه N (گروه موتورهای با حجم 2000 سی‌سی) و کسب جایگاه ششم در مجموع کل خودرو‌ها در کلاس‌های مختلف تحسین خارجی‌ها را برانگیخت.

بدون شک انتخاب مسگرها و وحدتی به‌عنوان بهترین راننده و نقشه‌خوان خارجی رالی قطر یک معنا بیشتر نداشت؛ این‌که اگر ایرانی‌ها فرصت حضور در رقابت‌های بین‌المللی را داشته باشند، با توجه به استعداد بالایی که دارند خیلی زود می‌توانند فاصله خود را با مطرح‌ترین راننده‌های رالی در خاورمیانه پر کنند.

اشکان مسگرها که جایزه بهترین راننده خارجی رالی قطر را دارد، درباره اولین تجربه حضور خود در مسابقات بین‌المللی رالی خاورمیانه این چنین می‌گوید: «برای من و قلعه‌بانی که به نمایندگی از راننده‌های ایرانی در رالی قطر حضور پیدا کرده بودیم آنچه بیش از همه اهمیت داشت کسب تجربه بود؛ تجربه‌ای که در بازگشت بتوانیم در اختیار دیگر راننده‌های کشور بگذاریم. از طرفی چون ماشین‌های ما اجاره‌ای بود طوری برنامه‌ریزی کرده بودیم که ماشین‌ها را بدون کوچک‌ترین آسیبی حفظ کنیم. البته استفاده از ماشین‌های اجاره‌ای، کار را برای ما دشوار کرده بود. ما مجبور بودیم از ماشین‌هایی استفاده کنیم که که قلق آنها دستمان نبود و برای اولین بار پشت آنها می‌نشستیم. خود من از پشت ماشین 206 که 110 اسب بخار قدرت دارد، پشت سوباروی ایمپرزای دو دیفرانسیلی نشسته بودم که 300 اسب بخار قدرت داشت. به همین دلیل هم روز اول به قلق‌گیری گذشت. ما با این پیش‌فرض وارد مسابقه شدیم و در مجموع شش تست را پشت سر گذاشتیم؛ روز اول 157 کیلومتر، روز دوم هم 148 کیلومتر. در روز اول فقط یک پنچری داشتیم، اما متاسفانه موتور ماشین محمد قلعه‌بانی که از اول هم مشکل داشت سوخت. این اتفاق فشار را روی من دوچندان کرد، چون نمی‌خواستیم با دست خالی از قطر برگردیم. ما در چنین شرایطی وارد رقابت‌های روز دوم شدیم و در نهایت در کلاس خودمان تنها ماشینی بودیم که از خط پایان عبور کردیم. این موفقیت برای ما واقعا هیجان‌انگیز بود. برای بقیه هم همین طور. دیگر راننده‌های حاضر در رالی قطر تعجب کرده بودند از این‌که راننده‌های ایرانی در اولین حضورشان در رالی خاورمیانه تا پایان توانسته بودند در مسابقه باقی بمانند.»

پیش از این یک بار راننده‌های ایرانی با حضور در ترکیه در یک مسابقه بین‌المللی شرکت کرده بودند، اما موفقیت در مسابقاتی که در تقویم فدراسیون جهانی به ثبت رسیده بود، برای اولین بار بود که اتفاق می‌افتاد. حالا به نظر می‌رسد با انتخاب مسگرها و نقشه‌خوان او وحید وحدتی، به عنوان بهترین راننده و نقشه‌خوان خارجی اولین مرحله رالی خاورمیانه در سال 2015، درهای جدیدی به روی اتومبیلرانی ایران در رالی باز شده باشد. مسگرها با خوشحالی از این موضوع می‌گوید: «خوشبختانه در این یک سال اخیر شاهد اتفاقات مثبتی در فدراسیون اتومبیلرانی بودیم که مهم‌ترین آنها عضویت ایران در رالی خاورمیانه بود. برگزاری خوب رالی شیراز در مهرماه هم گام مثبتی بود تا دیگر کشورها از پتانسیل بالای کشورمان مطلع شوند. به جرات می‌گویم ایران توانایی این را دارد که در هر چهار فصل سال میزبان مسابقات رالی باشد. خود من به‌عنوان کسی که در این شش ماه در دو مسابقه رالی خاورمیانه شرکت کرده‌ام می‌گویم پیست رالی شیراز به‌مراتب از پیست قطری‌ها که سال‌ها تجربه میزبانی از رالی‌های بین‌المللی را دارند بهتر است. تنها کمبود قابل لمس، تجربه کمتر راننده‌های ایرانی به نسبت راننده‌های خارجی است که آن هم قابل جبران است؛ فقط باید بیشتر مورد حمایت دولت، وزارت ورزش، اسپانسرها و البته رسانه‌ها قرار بگیریم. وقتی می‌گویم نیاز به حمایت بیشتر داریم‌ به دلیل هزینه‌های بالای این رشته ورزشی است. تنها میزبانی یک مرحله از رقابت‌های رالی چیزی حدود 2.5 میلیارد تومان برای فدراسیون هزینه در برداشت. هزینه‌های حضور در مراحل مختلف رالی هم واقعا بالاست. برخلاف سایر رشته‌ها که برای اعزام‌های بین‌المللی فقط به فکر بلیت رفت و برگشت یا هزینه اقامت هستند، ما باید 30 هزار دلار هم برای اجاره ماشین‌ها پرداخت کنیم. در مجموع حضور در هر مسابقه بین‌المللی چیزی حدود 50 هزار دلار برای هر راننده و نقشه‌خوان هزینه دارد.

با توجه به این‌که حضور در مسابقات بین‌المللی باید مستمر باشد، نه فدراسیون از پس این هزینه‌ها برمی‌آید و نه راننده‌ها. پس باید حمایت‌ها افزایش پیدا کند. به جرات می‌گویم ما استعدادهای خوبی در کشور داریم که با ‌ توجه بیشتر می‌توانند در سطح بین‌المللی افتخارآفرین باشند.

17 سال مسابقه و 195 مقام قهرمانی

مسگرها متولد 1355 است. خودش می‌گوید 19 سال است که غربیلک فرمان به دستانش چسبیده است: رانندگی را از سال 74 شروع کردم و از سال 76 هم در مسابقات قهرمانی کشور حضور داشتم. الان هم 11 سال متوالی است که در مسابقات رالی قهرمانی کشور حضور دارم. در تمام این سال‌ها 195 مقام قهرمانی کشوری به دست آوردم که 160 تای آن در مسابقات سرعت (ریس) بوده است.

این همه سال و این همه مسابقه؛ بدون خطر. این یعنی می‌شود قهرمان اتومبیلرانی بود بدون آن‌که خطر کرد. مسگرها با تائید این موضوع می‌گوید: خوشبختانه من جزو راننده‌هایی هستم که در تمام این سال‌ها تصادف جدی نداشتم. دلیلش هم این است که همیشه سعی می‌کنم تمرکز زیادی در حین مسابقه داشته باشم و بیشتر از حد توان ماشین به آن فشار نیاورم. به عبارتی جاهایی که بدانم خطر در کمین است از گرفتن تصمیمات احساسی پرهیز می‌کنم. در رالی هم همیشه این ذهنیت را دارم که جان یک نفر دیگر که در کنار من نشسته و سرش پایین است در دست من است. این موضوع همیشه من را از بسیاری از کارهای خطرآفرین باز می‌دارد.

اتفاقا توصیه اصلی مسگرها به جوان‌هایی که علاقه‌مند به رشته اتومبیلرانی هستند هم همین است؛ این‌که با عقل و منطق رانندگی کنند: توصیه من به جوان‌ها این است که وقتی پشت ماشین می‌نشینند از گرفتن تصمیمات احساسی بپرهیزند. توصیه دوم هم این‌که اگر واقعا علاقه‌مند به این رشته هستند از طریق فدراسیون که مرجع فعالیت‌های مربوط به اتومبیلرانی و موتورسواری است به صورت اصولی با مبانی این رشته آشنا شوند. فدراسیون همه ساله در دو بخش ریس و رالی کلاس‌های آموزشی خوبی برای علاقه‌مندان برگزار می‌کند که با حضور در آنها می‌توان اصول رانندگی را بخوبی فرا گرفت.

رضا پورعالی / گروه ورزش