«جشنواره مد و لباس فجر» و تکلیف برندپوشان

او می‌گوید: «ما با دیدی انتقادی انواع رفتارهای انسانی را تحلیل و آنالیز می‌کنیم و تأثیر آن را بر روحیه و رفتار شخص می‌سنجیم، از رابطه‌ جنسی تا غذا خوردن و ورزش؛ اما معمولا لباس پوشیدن را امری کاملا بیرونی و سطحی تلقی می‌کنیم و از کنارش به‌سادگی می‌گذریم. حقیقت این است که من درونی و محیط بیرونی با هم در ارتباطند و بر هم تأثیر متقابل می‌گذارند. طرز لباس پوشیدن شما می‌تواند نمایانگر آنچه درون شما می‌گذرد باشد.»
به عقیده‌ بامگارتنر، لباس خریدن بی‌دلیل و بدون این‌که احتیاجی به آن لباس خاص داشته باشید، درست شبیه پرخوری بیمارگونه است.
او می‌گوید: «در این موارد شما سعی دارید خلائی عاطفی را با غذا یا لباس پر کنید.» دکتر بامگارتنر که مبتکر «روانشناسی لباس» است، کتابی تالیف کرده به نام «تو آنی که می‌پوشی: آنچه لباس‌هایت در موردت افشا می‌کنند» و در آن به تشریح مشکلات معمول مردم در زمینه‌ خریدن و پوشیدن لباس می‌پردازد.
در ایران اما با توجه به برخی یکنواختی‌ها در نوع پوشش گاهی این موضوعات به راحتی قابل درک نیستند. مد گاهی مذموم و گاهی مورد اعتنا شناخته می‌شود. برندها گاهی رژه می‌روند و گاهی مغضوب واقع می‌شوند و... اما چند سالی است که جشنواره مد و لباس فجر آمده تا قدری تنوع ایجاد کند. این‌که موفق بوده یا خیر، موضوعی است که نیازمند اطلاعات دقیق‌تر است! امسال اما رئیس اتحادیه پوشاک کشوری گفته در چهارمین جشنواره مد و لباس فجر، با همکاری کارگروه ساماندهی مد و لباس، ١٠٠ اثر برگزیده را به تولید انبوه می‌رسانیم.
ابوالقاسم شیرازی جشنواره مد و لباس فجر را نقطه عطفی در مسیر بهره‌مندی از هنر طراحی لباس دانست و گفت: این جشنواره در عرصه تولید نیز می‌تواند به مشکلات بسیاری در این عرصه پایان دهد. اتحادیه پوشاک کشوری همکاری نزدیکی با کار گروه ساماندهی مد و لباس دارد و تلاش‌های انجام شده در ٢‌سال آینده نشان‌دهنده رویکرد علمی در این کار گروه است.چهارمین جشنواره مد و لباس فجر ١١ تا ١٨ اسفندماه در محل دایمی نمایشگاه‌های بین‌المللی تهران برگزار می‌شود.
شاید این تولیدات مارکدار نباشند اما به‌هر صورت توسط فکر و اندیشه ایرانی تولید شده‌اند. بامگارتنر می‌گوید سر تا پا لباس مارک‌دار پوشیدن حکایت آینه و دود است: «راهی‌ برون‌گرایانه برای این‌که خود را موفق نشان دهید و ثابت کنید چیزی از بقیه کم ندارید.»
اگر واقعا به لباس‌ها یا طرح‌های مشخصی از یکی، دو برند خاص علاقه دارید یک بحث است اما اگر لباس مارک‌دار را تنها به خاطر مارکش می‌خواهید و حاضرید از همه چیز بگذرید و حتی از خرج‌های ضروری‌تان بزنید تا لباس‌های مارک‌دار بپوشید «واقعا کار بیهوده‌ای است.» حتی اگر تأمین مالی این نوع پوشاک برایتان خیلی دشوار نیست اما احساس می‌کنید بدون لباس مارک‌دار بقیه متوجه شما نمی‌شوند باز هم یک جای کار می‌لنگد.
از نظر بامگارتنر این احساس عدم امنیت که خود را در افراط در پوشیدن لباس‌های مارک‌دار نشان می‌دهد، ریشه در نوعی از ترس و عدم اعتماد به نفس دارد که باعث می‌شود فکر کنیم بدون این لباس‌ها از بقیه کمتریم یا به اندازه‌ کافی خوب نیستیم.
بامگارتنر می‌گوید: «من سعی می‌کنم به مراجعانم نشان دهم که رابطه‌ای بین مارک و موفقیت و ارزش فرد وجود ندارد و معیار سنجیدن اینها چیزهای دیگری است.» حتی خوش‌لباس بودن هم ربط مستقیمی به مارک لباس ندارد، آیا تا به حال دیده‌اید مارک لوگوی لویی ویتون باعث شود کسی جذاب و خوش پوش به‌نظر بیاید؟!
برای مواجهه با این مشکل سعی کنید از خودتان سوال کنید آیا بقیه را تنها براساس لباسی که پوشیده‌اند قضاوت می‌کنید؟ سعی کنید با انگیزه‌ها و سیستم ارزشگذاری خود با دید انتقادی روبه‌رو شوید. در مرحله اول برای مدتی تمام لوگوها و مارک‌ها را کنار بگذارید، لباس‌هایتان را از روی مدل و رنگ‌شان انتخاب کنید و آنچه را که به دل‌تان می‌نشیند بپوشید، مدتی طول خواهد کشید که به خودتان عادت کنید، اما کم‌کم متوجه خواهید شد از لباس پوشیدن لذت بیشتری خواهید برد! (شهروند)