بازگشت زندگی به «غزه»

یکی از مهم‌ترین دلایل استقبال افکارعمومی جهان اسلام و حتی فراتر از آن، همراهی بخش قابل توجهی از جوامع غیراسلامی با مقاومت مردم فلسطین، روی آوردن آشکار رژیم صهیونیستی به تبعیض‌نژادی، تروریسم و نسل‌کشی است.

همین ضدیت صهیونیست‌ها با ارزش‌های جهان جدید و عقلانیت حاکم بر جامعه جهانی، امروز هزینه همراهی با چنین رژیمی را چنان بالا برده که صهیونیست‌ها برای جلب حمایت افکارعمومی مجبور به استفاده همزمان از ابزار سرکوب (تحت فشار قرار دادن روشنفکران و چهره‌های برجسته ضدصهیونیست در کشورهای اسلامی یا غربی) و نمایش‌های تبلیغی (مانند سوءاستفاده از حوادث تروریستی فرانسه) هستند؛ ابزارهایی که البته امروزه کمتر در جهان خریدار دارد. بی‌تردید اگر نبود مقاومت مردم فلسطین و بویژه ساکنان غزه، امروز صهیونیست‌ها با خیال راحت‌تری می‌توانستند بازی سیاسی – رسانه‌ای خود برای مظلوم‌نمایی و گسترش اراضی اشغالی و شاید حتی دستیابی به رویای تسلط بر «نیل تا فرات» را دنبال کنند.

با وجود این مقاومت نمادین فلسطین و همراهی افکارعمومی جهان با این مردم مظلوم، امروز موقعیت صهیونیست‌ها را چنان متزلزل کرده که برای جلوگیری از تضعیف خود نمایش‌های بی‌شرمانه‌ای را به اجرا درمی‌آورند؛ نمایش‌هایی که البته دیگر نمی‌تواند برای صهیونیست‌ها احترام و پرستیژ سیاسی به بار آورد.

در همین راستا نامگذاری بیست‌ونهم دی به نام «غزه» در تقویم کشورمان، نه فقط گرامیداشت مقاومت مردم فلسطین در این خطه، بلکه یادآور جنایت‌هایی است که صهیونیست‌ها در چند دهه اخیر مرتکب شد‌ه‌اند.

جنایت‌هایی که به عقیده بسیاری از تحلیلگران، بهانه‌ای برای پیدایش پدیده شوم افراطی‌گری در خاورمیانه نیز بوده است بنابراین به‌نظر می‌رسد اکنون که اجماع جهانی علیه مفاسد این رژیم بیش از هر زمان دیگری به‌وجود آمده، باید فکری اساسی‌تر برای این غده سرطانی منطقه کرد و این همان راهبردی است که می‌تواند به امنیت بیشتر خاورمیانه و نیز آرامش بیش از پیش جهان منتهی شود.

محمود هرندی - جام‌جم