شفاف‌سازی هزینه‌ها

اصل سند:

بر احوال آن شخص باید گریست

که دخلش بود نوزده، خرج بیست

خدا را صدهزار مرتبه شکر که باز هنوز بعضی از مراکز مردمی دلسوز هستند که تلاش دارند تا سر از هزینه‌های زندگی اقشار مختلف ملت درآورند و در انظار عمومی و مسئولان مملکتی، آن را علنی کنند؛ بلکه تقی به توقی خورد و مداخلمان بیشتر از مخارجمان شد. (البته اگر برعکس نشود، باز جای شکرش باقی است. شانس که نداریم؛ می‌بینید آمدند هدفمند مداخل ملت را کم کنند، زدند خیلی شیک و هدرمند، مخارج آنها را زیاد کردند!)

اخیراً در یکی از جراید یومیه (به گمانم همین جام‌جم خودمان!) اعلام شده بود که نتایج بررسی‌های جدید از وضعیت معیشت کارگران نشان می‌دهد که هزینه ماهانه هر خانوار چهار نفره، حداقل به 3.1 و حداکثر به 3.6 میلیون تومان افزایش یافته و خوراک و مسکن نیز دارای بالاترین سهم در سبد هزینه‌هاست.

ـ بفرما!... اگر نتایج الان دارد اینها را نشان می‌دهد؛ ما که قریب چندسال است داریم داد می‌زنیم که ایهاالناس، حقوق سربرجمان تا اواسط برجمان بیشتر دوام نمی‌یابد. از وسط ماه، یا پول دستی می‌گیریم از این و آن در محل کار، یا که به جای آبگوشت، فقط آب بار می‌گذاریم در منزل!... (این مطلب را یکی از همکاران کارمند ما در اداره گفت و خود را از اقشار دهک پایین معرفی کرد و گفت که سابقاً به ما اقشار آسیب‌پذیر می‌گفتند. )

بسته پیشنهادی: حالا که به این خوبی، از هزینه‌های کلی یک خانواده ‌چهار نفره پرده‌برداری شده و همه می‌دانند که این خانواده با این تعداد نفر، چقدر حقوق لازم دارد؛ ما نیز به عنوان یکی از حقوق‌بگیران همیشه در صحنه، عرایضی منطقی در ادامه داریم که عرض می‌کنیم:

1ـ خوشنویسی مطلب: بعضی از مطالب خوب متأسفانه چون خوب نوشته نمی‌شوند، خیلی به چشم نمی‌آیند. فقط که خط سیاسی آدم نباید جذاب و جلب کننده باشد. بدهند عبارت علمی«یک خانوار چهارنفره با کمتر از سه میلیون، نمی‌تواند زندگی و حتی بخوبی فوت کند» را با خط نستعلیق درشت و درست روی تابلو بنویسند سپس یک نسخه از تابلونوشته را در هیأت دولت محترم بر دیوار نصب کنند که همواره نصب‌العین عزیزان در هر دوره و در هر دولتی باشد؛ هم یک نسخه در صحن علنی مجلس که نمایندگان همین اقشاری هستند که دم از پایین بودن حقوق خود می‌زنند.

2ـ حساب سرانگشتی: خانواده‌ها با یک حساب سرانگشتی ساده، حساب کنند وقتی یک خانواده چهارنفره برای گذران زندگی‌اش ماهانه به رقمی بالای سه میلیون تومان نیاز دارد، آن وقت یارانه ماهی چهل‌و‌پنج هزار تومان را کجای دلشان بگذارند؟.... اشاره می‌کنند که بگذارند روی سر، حلوا حلوا کنند.

3ـ قیاس مع‌الجالب: یک ترازوی دوکفه‌ای شاهین‌دار از بقالی سرکوچه قرض بگیریم، در یک کفه‌اش سبد هزینه‌ها را بگذاریم، در یک کفه دیگرش نیز سبد کالای حمایتی دولت را. فقط نخندید که خوب نیست. به جای این رفتارهای زشت، نگاه کنید ببینید کدام کفه بالا ایستاده، کدام کفه پایین؟ و چقدر؟.... گفتم نخندید! (هرچند که خنده،حاصل مشاهده یک تناقض شدیداللحن است؛ اما این یک اصل علمی است، به شما چه مربوط است؟)

رضا رفیع