یکی شبیه خودمان

مهران رجبی در همه سال‌های نه چندان طولانی حضورش در عرصه بازیگری، فیلم زیاد بازی کرده و تقریبا همه گونه‌ها را آزموده؛ از درام و طنز گرفته تا کودک و جنگی. امروز معلم بوده و فردا روحانی و معمم، روزی کلاهبردار شده و دگرروز مدیرعامل، این ماه مرد دوزنه است و ماه بعدش نظامی و حالا خادم حوزه علمیه است که آرزو دارد پسرش در سلک روحانیت درآید. او حتی در فیلم «اند خلاف» نقش یک زن را بازی کرد تا نشان دهد ابایی از تجربه شخصیت‌های متفاوت ندارد. رجبی در این سال‌ها غیر از تجربه، موافقان و مخالفانی را نیز برای خود دست و پا کرده است؛ منتقدانش او را به یکنواختی بازی و تکرار خویشتن خویش در جلوی دوربین متهم می‌کنند، دوستدارانش اما بازی‌اش را حواله می‌دهند به مکتب هنری واقعگرایی در سینما و تلویزیون و می‌گویند که محبوبیت او برآمده و برخاسته از همین صداقت و خود بودن است.

نوع بازی رجبی گاه برای اغلب نقش‌هایش بشدت تکراری و یکنواخت می‌شود. بیننده در پس نقش‌آفرینی او به وضوح یک مهران رجبی را به نظاره می‌نشیند که تلاش زیادی برای فرورفتن در قالب شخصیت نکرده و تقریبا خودش است، بویژه لحن حرف‌زدنش.

با این حال همه نقش‌آفرینی‌های این بازیگر پرکار را به چوب تکرار و یکنواختی راندن و زیر سوال بردن هم نهایت بی‌انصافی است. طرفدارانش معتقدند سادگی و بی‌تکلف بودن او مقابل دوربین باعث شده نقش‌هایش به دل بنشیند و مصنوعی جلوه نکند.

بازی رجبی را دوست بداریم یا نه و با شخصیت احمدعلی که او این روزها ایفاگرش در سریال «پرده‌نشین» است ارتباط برقرار کنیم یا نکنیم، در هر صورت فهرست کارگردانانی که در این 15 سال به او اعتماد کرده و از حضورش در فیلم‌هایشان بهره گرفته‌اند، نشان می‌دهد که بازیگر مورد وثوق اغلب فیلمسازان ایرانی است.

محسن محمدی ‌‌/‌‌ گروه رادیو و تلویزیون