در جستجوی درمان سرطان

در آزمایشگاهی در شهر بالتیمور آمریکا موش‌های بدون مویی قرار دارد که در قفسه‌های پلاستیکی نگهداری می‌شوند. بر روی هر کدام از این قفسه‌ها یک برچسب زرد چسبانده‌اند که روی آن نام انسانی که در حال مبارزه با سرطان است دیده می‌شود. این موش‌ها در اصل مبتلا به همان سرطانی هستند که آن انسان بیمار هم به‌آن مبتلاست.

کد خبر: ۷۴۷۷۰۷

این فناوری را موسسه غده‌شناسی چمپیونز (Champions Oncology) در آمریکا توسعه داده و هر بیمار برای آن که بتواند از خدمات این موسسه بهره‌مند شود ‌باید هزینه‌ای بین ‌10 تا ‌‌‌12هزار دلار بپردازد. همچنین به دلیل این که این روش هنوز در مراحل آزمایشی خود قرار دارد، شرکت‌های بیمه نمی‌توانند هزینه‌های آن را به بیمار پرداخت کنند.

در روشی که این موسسه موفق به توسعه آن شده، پزشکان ابتدا با استفاده از جراحی یا نمونه‌برداری بخشی از غده سرطانی بیمار را برمی‌دارند و آن را به آزمایشگاه خود انتقال می‌دهند. پس از انجام این کار، با قرار دادن غده سرطانی در زیر پوست موش، سلول‌های سرطانی را کشت می‌دهند و موش را به سرطان مبتلا می‌کنند. همچنین این امکان هم هست که بخشی از غده جداشده از بدن انسان به موش دیگر نیز منتقل شود و با استفاده از این روش، عملیات مبارزه با بیماری را با سرعت بسیار بیشتری پی بگیرند.

استفاده از این روش یعنی آزمودن روش‌های درمان روی بدن موش به‌جای انسان این امکان را پدید آورده که پزشکان بتوانند با خیال راحت و کنار گذاشتن ترس از دست رفتن جان بیمار، تمام روش‌های موجود را روی موش‌ها بیازمایند و در نهایت بهترین گزینه را برای بیمار اصلی انتخاب کنند.

البته باید توجه داشت این اقدام تنها بخشی از اقدامات گسترده‌ای است که در راستای مبارزه و درمان انواع و اقسام سرطان‌ها صورت می‌گیرد. در روش‌های دیگر محققان بخشی از سلول‌های سرطانی معلق در جریان خون بیمار را در آزمایشگاه کشت می‌دهند و به بررسی آن می‌پردازند و در نهایت روش‌های بهینه مبارزه با آن را درمی‌یابند.

روش‌ پیشنهادی دیگر عبارت‌ است از پرورش ریزسازواره‌های کوچک زنده مبتلا به سرطان که دستگاه ایمنی در آن مختل شده است. این روش تقریبا شبیه ‌حالتی است که در بدن انسان رخ می‌دهد.

روش کشت سلول‌های سرطانی در بدن موش در تمام اوقات هم عملکرد خوبی ندارد و گاهی با شکست روبه‌رو می‌شود. برای مثال در این پروژه، نزدیک به 30 درصد‌ اقدامات به‌عمل‌آمده در کشت و پرورش غده در بدن موش ناکام می‌ماند و در این مورد فعلا کاری از دست محققان برنمی‌آید. با این وصف، هنوز مهم‌ترین مساله در این روش سرعت رشد غده در بدن انسان و موش است که برای گرفتن پاسخ مناسب ‌باید در حد امکان یکسان باشد. این به آن معنی است که این روش در مورد کسانی که نیاز به یافتن روش درمان سریع دارند موثر نیست و ممکن است فرد بیمار پیش از پیداشدن راه‌حل جدید جان خود را از دست بدهد. در اطلاعیه‌ای که این موسسه منتشر کرده آمده که فرآیند کشت غده و یافتن بهترین روش درمان چیزی بین چهار تا شش ماه به طول می‌انجامد که برای افرادی که باید کمتر از این زمان تحت درمان قرار گیرند چندان موثر نیست.

در گزارشی که آوریل امسال منتشر شد، این موسسه موفق به کشت و یافتن بهترین روش درمان در 22 مورد مبتلا به سرطان پیشرفته سارکوم (Sarcoma) شده‌ است. اما متاسفانه در فرآیند درمان، 9 نفر از بیماران جان خود را از دست دادند و پزشکان موفق به نجات جان آنها نشدند.

به‌ هر حال می‌توان گفت که این روش یکی از بهترین و پیشرفته‌ترین روش‌هایی است که بشر تاکنون موفق به استفاده از آن در درمان انواع و اقسام سرطان‌ها شده است. امید است با گسترش روش‌هایی از این دست انسان بتواند در آینده‌ای نه‌‌چندان دور بتواند این بیماری خطرناک را مهار کند.