یار پورعطایی هم رفت

برای اجرای کنسرت با گروه کیوان ساکت در تالار وحدت به تهران آمده بود. قرار گفت‌وگو را در یکی از کوچه‌های خیابان اندیشه عباس‌آباد تهران گذاشتیم. نخست به گمانم آمد که خانه یکی از اقوام اوست، اما به محل قرار که رسیدم دیدم مهمانسرای آموزش و پرورش است. او را در یکی از اتاق‌های کوچک این مهمانسرا که ظرفیت چندانی نداشت ملاقات کردم. ماجرا را از او پرسیدم. گفت که فرهنگی است و برای اقامت در تهران ترجیح می‌دهد از این مهمانسرا استفاده کند.

پسرش و پیرمردی او را همراهی می‌کردند. پیرمرد را نمی‌شناختم؛ پورعطایی او را معرفی کرد؛ ذوالفقار عسگریان. قرار بود او در کنسرت دوتار بزند و پورعطایی بخواند. اتاق آن‌قدر کوچک بود که برای مصاحبه به رستوران مهمانسرا رفتیم. بعد از مصاحبه عسگریان از وضع هنرمندان موسیقی نواحی گله کرد و گفت مسئولان ما را نمی‌بینند. کارت ویزیتی به من و همکارم داد. در جیبم گذاشتم و خداحافظی کردم.

شب به کنسرت کیوان ساکت رفتیم. آنها در لباس محلی جنوب خراسان روی صحنه آمدند. عسگریان دوتار به‌دست، نشست. گوش‌هایش سنگین بود. با اشاره پورعطایی شروع به نواختن کرد. باورم نمی‌شد این همان آدمی است که چند ساعت پیش ملاقاتش کردم. پورعطایی هم شروع کرد به خواندن نوایی نوایی و.... بعد از اجرا، در راه برگشت کارت ویزیت عسگریان را از جیبم در آوردم و نگاه کردم. ذوالفقار عسگریان، نوازنده دوتار، اجرا در مراسم‌ و جشن‌های شما. باورم نمی‌شد پیرمرد که بیش از 80 سال داشت برای گذران زندگی در مجالس و مهمانی‌ها می‌نوازد.

گذشت تا شهریور امسال که پورعطایی در بیمارستان بستری شد. تازه مسئولان به یادش افتادند، اما نوشدارو پس از مرگ سهراب! پورعطایی یک ماه بعد درگذشت و مسئولان گفتند هنرمند بزرگی را از دست دادیم. یک ماه نگذشت که یار پورعطایی هم در بستر بیماری افتاد. با این‌که عسگریان در کشورهای فرانسه، سوئیس، بلژیک و هلند هنرنمایی کرده بود، اما خیلی‌ها نامش را نشنیده بودند. چند رسانه از بستری شدنش گفتند. پیرمرد ناتوان‌تر از آن بود که با دیالیز سرپا بماند. عصر یکشنبه خبر درگذشتش منتشر شد، اما او حتی شهرت پورعطایی را هم نداشت تا مسئولان با درگذشتش باز بگویند هنرمند ارزنده‌ای را از دست دادیم.

در این فرصت، علاوه بر گرامی داشتن یاد ذوالفقار عسگریان، به نکته دیگری نیز باید اشاره کرد. مساله این است که چرا مسئولان به فکر حمایت از هنرمندان پیشکسوت این سرزمین نیستند. این روزها پروین بهمنی آهنگساز و تنها زن محقق فرهنگ و موسیقی قشقایی در بستر بیماری است که هیچ کدام از نهادهای مسئول هیچ اقدامی را برای حمایت و تامین هزینه‌های سنگین بیماری او انجام نداده‌اند.

کمیل انتظاری ‌

‌ گروه فرهنگ و هنر