عمر تاک‌شوها؛ برابر با عمر خود تلویزیون

تازه‌ترین این نمونه رکوردشکنی‌ها، شوی تلویزیونی اپرا وینفری در دهه 90 و سال‌های پس از آن است. شمار تماشاگران چند تا از اپیزودهای برنامه این مجری سیاهپوست، از شمار تماشاگران مجموعه بسیار پربیننده کمدی «دوستان» پیشی گرفت و باعث حیرت و تعجب تحلیلگران هنری و اهل فن شد، اما بیان این مطلب به معنی آن نیست که تمام تاک‌شوهای تلویزیون، همیشه جزو برنامه‌های محبوب بوده و توانایی جذب انبوه تماشاگران را دارد.

به گفته منتقدان تلویزیونی، آن دسته از تاک‌شوهایی که به بررسی تحلیلی و انتقادی مسائل مهم روز پرداخته و تلاش برای مطرح کردن یک مشکل جدی را به شیوه‌ای منطقی دارند، با استقبال بالای تماشاگران تلویزیونی روبه‌رو می‌شوند. در این حالت، بیننده احساس می‌کند به او دروغ گفته نشده و قرار است تماشاگر بحث و گفت‌وگویی صادقانه باشد.

تاک‌شو (که در انگلستان بیشتر با عنوان Chot show مشهور است)‌ به یک برنامه تلویزیونی یا رادیویی گفته می‌شود که این روزها برای خودش به صورت یک ژانر درآمده است. وجه مشخصه این برنامه حضور یک نفر (و گاهی اوقات گروهی از آدم‌ها)‌ است که درباره یک موضوع مشخص (که معمولا یکی از بحث‌های داغ روز جامعه است)‌ به بحث و تبادل نظر می‌پردازند.

وجود یک مجری در تاک‌شوها ضروری است و او با طرح سوالات و خط‌دهی موضوع باعث می‌شود بحث‌های مورد نظر مطرح شده و به پیش برود. به طور معمول، مهمانان برنامه همیشه از بین کسانی انتخاب می‌شوند که اطلاعات زیادی درباره بحث مطرح شده دارند و به نوعی در آن موضوع صاحب‌نظر هستند.

برخی اوقات هم مهمان برنامه درباره کارها و فضای کاری خودش صحبت و بحث می‌کند. این مهمان می‌تواند یک هنرمند باشد یا ورزشکار و چهره ادبی و اجتماعی. بعضی از تاک‌شوها خط‌های تلفنی آزادی هم دارند که تماشاگران تلویزیونی را به صورت مستقیم با این برنامه‌ها مرتبط می‌کنند و آنها هم شرکت و حضوری فعال در بحث‌ها دارند. نوع معرفی مهمانان برنامه‌های تاک‌شو هم از اهمیت زیادی برخوردار است. گاهی اوقات آنها در حالی که روی صندلی (و روبه‌روی مجری)‌ نشسته‌اند به تماشاگران معرفی می‌شوند و گاهی اوقات پس از معرفی از پشت صحنه ظاهر شده و به سمت مجری می‌روند. مورد دوم بیشتر برای چهره‌های بسیار سرشناس و جنجالی مورد استفاده می‌گیرد.

سابقه تاک‌شوها به تاسیس رسانه تلویزیون و آغاز فعالیت آن برمی‌گردد. به همین دلیل، عمر تاک‌شوها برابر با عمر خود تلویزیون است. موفقیت تاک‌شوها در رادیو و محبوبیت آن بین مردم عادی باعث شد موسسان تلویزیون و برنامه‌سازان آن بلافاصله به سراغ این ژانر بروند.

جو فرانکلین از چهره‌های مطرح دهه 1950 میلادی رادیو بسرعت راهی تلویزیون شد و اولین برنامه تاک‌شو این رسانه را تهیه و اجرا کرد. نمایش تلویزیونی او سال 1951 شروع شد و تا سال 1993 از چند شبکه مختلف تلویزیونی تولید و پخش شد، اما تاک‌شوی فرانکلین نتوانست در عین حال لقب طولانی‌ترین برنامه تلویزیونی این ژانر (از نظر زمان پخش)‌ را هم بگیرد. یکی از برنامه‌های شبکه NBC با نام نمایش امشب (Tonight show)‌ است که عنوان طولانی‌ترین برنامه تاک‌شو را به خود اختصاص داده است. پخش این برنامه زنده تلویزیونی از سال 1954 آغاز شد و هنوز هم (در نیمه دوم سال 2014)‌ ادامه دارد. در طول این سال‌ها، برنامه با تغییرات جزئی و کلی همراه بوده تا بتواند مخاطب خود را حفظ کند. این تغییرات از دکور صحنه تا تغییر مجری را در بر می‌گیرد.

از سال 1962 سازندگان برنامه سعی کردند شیوه خبررسانی خود را نیز تغییر دهند و آن را متناسب با شرایط روز کنند، اما با وجود تغییرات ایجاد شده در این برنامه، حال و هوای کلی آن همیشه یک تاک‌شو باقی ماند. «نمایش دیروقت دیروقت» (The late late show)‌ دومین تاک‌شوی تلویزیونی است که طولانی‌ترین زمان پخش را در آمریکا داشته است. پخش این برنامه از سال 1962 شروع شد، اما این برنامه در قاره اروپا، لقب طولانی‌ترین زمان پخش را برای خود حفظ کرده است.

استیو آلن، اولین مجری «نمایش امشب» بود. پس از او جک پار اجرای برنامه را به عهده گرفت، اما تماشاگران امروزی تلویزیون آنها را نمی‌شناسند و شهرت آنها در حد شهرت مجری‌های چند دهه اخیر نیست. اگرچه اپرا وینفری مشهورترین و مطرح‌ترین چهره در بین مجری‌های تاک‌شوهای تلویزیونی است، اما کسانی مثل دیوید لترمن، الن دجنوس (که بازیگر سینما هم هست)‌ و جیمی فالون هم نام خود را در سطح وسیعی مطرح کرده‌اند. پخش برنامه وینفری از سال 1996 شروع شد و تا سال 2011 ادامه داشت.

باوجود آن‌که تماشاگران خواهان ادامه تولید برنامه وی بودند، وینفری اعلام کرد قصد بازگشت به آن را ندارد. اگرچه برنامه این هنرمند سیاهپوست بیننده بسیار زیادی داشت، اما منتقدان میانه خیلی خوبی با آن نداشتند. منتقدان هنری بر این باور بودند که وینفری در تاک‌شوی خود ادای آدم‌های دانا و آگاه را درمی‌آورد و اطلاعات لازم و ضروری را درباره مسائلی که در برنامه‌اش مطرح می‌کند، ندارد. آنها بویژه به آن بخش از برنامه‌های این مجری ایراد می‌گرفتند که وی درباره ادبیات و مسائل مهم اجتماعی صحبت می‌کرد. دیوید لترمن هم برنامه نمایشی خود را از سال 1993 اجرا می‌کند و پخش آن هنوز هم ادامه دارد. (ضمیمه قاب کوچک)