تیر​ عبادی در ​قلب ​مشکلات ​کمانداران

موفقیت ورزشکاران در ورزش‌هایی غیر از کشتی، وزنه‌برداری و تکواندو که در بازی‌های آسیایی یا المپیک‌ها، چراغ ورزش ایران را روشن می‌کردند، در این دوره از بازی‌های آسیایی ثابت کرد باید به همه رشته‌های قابل‌پیشرفت و مدال‌آور نگاه یکسان داشت و روی نتیجه‌گیری آنان امیدوار بود. تیراندازی، تیروکمان و قایقرانی از رشته‌های مدال‌آور است که باید نگاه جدی​تری به این رشته‌ها داشت.

این یک واقعیت است؛ ورزش ایران ظرفیت‌های زیادی دارد که متاسفانه نبود امکانات، نداشتن ثبات مدیریت و برنامه‌ریزی طولانی‌مدت طی سال‌های گذشته از دستیابی به حق واقعی خود مهجور مانده است. جا دارد بعد از بازی‌های آسیایی وزارت ورزش و جوانان به اتفاق کمیته ملی المپیک با دانش ارزیابی این دوره، برنامه‌های منسجم را برای چهار سال آینده عملیاتی کنند.

مدال طلا در رقابت‌های دوچرخه‌سواری و کامپوند انفرادی بازی‌های آسیایی بار دیگر نشان داد ورزش ایران متکی به یک یا چند رشته خاص نیست و در صورت تلاش بیشتر، بسیاری از ورزش‌ها می‌توانند مدال‌آوری داشته و خود را از زیر سایه تیم‌های سنتی ایران در بازی‌های آسیایی خارج کنند.

مدال کامپوند به عنوان مسابقه‌هایی که برای نخستین بار در بازی‌های آسیایی شرکت داده شد، قابل ارزش بود و این باور را ایجاد کرد که می‌توان به عنوان رشته پرمدال روی آن سرمایه‌گذاری کرد. مدال طلای عبادی باارزش است، چون بعد از چهار دوره حضور تیروکمان در بازی‌های آسیایی، این مدال نصیب این رشته شده است؛ گرچه تیروکمان در بخش ریکرو در بازی‌های آسیایی حضور داشت و برای نخستین بار کامپوند وارد بازی‌های آسیایی شد. استعدادیابی در تیروکمان از سال‌ها پیش آغاز شد و ملی‌پوشان ایران در ریکرو و کامپوند موفقیت‌های آسیایی و جهانی زیادی به دست آوردند. متاسفانه در دو سال گذشته این رشته دستخوش تغییراتی شد و بلاتکلیفی در مدیریت فدراسیون سبب شد تیروکمان در بخش ریکرو و کامپوند افت کند. با وجود این در چنین رشته‌هایی مدال‌آور، اولویت کار روی رده‌های نوجوانان و جوانان است تا نوید آینده خوب در مسابقه‌های آسیایی و جهانی بدهد. برگزاری تورنمنت‌های بین‌المللی و حضور در مسابقه‌های متعدد تجربه ورزشکاران این رشته‌ها را زیاد می‌کند؛ به نحوی که دیگر با نبود مدیریت درست نیز بین قهرمانان فاصله نمی‌افتد و با وجود پرمدال بودن تیروکمان می‌توان به مدال‌آوری ورزشکاران این رشته بیشتر امیدوار شد.​ اما تفاوت ریکرو و کامپوند چیست؟ چرا ورزشکاران ریکرو ایران در بازی‌های آسیایی غایب بودند؟

ریکرو ایران تا چند سال پیش در سطح آسیا و جهان مطرح بود. در کامپوند نیز همین شرایط وجود داشت و ایران در تیروکمان به یکی از مدعیان دنیا تبدیل شده بود، اما مشکلات داخلی در این ورزش مانع پیشرفت و توسعه پایدار این رشته شد. در المپیک فقط رشته ریکرو پذیرفته شده و رشته کامپوند جایی در المپیک ندارد. قوانین مسابقه‌ها، مسافت و سیبلی که هدف ، قرار می‌گیرد، در هر دو رشته که زیرمجموعه تیروکمان است یکی بوده و تفاوت آنها در نوع سلاح است. کمان کامپوند پیشرفته، دقیق و حرفه‌ای‌تر است و با تکنولوژی روز ساخته شده، ولی​کمان ریکرو سنتی است.​ آرامش و تمرکز در این ورزش حرف اول را می‌زند و بازیکنانی که به لحاظ ذهنی، آمادگی شرکت در بازی‌ها را پیدا می‌کنند، شانس موفقیت آنها بیشتر است.​ در بازی‌های آسیایی2010 گوانگجو فقط رشته ریکرو حاضر بود و طبق قرار رشته کامپوند در 2014 وارد بازی‌ها شد. فدراسیون تیروکمان به نسبت بسیاری از ورزش‌ها حدود ده سال است که از راه‌اندازی‌اش می‌گذرد، اما در سال‌های پیش بخوبی در دو بخش زنان و مردان با بهترین‌های دنیا رقابت می‌کرد.

تیراندازی با کمان متعلق به کشورهای مسلمان بوده و حتی در دین ما به آن سفارش بسیار شده است. تمرین زنان و مردان در این ورزش سبب می‌شود ​ دو گروه از تجربیات یکدیگر استفاده کنند. این ورزش باید از نظر تجهیزات غنی‌تر شود و برای همگانی کردن آن باید از هزینه‌هایش کاست. کامپوند در بخش زنان خیلی زود به سطح اول آسیا رسید و در جهان هم خود را تا جمع چهار تیم برتر جهان بالا کشید. با این حال موقعیت قبلی ایران براحتی از دست رفت.

تیراندازی با کمان در ابتدای تاسیس به صورت یک کمیته و انجمن تحت نظارت فدراسیون تیراندازی فعالیت خود را آغاز کرد و سال​76 رسما به عنوان عضو فدراسیون بین‌المللی (فیتا) معرفی شد. آبان​81 رشته تیراندازی با کمان به صورت یک فدراسیون مستقل از فدراسیون تیراندازی جدا شد.

قهرمانان زیادی در تیروکمان در همین عمر کوتاه این ورزش معرفی شدند، اما اینک نامی از آنها شنیده نمی‌شود. تعدادی از آنها به دلیل اختلاف نظر و تغییرات در سطح مدیریت فدراسیون کنار رفتند و برخی دیگر نیز بی‌توجهی‌ها را تحمل نکردند و عطای این ورزش را به لقایش بخشیدند.

با موفقیت سال‌های گذشته کامپوند ایران در بخش تیمی مردان، انتظار جایگاه بهتری از این تیم در بازی‌های آسیایی اینچئون می‌رفت. از این رو مدال برنز برای رشته کامپوند که اولین حضور خود را در بازی‌های آسیایی تجربه کرد خوب نیست، اما به هر صورت ورزشکاران این رشته تلاش خود را انجام دادند. اسماعیل عبادی، ملی‌پوش آرام و سر به زیر تیروکمان و چهره طلایی ایران در پیکارهای خود، به مصاف حریفی از هند رفت. او که پیش از این در مرحله نیمه‌نهایی رقیبی از مالزی را شکست داده بود، توانست در فینال با غلبه بر حریف هندی، مدال طلا را به دست آورد. با وجود این تیم‌های هند و مالزی در تیروکمان باانگیزه‌ و سرمایه‌گذاری خوبی آغاز کرده‌اند تا چهار سال بعد برای صید مدال‌های تیروکمان به بازی‌های اندونزی رهسپار شوند.

در بخش تیمی زنان نیز با پیشینه خوب زنان ایران در مسابقه‌های آسیا و جهان انتظار بهتری وجود داشت، اما فرصت مدال طلا در این بخش با مشکلات فدراسیون تیروکمان در این مدت​ براحتی از بین رفت و زنان به مدال تیمی نرسیدند، حتی شرکت‌کنندگان در بخش زنان، تیم ایران را از بخت‌های مدال‌آوری می‌دانستند که در پایان این کار برای تیم ایران محقق نشد، در عوض هندی‌ها به‌مراتب بهتر از ایرانی‌ها کار کردند. در بخش انفرادی، نمایندگان ایران کاری از پیش نبردند که این جای پرسش دارد. در این چند سال چه بر سر تیروکمان آمده که نتوانست در بازی‌های آسیایی برابر انتظار مدال‌آوری کند؟​ مدال اسماعیل عبادی روی توانمندی‌های فردی این ملی‌پوش بخش کامپوند بعد از 16 سال که از حضور تیروکمان ایران و اولین حضور کامپوند در بازی‌های آسیایی می‌گذرد به دست آمد؛ چون اگر بحث مدیریت اصولی بود، تیروکمان ایران با توجه به سابقه درخشانی که در مسابقه‌های آسیا و جهانی داشت​ باید مدال‌های بیشتری را در بازی‌های آسیایی اینچئون کره جنوبی درو می‌کرد.

محمد رضاپور / گروه ورزش