خاطرات بازیگران سینما و تلویزیون از زیارت امام رضا(ع)

هر ساله در سالروز ولادت حضرت ثامن الحجج (ع) تلویزیون تعدادی از فیلم های ساخته شده مرتبط با این مناسبت را روانه آنتن می‌کند. تعداد این فیلم ها انگشت شمار است و به همین دلیل هر سال همان چند اثری که قبلاً پخش شده را روانه آنتن می‌کنند. سالانه میلیون ها ایرانی مشتاق مهمان حرم امن رضوی می شوند و افتخار زیارت امام هشتم(ع) را پیدا می کنند. ایرانیان خاطرات شیرینی از سفر به مشهد دارند و هر زمان از مسافرت صحبت شود سفر به این شهر معنوی حتماً در ردیف اولویت های هم وطنان مان قرار می گیرد. شنیدن خاطرات اهل هنر از زیارت آقا امام رضا(ع) آن هم در این روز مسعود و خجسته خالی از لطف نیست. ضمن تبریک این روز به عاشقان آن حضرت، با چند هنرمند مطرح سینما و تلویزیون گفت و گویی انجام دادیم که در ادامه می خوانید.

تنها چند مرتبه سعادت داشتم که به زیارت ثامن الحجج(ع) مشرف شوم. به یاد دارم برای نخستین مرتبه در سال 72 یا73 با دوستان هنرستانی ام با اتوبوس به مشهد رفتیم. این سفر یکی از بهترین سفرهای زندگی ام بود چون از شروع حرکت مان به حرم آقا فکر می کردم، حال و هوای عجیبی داشتم و هیچ زمان، دیگر آن حال و هوا برایم تکرار نشد. بعد از گذشت سال ها وقتی که بازیگر شدم به مشهد رفتم منتها سعی کردم با چهره ای که مردم مرا نشناسند به حرم آقا امام رضا (ع) برای زیارت بروم، البته چون در کارهایم گریم سنگینی دارم مردم کمتر مرا با چهره خودم می شناسند. بالاخره به زیارت رفتم و خیلی خوب و حس زیبایی بود. اکنون خیلی دلم برای آقا تنگ شده است و کم سعادت هستم و امیدوارم دوباره توفیق زیارت پیدا کنم.

هیچ فرد ایرانی نمی تواند از زیارت آقا علی بن موسی الرضا(ع) خاطره ای نداشته باشد و من هم از آن ها مستثنی نیستم. من خیلی چیزهای خوبی از آقا امام رضا(ع) گرفته ام. مواقعی که احساس کرده ام کم کم به بن بست می رسم، به زیارت ایشان رفته ام و برایم اتفاق های خوبی رقم خورده است. انسان وقتی می داند آقا امام رضا(ع) را دارد هیچ زمان احساس تنهایی نمی کند و می داند بعد از خداوند مکانی وجود دارد که برود و یک دل سیر درددل کند و دست پر برگردد و جزو خاطرات خوبم است.

نخستین مرتبه ای که برای زیارت رفتم بیش از 30سال سن داشتم. یکی از دوستان به من گفت اگر از بالا حرم آقا امام رضا(ع) را ببینی هر آرزویی کنی بر آورده می شود. من خیلی تلاش کردم تا از بالا حرم را ببینم اما نتوانستم. یادم هست که از انتهای خیابان وارد شدم و حرم را دیدم اما یادم رفت و بی اختیار گریه کردم و اشک هایم جاری شد. آن قدر ذوق زده شده بودم که نمی توانستم خود را کنترل کنم و فقط اشک می ریختم. همیشه وقتی به مشهد می روم این لحظات معنوی را تجربه می کنم.

دختر برادرم سال گذشته دچار بیماری نادری شد وتحت درمان قرار گرفت. هنگامی که او بیمار شد من در مشهد مشغول بازی در سریال «بی قرار» بودم. مواقعی که بازی نداشتم چند مرتبه به زیارت امام رضا(ع) رفتم و برای سلامتی اش دعا کردم. شب آخری که قرار بود روز بعدش راهی تهران شویم، بالاخره قسمت شد دورادور در مقابل گنبد طلا شروع به درددل با آقا امام رضا(ع) کنم و از ایشان خواستم تا سلامت برادر زاده ام را که زنی جوان و صاحب یک فرزند است، شفا دهد و دست خالی بر نگردم. 3 روز بعد از بازگشتم به تهران از برادر زاده ام آزمایش های مختلف گرفتند و پزشکان گفتند به انجام عمل نیازی نیست.

به خاطر دارم برای نخستین بار زمانی که 5 ساله بودم به همراه پدر و مادرم به زیارت آقا رفتیم و در حرم ایشان گم شدم.

برای نخستین مرتبه در دوران نوجوانی به همراه خانواده با قطار به مشهد سفر می کردیم و از جایی اعلام کردند که زائران علی بن موسی الرضا (ع) آماده باشید که اکنون می توانید گنبد ایشان را ببینید. بسیار هیجان زده بودم. در آن دوران معماری اطراف حرم قدیمی و آپارتمان سازی نشده بود و خالی از ساختمان های موجود بود و راحت می توانستیم گنبد امام رضا(ع) را ببینیم.

با دیدن گنبد ایشان حس و حال خوبی به من دست داد. فضا و بازارچه های قدیمی اطراف حرم علی بن موسی الرضا (ع) همچنان در خاطرم باقی مانده است ولی اکنون از آن بافت قدیمی خبری نیست. (مریم ضیغمی/ خراسان)