تعهدی برای سلامت غذایی

دوست ما که در سفرش، نگاهش به برخی تیترهای ما مطبوعاتی‌ها درباره آلودگی برخی محصولات صنایع غذایی ایران خورده بود، ماجرای جالبی را نقل می‌کرد.

وی می‌گفت در کشورهای غربی و ازجمله هلند، مدیران بنگاه‌های تولیدی که محصولاتشان به طور مستقیم با سلامت مردم سر و کار دارد، قبل از انتخاب شدن به سمت مدیریت، تعهدنامه‌ای مبنی بر پایبندی به تولید محصولی سالم برای مصرف‌کنندگان را امضا کرده و به سازمان‌های مردم‌نهاد بخش مربوط (ان.جی.او)‌ می‌سپارند تا در صورت بروز هرگونه مشکل، مدیر بنگاه تولیدی عذر و بهانه‌ای برای شانه خالی کردن از مسئولیت نداشته باشد. جالب است که به نقل این دوست، وقتی مدیری می‌خواهد در بنگاه‌های معتبر صنایع حساسی چون صنایع غذایی مشغول به کار شود، گواهی آن سازمان‌های مردم‌نهاد برای پایبندی وی به اصول سلامت محصولات تولیدی‌اش، اعتبار ویژه‌ای محسوب شده و پایه‌ای مهم برای حسن شهرت است. به طوری که وی با افتخار اعلام می‌کند که مثلا در طول سابقه مدیریتی‌اش در صنایع غذایی، بارها تعهداتی برای رعایت سلامت و کیفیت محصولاتش سپرده و از آن سربلند بیرون آمده است... وی می‌گفت اگر مشکلی در کیفیت محصولات غذایی بنگاهی به وجود آید، آن بنگاه بیش از آن‌که از دولت بترسد، از سازمان‌های مردم‌نهاد و تعهدی که به آنان سپرده حساب می‌برد، چون می‌داند اگر آن سازمان علیه وی اعلام جرم کند، وی تا پایان عمر کاری، موفق به اشتغال در آن صنعت و صنایع مشابه نخواهد شد...

آیا بهتر نیست ما هم در کشورمان با تشکیل چنین نهادهایی نسبت به سلامت مردم برای صنایع غذایی ایجاد تعهد کنیم. به نظر می‌رسد وقت آن فرارسیده که با نگاهی به این‌گونه تجربه‌های کشورهای دیگر در بحث سلامت غذایی محصولات تولیدی کشورمان، استانداردهایی جدید و از جنسی دیگر تدوین کنیم و طرحی نو دراندازیم... .

بهمن موسوی / جام جم