غلامعلی افروز: آرامش مسیر است نه مقصد

وی در این برنامه درباره آرامش و دل آرامی گفت: دل آرامی با گشاده‌رویی همراه است. دل آرامی یعنی احساس آرامش و آرامش هم یعنی خوشبختی. از نظر من خوشبخت کسی است که از عمق وجودش احساس آرامش کند. آرامش مسیر است و مقصد نیست. آدم‌هایی که آرامش دارند دل آرام هستند و اینها همه هستی را دارند و دل آرامی دو راه دارد؛ یاد خدا و بودن کنار همسری دل آرام. بعضی‌ها هستند که تنها هستند؛ ولی در انزوای اجتماعی نیستند ولی برخی دیگر ظاهرا تنها نیستند و در کنار همسر و خانواده‌اند ولی در انزوای اجتماعی قرار دارند.

بعضی وقت‌ها همه چیز وجود دارد، خانه، خودرو و... اما دل آرامی وجود ندارد. حال فرد خوب نیست.

وی افزود: احساس رضایت‌مندی حیاتی امری مقدس است، انسان باید احساس کند که دارد تلاش می‌کند و تلاشش هدفمند است و توکلش به خداست. آدم باید فقط با خودش رقیب باشد و با بقیه مردم، رفیق باشد.

بالاترین رضامندی در روابط اجتماعی، رضایتمندی زناشویی است. زن و شوهرهایی که از یکدیگر راضی هستند، نشاط دارند و عمرشان طولانی است و دل آرام‌تر هستند.

دل آرامی یک موهبت الهی است. آدم با انکار وضع موجود به آرامش نمی‌رسد. باید وضع موجود را تبیین کند با همان نشاط و محبت.

افروز درباره توکل به خدا توضیح داد: ما باید در معنا و مفهوم توکل بازنگری کنیم. ما در محضر خدا حضور داریم و همه چیز از خداست. خدا به همه چیز قادر و آگاه است. ما دعا می‌کنیم که خدا تو مطلوب منی، کاری کن که من مطلوب شما شوم. توکل یعنی نتیجه تلاش؛ آدم نتیجه تلاش خودش را به خدا واگذار کند، یعنی توکل کرده است. در نماز که می‌گوییم، مالک یوم الدین؛ یعنی خدایا نتیجه همه اندیشه و رفتارهای من در دست تو است. من باید کار خودم را انجام دهم و نتیجه‌اش دست خداست.

این استاد دانشگاه با اشاره به لحظاتی که حالش خوب نیست، اظهار کرد: اول این‌که خودم را سرزنش می‌کنم. می‌گویم که خدا خیلی رحیم و مهربان است، خدا خالق نور است، خدا خالق تاریکی نیست. اگر روز نباشد تاریکی است؛ خدا خالق آرامش و سلامتی است، اگر سلامتی نباشد بیماری جایش را می‌گیرد. خدا که برای من مشکل ایجاد نکرده است، یک اتفاقاتی افتاده که این مشکل پیش آمده است.

بعضی وقت‌ها من قصور داشته‌ام که یا مورد امتحان الهی قرار گرفته‌ام یا غرور داشته‌ام. از من پرسیدند که چه کنیم وقتی نماز می‌خوانیم، تمرکز داشته باشیم، من هم گفتم فکر کنید آخرین نماز عمرتان است.

افروز در پاسخ به این پرسش که اگر خطایی مرتکب شوید چه می‌کنید، گفت: خیلی متاثر می‌شوم بخصوص اگر کسی رنجیده شود. (روابط عمومی تلویزیون)