مصیبت‌های «دختر زاده شدن»

جام جم سرا: اخیرا مردی در کالیفرنیا که به اختلال حاد «تنفر از زن » مبتلا بود، 6 نفر را به «تلافی» همه زن‌هایی که او را پس زده بودند، کشت. این نشان می‌دهد خشونت علیه زنان در همه جوامع وجود دارد.
سازمان جهانی سلامت تخمین می‌زند که 35 درصد زنان در سراسر جهان، آزار و اذیت جنسی را از سوی فردی بیگانه تجربه کرده‌اند. در گزارش جدید بانک جهانی آمده است که در برخی کشورها، هزینه اقتصادی خشونت علیه زنان به 3 درصد تولید ناخالص ملی رسیده است.
همچنین بسیار تکان‌دهنده است که بدانیم در قرن بیست‌ویکم، بیشترین میزان مرگ و میر میان دختران 15 تا 19 ساله به دلیل عوارض ناشی از حاملگی است. نرخ بالای ازدواج کودکان در برخی کشورها، فرصت تحصیل و استقلال مالی را از دختران می‌گیرد. برتری دادن پسر به دختر که سنتی دیرپا در جنوب شرق آسیا است، به ایجاد میلیون‌ها «دختر گمشده» «missing girls» منجر شده است؛ تصویری که امروز برای دختران
رعب‌آور به نظر می‌رسد.
اما این چالش‌ها، هرقدر هم که دلهره آور باشند، نباید اهمیت دستاوردهای زنان و دختران را که در دهه‌های اخیر به آنها دست یازیده‌اند، پنهان کند؛ دستاوردهایی که آینده‌ای روشن تر را نوید می‌دهد.
نخستین دستاورد این است که فاصله جنسیتی در آموزش کمتر شده است: در فاصله سال‌های 1999 تا 2009، تعداد دختران بازمانده از تحصیل در آمریکای لاتین و آسیای شرقی از حدود 61 میلیون نفر به 35 میلیون نفر رسیده است و در این دو منطقه تعداد دختران و پسرانی که تحصیلات ابتدایی را کامل کرده‌اند، برابر است. همچنین در سراسر جهان، زنان در سطح تحصیلات دانشگاهی از مردان در حال پیشی گرفتن هستند؛ در برخی موارد حتی با اختلافی فاحش. همچنین مشارکت سیاسی زنان در سطح جهان، رو به رشد است. در جولای 2013، در پارلمان ملیِ 35 کشور جهان – 9 کشور از آفریقا- دست کم 30 درصد کرسی‌ها به زنان تعلق داشت. در کشورهای زیادی برای تضمین مشارکت سیاسی زنان، در مناصب دولتی برای آنها سهمیه در نظر گرفته شده است. تعداد زنانی که به مناصب عالی دولتی رسیده‌اند – مانند هیلاری کلینتون، ژانت یلن، آنگلا مرکل، شرلی سندبرگ و دیگران- در حال افزایش است و عادی شده است.
آمار ترسناکی که درباره خشونت علیه زنان بازگو کردیم، نیمه پُری هم دارد: اینکه این خشونت به چشم آمده است و اندازه‌گیری می‌شود. این خود در کشورهایی که تا کنون در این باره سکوت کرده بودند و ستم علیه زنان را پذیرفته بودند، جهش بزرگی به حساب می‌آید.
قتل ناموسی و خشونت جنسی مدت‌ها ثبت نمی‌شد؛ زیرا با چنین رفتارهایی مدارا یا از آنها چشم پوشی می‌شد و به ویژه در جوامع روستایی، به راحتی پنهان نگه داشته می‌شد. نجات یافتگان از ترس اینکه مبادا حمله‌کنندگان از آنها انتقام بگیرند، سکوت می‌کنند و خشونتی که علیه‌شان رفته را گزارش نمی‌کنند. اما پوشش رسانه‌های ملی و بین‌المللی و خشم مردم در حال تغییر این روند هستند. رواج گوشی‌های تلفن همراه و استفاده از شبکه‌های اجتماعی، گزارش خشونت و تبعیض علیه زنان را افزایش داده است.
پس از آزار و اذیت جنسی گروهی و قتل دختر 23 ساله دانشجو در دهلی هند، روزنامه‌نگارها با من تماس می‌گرفتند و می‌پرسیدند چرا ما شاهد افزایش خشونت جنسی علیه زنان هستیم؟ آیا این از عواقب جهانی سازی است؟ پاسخ من این بود که ما هیچ اطلاعاتی نداریم که ثابت کند خشونت جنسی در هند واقعا افزایش یافته است. بلکه حوادث گزارش شده بیشتر شده است که این می‌تواند به این دلیل باشد که زنان، با حمایت اعضای ذکور خانواده‌شان، سرانجام سکوتشان را شکسته‌اند و قصد دارند مهاجمان را مجازات کنند.
خشم مردمی در دهلی، دولت هند را مجبور کرد قوانین را درباره جنایات جنسی تقویت کند – مثلا برای تجاوز دربرخی موارد حبس ابد یا مرگ در نظر گرفت و حداقل مجازات برای خشونت جنسی و تجاوز گروهی به 20 سال حبس افزایش یافت.
به همان اندازه که عنوان این مطلب دلهره‌آور و نگران‌کننده است، خبررسانی درباره خشونت، نفرت و تبعیض علیه زنان تغییرات اساسی را در این زمینه تسریع کرده است. بخشی از این تغییرات به شواهدی برمی‌گردد که نشان می‌دهد بی‌قدرت سازی زنان چه عواقب و هزینه‌های اقتصادی بر جامعه تحمیل می‌کند. واکنش شدید به این تغییرات اجتناب‌ناپذیر است اما امروزه نیروی محرکه تغییرات مثبت به نفع زنان و دختران در سراسر جهان، غیرقابل انکار است(ایزابل کولمن/ترجمه:مریم امیری/دنیای اقتصاد)

*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوما به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.