عطر فروشی که جرقه های انقلاب را در دل رهبر انداخت

سیلی پدر شهید نواب صفوی بر صورت وزیردادگستری رضاخان

در مورد پدر شهید نواب صفوی باید گفت که پدر او مرحوم سید جواد میرلوحی، دانشمندی روحانی بود که در اثر فشار حکومت رضاخان مجبور به ترک لباس روحانیت شد، اما از طریق تصدی وکالت دادگستری همچنان به داد مظلومان می رسید. مرحوم سید جواد در سال 1314 یا 15 در اثر مشاجره و درگیری لفظی با (داور) وزیر عدلیه ی رضاخان، غیرت علویش به جوش آمد و یک سیلی نثار وی کرد که در اثر آن سه سال به زندان افتاد. 

سخنرانی در تظاهرات دبیرستان و شرکت نفت

البته زیر بار زور نرفتن سید مجتبی نواب صفوی در همان دوران دبیرستان بر فرزندش نیز تاثیر گذاشت تا جایی که نواب صفوی به دلیل کشف حجاب در دبیرستان تظاهراتی به راه انداخت. بعد برای کار و امرار معاش به اهواز رفته و در شرکت نفت مشغول به کار شد. کار سید مجتبی در شرکت نفت زیاد طول نکشید و به دلیل اغتشاش کارگران و درگیری انها با مسئولان انگلیسی و سخنرانی اش در جمع کارگران تحت تعقیب قرار گرفت تا اینکه تصمیم گرفت فرار کند و برای فراگیری دروس حوزوی و فقهی راهی نجف شود. اما برای تامین معاش خود مجبور بود کار کند برای همین به ساخت و فروش انواع عطریات روی آورد. استادان به نام آن دوره یعنی عبدالحسین امینی، حاج آقا حسین قمی و شیح محمد تهرانی توانستند سید مجتبی را به خود جذب کنند و همین موجب شد تا این روحانی جوان در امور فقهی ممتاز شود.

تشکیل جمعیت فدائیان اسلام

 وی پس از چهار سال اقامت در نجف به دستور آیت‏ اللَّه سیدابوالحسن اصفهانی جهت مبارزه با کجروی‏های کسروی به ایران آمد و با تشکیل "جمعیت فداییان اسلام" به مبارزه با بدخواهان و بداندیشان پرداخت. ترور وابستگان استعماری مانند احمد کسروی، عبدالحسین هژیر، علی رزم‏ آرا و حسین علاء از جمله فعالیت‏های سیاسی این جمعیت بود.

ماجرای اقدام نواب صفوی برای ترور "کسروی"

شاید این پرسش در ذهن جوانان امروزی باشد که چرا فردی به نام "کسروی" توسط گروه نواب صفوی ترور شد؟ پاسخ این است که «احمد کسروی» از جمله افرادی بود که خط معارض و مهاجم علیه اسلام تشیع را دنبال می کرد. او نه تنها در کتاب «شیعی گری» به روحانیت، مقدسات اسلامی، پیشوایان مذهب تشیع و امامان بحق و معصوم علیهم السلام حمله می کرد، بلکه در کتابهای صوفی گری، بهایی گری، مادی گری و حتی تاریخ مشروطیت، مقدسات دینی و روحانیت را مورد حمله قرار داد. نواب با کتاب های کسروی در نجف آشنا شد. کتاب ها را نزد علما برد و از آنها نظر خواست. همه حکم به مهدور الدم بودن نویسنده کتابها دادند. سید مجتبی در اواخر 1323، وارد تهران شد و بدون درنگ به خانه کسروی رفت و او را از گفتن و نوشتن سخنان توهین آمیز به اسلام و ائمه شیعه و روحانیت برحذر داشت و وقتی مطمئن شد که وی اصلاح پذیر نیست، آماده اجرای حکم الهی شد. شهید نواب صفوی در هشتم اردیبهشت 1324، در سر چهارراه حشمت الدوله به کسروی حمله کرد ولی توسط پلیس دستگیر و زندانی شد. بعد از آزادی از زندان، موجودیت فداییان اسلام را طی یک اعلامیه رسمی با جمله هوالعزیز و تیتر « دین و انتقام» اعلام کرد و اعدام کسروی را پیگیری کرد. تا اینکه یکی از شاگردان نواب صفوی به نام سید حسین امامی در 20 اسفند 1324، بر کسروی یورش برد و او را زیر ضربات اسلحه ی سرد و گرم قرار داد و جانش را گرفت.

ماجرای ترور آقای وزیر توسط فدائیان اسلام

فداییان اسلام در آن دوران با نامزد کردن آیت الله کاشانی و مصدق، گروه اقلیت را راهی مجلس کرد. در آن زمان رزم آرا نخست وزیر رژیم پهلوی و دست نشانده انگلیس، با ملی شدن صنعت نفت به شدت مخالفت بود و می گفت که ملت ایران توانایی و لیاقت اداره این صنعت عظیم را ندارند و به عناوین مختلف در تصویب قانون ملی شدن صنعت نفت در مجلس شورای ملی کارشکنی می کرد. این اظهارات و مخالفت ها موجب شد تا در روز 16 اسفند 1329 زمانی که اتومبیل رزم آرا جلوی مسجد امام (شاه سابق) توقف کرد و نخست وزیر جهت شرکت در ختم آیت الله فیض قصد ورود به صحن مسجد را داشت، خلیل طهماسبی از افراد فدائیان اسلام از پشت سر با شلیلک سه گلوله او را از پای درآورد و خود نیز توسط مأموران دستگیر شد.

آیت الله کاشانی در مصاحبه ای در رابطه با قتل رزم آرا گفت: «این عمل به نفع ملت ایران بود و آن گلوله و ضربه عالی ترین و مفیدترین ضربه ای بود که به پیکر استعمار و دشمنان ملت ایران وارد شد. 

آزادی شهید طهماسبی

در مرداد 1331، ماده واحده ای به تصویب مجلس رسید که چون خیانت حاجی علی رزم آرا بر ملت ایران ثابت گردیده، هرگاه قاتل او استاد خلیل طهماسبی باشد به موجب این قانون مورد عفو قرار می گیرد. بدین ترتیب در 23 آبان همان سال، طهماسبی پس از دو سال و اندی از زندان آزاد شد. آیت الله کاشانی در پی آزادی شهید طهماسبی او را به عنوان «شمشیر برّان اسلام» و «مجری اراده و افکار ملت ایران» مورد ستایش قرار داد.

نامه نواب صفوی به مصدق و ماجرای دستگیری سید مجتبی

 تبعید آیت الله کاشانی و اتفاقات رخ داده در آن دوران و روی کار آمدن دولت دکتر مصدق موجب می شود تا نواب صفوی به مصدق نامه ای بنویسد. نواب برای مصدق نوشت: شما و مملکت در سخت ترین سراشیب سقوط قرار گرفته اید. چنانچه احساس کرده و معتقد شده باشید که نجات مملکت، اجرای برنامه مقدس پیغمبر اکرم صلی الله علیه وآله است و پس از تمام جریانات گذشته آماده  اجرای احکام مقدس اسلام باشید، قول می دهم که شما و مملکت را به یاری خدای توانا و به برکت اجرای احکام و تعالیم عالیه اسلام از هر بدبختی و سقوط و فسادی حفظ نموده، به منتهای عزت و سعادت معنوی و اقتصادی برسانم. ولی بعد زا این نامه از سوی مصدق تهدید به قتل می شود و بعد به دستور مصدق، نخست وزیر وقت، مأموران در تیرماه 1330 نواب را در خیابان ژاله (شهدا) دستگیر می‌کنند و با توجه به پرونده معاونت او در قتل رزم آراء پرونده دیگری برای او از سوی دادستان تشکیل می‌ شود.

در متن دادنامه دادستان ساری فرزاد نیا چنین آمده‌است: سید مجتبی نواب صفوی فرزند جواد، ۲۹ ساله دارای عیال بدون اولاد ساکن تهران خیابان امیریه کوچه اسلحه دار باشی منزل نواب صفوی به موجب دادنامه شماره ۲۴۳ - ۲۸/۷/۲۷، دادگاه جنحه ساری که به شرح گزارش مامورین کلانتری تهران مشارٌ‌الیه از دیدار آن استنکاف نموده به گناه ورود به عنف به دبیرستان ایران دخت به دو سال حبس تادیبی و پنج هزار ریال غرامت نقدی... غیاباً محکوم گردیده. 

سرانجام این مجاهد خستگی‏ ناپذیر به همراه سه تن از همرزمانش به نام‏های خلیل طهماسبی، مظفر علی ذوالقدر و سیدمحمد واحدی در بیدادگاه رژیم پهلوی محکوم و در صبحگاه 27 دی 1334 شمسی تیرباران شده و به خیل شهدا پیوستند. بدین ترتیب پرونده ده سال فعالیت سیاسی و اجتماعی جمعیت فداییان اسلام بسته شد و جنایت دیگری در پرونده سیاه خاندان پهلوی ثبت شد و پیکر این شهید ابتدا در روستای مسگرآباد (واقع در شرق تهران) تدفین و بعداً با اجازه مرحوم آیت‌الله‌ مرعشی نجفی و با اقامه مجدد نماز میت توسط این مرجع عالیقدر، به قم منتقل و در قبرستان وادی‌السلام این شهر خاکسپاری شد.  

آیت الله خامنه ای: اولین جرقه های انگیزش انقلابی اسلامی به وسیله ی نواب در من به وجود آمد

 آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب درباره شهید نواب صفوی می فرمایند: باید گفت که اولین جرقه های انگیزش انقلابی اسلامی به وسیله ی نواب در من به وجود آمد و هیچ شکی ندارم که اولین آتش را در دل ما نواب روشن کرد. 

آیت الله خامنه ای در بیان خاطره ای از نواب صفوی فرموده اند: من شاید پانزده یا شانزده سالم بود که شهید "نواب صفوی" به مشهد آمد. ایشان برای من، خیلی جاذبه داشت و به کلی مرا مجذوب خودش کرد. هر کسی هم که آن وقت در حدود سنین ما بود، مجذوب نواب صفوی می‌شد؛ از بس این آدم، پرشور و بااخلاص، پر از صدق و صفا و ضمناً شجاع و صریح و گویا بود. من می‌توانم بگویم که آن‌جا به طور جدّی به مسائل مبارزاتی و به آنچه که به آن مبارزه سیاسی می‌گوییم، علاقه‌مند شدم. البته قبل از آن، چیزهایی می‌دانستم. زمان نوجوانیِ ما با اوقات «مصدّق» مصادف بود.

من یادم است در سال ۱۳۲۹ وقتی که مصدّق تازه روی کار آمده بود و مرحوم «آیةاللَّه کاشانی» با او همکاری می‌کردند مرحوم آیةاللَّه کاشانی نقش زیادی در توجّه مردم به شعارهای سیاسی دکتر مصدّق داشتند لذا کسانی را به شهرهای مختلف می‌فرستادند که برای مردم سخنرانی کنند و حرف بزنند. از جمله در مشهد، سخنرانانی می‌آمدند. من دو نفر از آن سخنرانان و سخنرانیهایشان را کاملاً یادم است. آن‌جا با مسائل مصدّق آشنا شدیم و بعد، مصدّق سقوط کرد.

در سال ۱۳۳۲ که قضیه ۲۸ مرداد پیش امد کرد، من کاملاً در جریان سقوط مصدّق و حوادث آن روز بودم؛ یعنی من خوب یادم است که اوباش و اراذل، در مجامع حزبی که به دولت دکتر مصدّق ارتباط داشتند، ریخته بودند و آن‌جاها را غارت می‌کردند. این مناظر، کاملاً جلوِ چشمم است! بنابراین من مقوله‌های سیاسی را کاملاً می‌شناختم و دیده بودم؛ لیکن به مبارزه سیاسی به معنای حقیقی، از زمان آمدن مرحوم نوّاب علاقه‌مند شدم. بعد از آن‌که مرحوم نوّاب از مشهد رفت، زیاد طول نکشید که شهید شد. شهادت او هم غوغایی در دلهای جوانانی که او را دیده و شناخته بودند، به وجود آورده بود. در حقیقت سوابق کار مبارزاتی ما به این دوران برمی‌گردد؛ یعنی به سالهای ۱۳۳۳ و ۳۴ به بعد.(مهر)