وقتی نگهبان عراقی با عزاداران حسینی هم صدا شد

محرم و عاشورا از دیر باز برای شیعیان و ایرانیان از جایگاه خاصی برخوردار بوده است تاجایی که رزمندگان اسلام در طول هشت سال دفاع مقدس نیز با یاری از رمز و رموز قیام امام حسین(ع) جلوه های ماندگار از حماسه و ایثار خلق کردند و بسیاری از عملیات ها نیز با رمز «یا حسین»  انجام شد.

این در حالیست که اسیران ایرانی نیز در زمان اسارت محرم، عاشورا و عزاداری برای سید الشهدا را فراموش نمی کردند تا جایی که برای این کار سخت ترین شکنجه ها را تحمل می کردند.

باید گفت با وجود تمام محدودیت ها و سخت ترین آزارها دشمن خبیث نتوانست شور حسینی را از اسرای ایرانی بگیرد.

یکی از آزادگان درباره مراسم سوگواری ماه محرم در اسارت به نقل خاطره ای از آن ایام پرداخت و  گفت: از طریق شورای مخفی هدایتگری اردوگاه که شامل تعدادی از نخبگان اسیر بود، در نخستین سال اسارت که مراسم عزاداری رونقی چندان هم نداشت تصمیماتی برای سوگواری گرفته شد لذا در اولین گام مداحان حاضر در جمع اسرا شناسایی شدند.

عبدالله کریمی با بیان اینکه تبادل اشعار و مرثیه ها گام بعدی پروژه عزاداری بود، گفت: احسان آبیاری، بصیری، مزاری، محمدی و نعمتی از جمله مداحان بودند.

وی افزود: در مرحله بعد باید قلم و کاغذ تهیه می شد بنابراین مخفیانه به یک قلم دسترسی پیدا کردیم و از سفیدی حاشیه روزنامه و کاغذهای پاکت سیمان و پودر لباسشویی استفاده کردیم تا اشعار و نوحه ها بصورت مکتوب در اختیار مداحان قرار گیرد.

کریمی با بیان اینکه در «اردوگاه تکریت 12» بیش از 9 آسایشگاه با جمعیت 70 تا یکصد نفر وجود داشت، افزود: به دلیل حضور نگهبانان عراقی، عزاداری در خارج از آسایشگاه ها امکان پذیر نبود.

این آزاده سرافراز اضافه کرد: یک نفر را مامور کرده بودیم که در نزدیکی پنجره ها نگهبانی دهد تا اسرا را از آمدن نگهبانان عراقی مطلع کند بنابراین وقتی آنها به نزدیک پنجره می رسیدند، صداهایمان را آهسته می کردیم اما برخی مواقع هم که عراقی ها متوجه مراسم می شدند، همان موقع به میان اسرا هجوم می آوردند و اسرا را به باد کتک می گرفتند.

کریمی با بیان اینکه عزاداری اسرا برای سالار شهیدان در اوج مظلومیت و غربت بود، اظهار کرد: از سال دوم اسارت به خاطر مقاومت و فشارهای اسرا، عراقی ها متقاعد شدند که برای برگزاری این مراسم مجوز صادر کنند.

وی افزود: برگزاری مراسم عزاداری با گذاردن شرط و شروط هایی توسط عراقی ها آزاد همراه شد اما یکی از این شرط ها این بود که هنگام اجرا چراغ ها روشن باشد و در زمان محدود و مشخص اسرا به صورت نشسته به عزاداری بپردازند.

صبح ها در یک آسایشگاه و بعد از ظهرها در آسایشگاه دیگر عزاداری انجام می شد و قبل از آن نیز یکی از اسرا که اطلاعات خوبی درباره واقعه عاشورا داشت، سخنرانی می کرد.

کریمی افزود: در محرم یکی از این سال های اسارت عزاداری به همان سبک و سیاقی که دیکته شده بود به اجرا درآمد ناگهان متوجه یکی از نگهبانان عراقی شدیم که در پشت پنجره آسایشگاه هم صدا با بچه ها می خواند و سینه زنی می کند.همه تعجب کردیم و منتظر تنبیه او از سوی مسئولان اردوگاه شدیم.

این آزاده افزود: صبح روز بعد که سرنگهبان برای آمار اسرا آمده بود در مقابل چشمان همه، بعثی ها آن نگهبان را به جرم همراهی و مشارکت در عزاداری با اسرا به شدت تنبیه و مجازات کردند.(ایرنا)