دموکراسی، تنها راه مقابله با افغانستانیزه شدن سوریه

ماه آینده میلادی قرار است، برخی کشورها با تشکیل جلسه‌ای که «ژنو2» نامیده می‌شود، تحولات مربوط به سوریه را پیگیری کنند، اما مخالفان دولت قانونی سوریه چنان دچار ازهم‌گسیختگی درونی هستند که بعید است تا آن زمان بتوانند به انسجام لازم به‌منظور جلب اعتماد حامیان خارجی دست یابند.

این درحالی است که با گذشت زمان، نگرانی‌ها از قدرت گرفتن گروه‌‌های مشهور تروریستی در سوریه بیشتر شده و کم نیستند کشورهایی که اندک‌اندک به این نتیجه می‌رسند که فروپاشی دولت اسد می‌تواند دورانی تازه برای قدرت‌نمایی گروه‌های رادیکال را آغاز کرده و سوریه را تبدیل به افغانستانی دیگر کند.

استراتژیست‌های باتجربه غربی بخوبی به یاد دارند که طالبان چگونه از دل وحشت غرب از روی کار آمدن یک دولت کمونیستی در کابل بیرون آمد و سال‌ها پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، خود به معضلی برای غرب تبدیل شد و یازدهم سپتامبری را رقم زد که شبیه به آن هیچ‌گاه از سوی هیچ کشور کمونیستی تکرار نشده بود.

با وجود این گویی غربی‌ها از تاریخ درس نمی‌گیرند و این بار با تلاش برای سقوط دولت اسد، آن هم بدون طی یک روند دموکراتیک براساس خواست و اراده مردمی بلکه با فشار خارجی، باعث رشد گروه‌های تروریستی در سوریه شده‌اند.

هر چند مخالفت‌های مستدل دولت ایران و برخی دیگر از کشورها باعث شد تا استراتژی ناگهانی و شتابان حمله نظامی به دمشق که تنها به بی‌ثباتی بیشتر منطقه دامن می‌زد، متوقف شود، اما تا زمانی که کشورهای منطقه و قدرت‌های جهانی به این نتیجه نرسند که تنها راه برقراری ثبات در سوریه، نه تضعیف دولت مرکزی از طریق فشار نظامی، دامن زدن به جنگ داخلی و هجمه تبلیغاتی بلکه حل مشکلات از طریق گفت‌وگو و مبنا قرار گرفتن اراده مردم سوریه است، همچنان بی‌ثباتی و خونریزی که از سوی تروریست‌ها و کشورهای حامی آنها به مردم سوریه تحمیل می‌شود، در این کشور ادامه خواهد داشت و سوریه را تبدیل به زمینی سوخته خواهد کرد که جز تروریست‌هایی که ثابت کرده‌اند خواهان گل‌آلود شدن آب برای صید ماهی سیاسی برای خود هستند، برنده‌ دیگری نخواهد داشت.

به این ترتیب اخضر ابراهیمی که امروز برای رایزنی درباره آینده سوریه به تهران خواهد آمد، باید این پیام را با خود به دیگر کشورها ببرد که داروی شفابخش برای سوریه، نه تهدید به حمله نظامی یا دامن زدن به جنگ داخلی، بلکه دعوت همه گروه‌ها به پای صندوق‌های رأی است تا با مشارکت مردم سوریه و به دور از جنجال‌های تبلیغاتی، سوری‌ها سرنوشت خود را رقم بزنند، نه نمایندگان دولت‌های خارجی؛ چرا که صندوق رأی تنها پادزهر در برابر زهر تروریسم است و تنها بروز و ظهور اراده عمومی آن هم به شیوه‌ای مسالمت‌آمیز است که می‌تواند به شکست پایدار تروریسم بینجامد و این همان موضعی است که بارها از سوی مقامات کشورمان عنوان شده و به ‌نظر می‌رسد نسخه‌ای عملیاتی برای آینده سوریه هم خواهد بود.

مصطفی انتظاری‌هروی - گروه سیاسی