مارتینو به دنبال استفاده همزمان از 2 فوق‌ستاره

همان طور که در زمان عضویت همزمان مسی، رونالدینیو و دکو هرگز وحدت تاکتیکی و هماهنگی رفتاری میان آنها دایر نشد و بارسا فقط در دوران حکومت انفرادی رونالدینیو عالی بود و این ماجرا را در زمان اقتدار تک‌نفره مسی تکرار کرده است. خیلی‌ها معتقدند مسی و نیمار نیز باهم جور‌ درنخواهند آمد و یکی باید به نفع دیگری کنار برود و بهتر بگوییم مارتینو باید اداره بازی تیم جدیدش را در داخل میدان به یکی از این دو بسپارد و از استفاده همزمان از این دو بپرهیزد؛ زیرا هم سبک و روش بازی‌شان مشابه است و هم برای به حرکت درآوردن تیمشان به فضای حرکتی زیادی نیاز دارند که حضور همزمان نفر دیگر در میدان این فضا را از آنها می‌ستاند. طبق این فرضیه به سود سرمربی سابق تیم ملی پاراگوئه است که استفاده نوبتی از آنها را در دستور کارش قرار بدهد و در هر مسابقه یکی از آنها را به عنوان لیدر و هدایتگر تیم به میدان بفرستد و سپس در دیدار بعدی نفر دیگر را به صحنه گسیل کند تا هریک در روز خود شروع‌کننده امواج تهاجمی باشند که آبی و اناری‌ها برای سپری‌کردن یک فصل پرجام دیگر به آن نیاز دارند.

وی می‌افزاید: «نیمار در سمت چپ میدان و مسی در سمت راست طراحان مناسبی به حساب می‌آیند و حضور هیچ‌یک ناقض حضور دیگری در میدان نیست. من این طرح را در مسابقات دوستانه دو ماه اخیرمان هم تجربه کرده و نتایج بدی هم نگرفته‌ام و دلیلی نمی‌بینم در دیدارهای رسمی هم جواب ندهد.»

نیمار در سانتوز برزیل به همه جای زمین سر می‌کشید و طراح و بازیساز اصلی این تیم بود و مسی همین نقش را طی پنج سال اخیر در بارسلونا داشته است، اما اطمینانی در دست نیست که اگر هر دو به بازی گرفته شوند، مثل دو قطب یکدیگر را دفع و فضای حیاتی را هم تنگ نکنند.

فرضیه گروه مربیان بارسا به سرکردگی مارتینو و ژوردی رورا این است که اگر این دو فوق‌ستاره درست و به موازات یکدیگر در دو سوی زمین و با این پیش‌فرض حرکت کنند که در زمان پا به توپ بودن یکی، دیگری فقط مکمل و ادامه‌دهنده موج حرکت او باشد، مشکلی بروز نخواهد کرد، اما اگر هریک بخواهند بازی خود را به دیگری و به کل تیم تحمیل و بی‌توجه به دیگری حرکت کنند، برای مارتینو چاره‌ای جز رویکرد به یکی و روی نیمکت‌نشاندن دیگری و استفاده نوبتی از آنان نمی‌ماند.

S.I.COM / مترجم : وصال روحانی