کلیدداران در مجلس

زبان حال وزرای پیشنهادی:

ماییم و آستانه عشق و سر نیاز

تا خواب خوش که را برد اندر کنار دوست؟

آقای عسکراولادی، چهره نام‌آشنا و معتمد اصولگرایان، در روزهای گذشته، ضمن دفاع از ترکیب کابینه معرفی‌شده، پیش‌بینی کرده‌اند که انشاءالله تمام وزرای پیشنهادی دولت تازه نفس، رأی اعتماد خواهند آورد.

خدا از زبانشان بشنود. ما هم همین آرزو را داریم که سریع دولت برود سراغ کار و بارش و همچنان که خودش بسرعت کابینه‌اش را معرفی کرد؛ مجلس هم بسرعت به بررسی کابینه‌اش پایان دهد که همه چیز بیفتد روی غلتک دور و سرعت. ملت منتظر است.

ایشان همچنین در تجزیه ترکیب کابینه جدید اعلام کرده‌اند که: «بنده 30 درصد ترکیب کابینه را اصلاح‌طلب و 30 درصد بعدی را اصولگرا می‌دانم. 20 درصد آن هم از رفقای آقای روحانی هستند و 20 درصد دیگر نیز مدیرانی‌اند که در هیچ‌کدام از این دو طیف نمی‌گنجند.»

ـ این از ترکیب دولت. فقط می‌ماند تجزیه‌اش که تا فردا مجلس تکلیفش را مشخص خواهد کرد! (این مطلب را یکی از رفقای سیاسی ما که گاه «له» و گاه «علیه» یک وزیر صحبت می‌کرد، گفت و در ادامه گفت: من کلا آدمی «مخافق» هستم. (ترکیبی از مخالف و موافق!)

برگردیم به عرایض معقول خودمان. عرض شود که نماد دولت آقای روحانی، کلید است و الان علی‌الظاهر، این کلید میان وزیران پیشنهادی کابینه‌شان بالسویه توزیع شده است. منتها باید دید که هر وزیری با کلیدی که در دست دارد، چقدر تناسب دارد. آیا می‌تواند قفل‌گشا باشد؟ چرا که کار از نخود مشکل‌گشا گذشته، واقعاً کلیددار باید بتواند خود قفل‌گشا باشد. به قول شاعری صریح‌اللهجه: اگر گویی که بتوانم، قدر در نه که بتوانی‌/ ‌وگر گویی که نتوانم، برو بنشین که نتوانی!

توضیح عملیات: هستند کسانی که خیلی داخل باغ نیستند و ممکن است دچار این پرسش فلسفی شوند که اساساً عملیات پیچیده رأی اعتماد چگونه است؟... محض اطلاع این دسته از عزیزان عرض می‌شود که در مرحله بررسی صلاحیت وزرا برای کسب رأی اعتماد میلی (یعنی مخالفت یا موافقت، بسته به میل خود اوست)، گویا که در مورد هر وزیر، دو نماینده موافق و دو نماینده مخالف به‌مدت 15 دقیقه صحبت می‌کنند و سپس وزیر پیشنهادی نیز به‌مدت 30 دقیقه می‌تواند از خود و اطرافیانش دفاع کند. منظور، اطرافیان کاری جناب وزیر بعد از این مرحله است.

بسته پیشنهادی: از آنجا که مای نوعی نیز مشتاقیم که هرچه زودتر و سریع‌تر، دولت یازدهم کارش را به طور جدی شروع کند و ژنرال‌ها و کلیدداران وزیر شده‌اش، بلافاصله به باز کردن انواع قفل‌ها در حوزه کاری خود بپردازند، یکی دو نکته‌ای را محض خالی نبودن عریضه عرض می‌کنیم:

1ـ اعتماد به دولت: چون ملت به دولت جدید اعتماد کرده و کلید حل مشکلات مملکت را در دست وی نهاده؛ لهذا به نظر صائب ما، مجلس محترم به دولت محترم اعتماد کند و تدبیر و امیدش را از همین الان همراهی کند. علی‌ای حال، کلیدداران، غبار غم چو بر کرسی وزارت بنشینند، بنشانند! (چنانچه کل وزرای کابینه رأی اعتماد بیاورند، به روح حافظ قسم که وزن این شعر را هم درست خواهم کرد. چه کنم که فعلا حالش نیست!)

2ـ اعتقاد به دقت: البته مخالفت با هر وزیری حق نمایندگان مجلس است. اما موافقت با آنچه ما نیز عرض کردیم، حق ما به عنوان نماینده افکار عمومی است. بررسی دقیق کارنامه توانمندی‌های وزرای پیشنهادی دولت، حق مسلم نمایندگان مجلس است.

فلذا باید هم به طور مبسوط به بررسی پرونده تعهدی و تخصصی هریک از وزرا بپردازند. آن‌قدر این امر مهم است که ما از آن برادر عزیز نماینده‌ای هم که بعد از مراسم تحلیف هفته پیش اعتراض کرده بود که چرا نمایندگان مجلس هنگام تائید سخنان جناب آقای روحانی، کف می‌زدند؛ عجالتاً به عوض دقت در این جور موارد حساس جانبی، تمام هوش و حواس خود را به بررسی وضع وزیر پیشنهادی دولت معطوف دارند.

رضا رفیع