زندگی جغدها

آنها پاهایشان نیز پر دارد و به دلیل این که آسیب پذیرند، خود را استتار می کنند. جغدها یک شعاع دید گسترده دارند که به آنها توانایی بینایی بالایی می دهد. آنها می توانند سر خود را کامل بچرخانند و به راحتی یک شعاع دید 360 درجه داشته باشند.

آنها هنگام نگاه کردن سر خود را بالا و پایین می کنند تا بتوانند عمق دقیق هدف مورد نظر را شناسایی کنند. کاری که اگر یک انسان انجام دهد چیزی جز این که او را احمق فرض کنند نسیبش نمی شود!

زمانی که جغدها بالغ می شوند پرهای پروازی آنها رشد می کند.

بعضی از جغدها خیلی بامزه هستند و مانند یک حیوان خانگی دوست داشتنی هستند که نسبت به نوازش عکس العمل نشان می دهند.

پنجه های جغدها از چهار انگشت تشکیل شده دو عدد در جلو و دو عدد در عقب که این طراحی کمک شایانی به آنها برای گرفتن طعمه خود و برای ماندن بر روی شاخه می کند. قدرت پنجه های آنها 500 پاوند بر اینچ مربع است. که این مقدار از نیرویی که پنجه های انسان می تواند وارد کند بیشتر است. آنها معمولا استخوان های شکار خود را خورد می کنند و سپس آنها را می بلعند و در نهایت قسمت های اضافه بدن شکار را از دهان خود بیرون می آورند.

جغد ها شکارچیان بی صدایی هستند. آنها پرهای مخصوصی بر سر بالهای خود دارند که به آنها کمک می کند هنگام پرواز کردن کمترین تکان را داشته باشند و بنابراین کمترین صدا را نیز تولید کنند. جغدها بی صدا ترین پرندگان هستند.

صورت جغد شبیه به یک گوش بسیار بزرگ است. گوشهای آنها متقارن هستند اما معمولا یکی از آنها بالاتر از دیگری است که به دلیل حس کردن یک اختلاف کوچک در دریافت حجم صدا و تاخیر آن، به آنها این قابلیت را می دهد که از صداهای فضای اطرافشان یک تجسم سه بعدی داشته باشند.