پول باشد، ‌قهرمان ‌آسیا می‌شوم

بالاخره چینی‌ها را گرفتی و نفر دوم آسیا شدی...

بله، قبلا هم گفته بودم ظرفیت این را دارم که طلا و نقره آسیا را هم بگیرم. ضمن این که وقتی استارت فهرست مسابقات را دیدم بیشتر به خودم امیدوار شدم. من با رکورد 18 متر و 14 سانتی‌متر نفر دوم بودم. روی کاغذ هم به نوعی مشخص بود شانسم برای گرفتن مدال نقره زیاد است.

سطح مسابقات چطور بود؟

نسبت به دوره قبل خیلی بهتر بود. من دو سال پیش با پرتاب 16 متر و 60 سانتی‌متر در این رقابت‌ها مدال برنز گرفتم، اما در این دوره رکورد نفر سوم 17 متر و 76 سانتی‌متر بود. نفر اول هم که نفر ششم المپیک لندن بود. او در این مسابقات 18 متر و 76 سانتی‌متر پرتاب کرد، ولی در مجموع باید بگویم رقابت فقط بین ما سه نفر اول بود، چون فاصله رکوردی نفر سوم با نفر چهارم یک متر بود.

قبل از این مسابقات می‌گفتی مصدومیت پایت خیلی اذیتت می‌کند، اما در رقابت‌ها شرکت کردی و علاوه بر کسب مدال رکورد هم زدی.

بله، در عرصه رقابت‌ها هم خیلی اذیت شدم، اما پزشکان کمک کردند درد کمتری احساس کنم. به هر حال هر طور بود به خودم فشار آوردم تا این مدال را بگیرم.

چیزی تا مسابقات قهرمانی جهان در روسیه نمانده و تا یک ماه دیگر باید در این رویداد بزرگ شرکت کنی. برای آنجا چه پیش‌بینی می‌کنی؟

نمی‌توانم پیش‌بینی دقیقی داشته باشم. به دلیل این که فدراسیون مشکل مالی دارد و برای رسیدن به آمادگی هزینه می‌خواهم. من برای همین مسابقات قهرمانی آسیا هم با هزینه شخصی توانستم به یک آمادگی مطلوب برسم. متاسفانه باشگاه‌ها هم که پولی نمی‌دهند تا منبع درآمدی داشته باشم. باشگاه بوشهر هنوز 70 درصد از قرارداد پارسالم را در لیگ نداده است. رکوردزدن، تغذیه و مکمل خوب می‌خواهد، تمرین درست و حسابی می‌خواهد. اما با تمام اینها اگر آسیب‌دیدگی‌ام برطرف شود فکر کنم اگر 20، 30 سانتی‌متر بیشتر از رکورد فعلی‌ام بزنم، می‌توانم فینالیست شوم.

چینی‌ها هم در فکر قهرمانی جهان هستند؟

بله، صددرصد. رقیب من همیشه در همه جا چینی‌ها هستند. آنها پرتابگران وزنه ‌زن خوبی دارند. ضمن این که چین در این دوره سه پرتابگر در این ماده با ورودی A با خود به مسابقه‌های قهرمانی جهان خواهد آورد.

ورزشکار حرفه‌ای هستی، اما امکاناتت حرفه‌ای نیست. برای مسابقات بدون این که اردو و مسابقه تدارکاتی داشته باشی، فقط با برنامه‌های خودت تمرین کردی. چطور از این شرایط خسته نمی‌شوی؟

من در ایران زندگی می‌کنم و خودم را با این شرایط تطبیق داده‌ام. با توجه به این امکانات هر چه از دستم بربیاید انجام می‌دهم. من اگر قبل از این مسابقات به اردوی برون‌مرزی می‌رفتم، حتی شانس مدال طلا را هم داشتم. فدراسیون می‌خواست مرا به اردوی بلاروس بفرستد، اما شورای برون‌مرزی وزارت ورزش تنها با یک ماه این اردو موافقت کرد. این در حالی است که من حداقل باید سه تا چهار ماه در آنجا زیرنظر مربی تمرین کنم تا بتوانم تکنیکم را عوض کنم و نتیجه بگیرم. به همین دلیل ترجیح دادم باز هم در تهران به تنهایی با برنامه‌های خودم تمرین کنم و کارم را ادامه بدهم. من طی این سه، چهار ماه فقط یک بار در مسابقات لیگ کشوری شرکت کردم که با وجود این توانستم رکورد ایران را هم بزنم. همین تنها تمرین‌کردن باعث شده خیلی زود آسیب ببینم. روزانه شش ساعت تمرین می‌کنم. پرتابگران چینی در مقایسه با من بیشتر از آن چیزی که فکرش را بکنید امکانات دارند. ولی با وجود این باز هم خوشحالم که همین چینی‌ها وقتی در هند مدال نقره گرفتم از جایشان بلند شدند و تشویقم کردند.

پرتابگر جدیدی در ایران پیدا نشده که رکوردهایش به تو نزدیک باشد؟

نه استعدادی نیست. به دلیل این که استعدادیابی سرمایه‌گذاری می‌خواهد. با این پول‌ها که نمی‌شود کاری کرد. اختلاف رکورد من با نفر دوم ایران بیشتر از پنج متر است.

برنامه بعدی‌ات برای چه مسابقاتی است؟

بازی‌های کشورهای اسلامی. تمام تلاشم این است که آنجا بتوانم مدال طلا بگیرم.

آنجا رقیب داری؟

بله، یک رقیب ترک دارم.

سارا گودرزی‌ /‌ جام‌جم