وداع با خالق رمان «پنجره»

به همین دلیل، بسیاری از جریان‌های روشنفکری ادبی، به او بی‌اعتنا بودند و داستان‌هایش را نکوهش می‌کردند.

به اعتقاد منتقدان، او نویسنده‌ای است که تم تمام داستان هایش شبیه به هم است. در اغلب داستان‌های رحیمی عشق میان زن و مردی روایت می‌شود که هر دو متاهل هستند و فوت همسران آنها، پس از فراز و نشیب‌های بسیار، سرانجام باعث وصال دوباره آنها می‌شود.

فهیمه رحیمی که تجربه کار در زمینه خبرنگاری ورزشی و ادبیات کودکان را هم داشت، نخستین فعالیت ادبی خود را با نوشتن قطعه‌ای ادبی با عنوان «دلم برای پروانه می‌سوزد» در ۹ سالگی آغاز کرد.

اولین کتاب او با عنوان «بازگشت به خوشبختی» سال ۱۳۶۹ منتشر شد. او با داشتن هفت کتاب در میان ۴۷ کتاب پرفروش پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، رکورددار آن فهرست است.

با وجود بی‌مهری محافل جدی ادبیات داستانی به این نویسنده، محبوبیت رحیمی در میان اقشار مختلف مردم قابل کتمان نیست.

کتاب‌های او از جمله «پنجره» و «تاوان عشق» طرفداران بسیاری دارد. فارغ از این‌که محافل جدی ادبیات داستانی به او توجهی داشته باشند یا نه، او همواره متناسب با دغدغه هایش نوشت و کارهایش را منتشر کرد.

البته باید گفت به همان نسبت که جریان‌های ادبی و مطبوعات به فهیمه رحیمی بی‌توجهی می‌کردند، خود او نیز خیلی در محافل ادبی و جمع‌های جدی ادبیات حضور پیدا نمی‌کرد.

حسن میرعابدینی، منتقد ادبی، درباره فهیمه رحیمی، نویسنده داستان‌های عامه‌پسند می‌نویسد: «منتقدان تاکنون پاورقی‌نویس پرتیراژی چون فهیمه رحیمی را جدی نگرفته‌اند، اما واقعیت این است که او در میان جوانان خوانندگان بسیار دارد و آثارش مشغله‌های ذهنی خاصی را بازتاب می‌دهد، پس‌ راه‌حل در نادیده گرفتن یا نفی پاورقی‌ها نیست‌، بلکه باید کوشید به قول گلدمن، پیوند میان «ساخت‌های ذهنی پاره‌ای از گروه‌های اجتماعی و ساخت‌های اثر هنری» را کشف کرد. موفقیت این نوع نوشته‌ها در حدی است که آنها را به رویدادی جامعه‌شناختی بدل کرده و توجه به کیفیت ادبی آنها را در مرتبه بعدی قرار می‌دهد.»

از قدیم گفته اند در هر جایگاهی که هستید، بهترینش باشید. فارغ از این‌که ادبیات عامه پسند، داستان‌ های پاورقی، رمان‌های عشقی، کتاب‌های زرد یا هر اسم دیگری که بر این گونه ادبی گذاشته‌اند، چقدر مورد تایید باشد، باید گفت فهیمه رحیمی یکی از موفق‌ترین و شاید موفق‌ترین نویسنده این گونه ادبی در ایران بود.

سجاد روشنی ‌- گروه فرهنگ و هنر