محسن شادی سال 91 برای دومین بار حضور در المپیک را تجربه کرد. در حالی که انتظار می‌رفت این قایقران در لندن نتایج بهتری بگیرد، نتایج ضعیفی گرفت و وجود موج در لاینی که پارو می‌زد عامل ناکامی خودش معرفی کرد. شادی خودش را یکی از ناکامان بزرگ المپیک می‌داند، البته اعتقاد دارد در کسب این نتایج ضعیف چندان مقصر نبوده است.
وی در این‌باره به جام‌جم گفت: من پیش از المپیک در سبک وزن پارو می‌زدم، اما در المپیک مجبور شدم در سنگین وزن پارو بزنم که این اتفاق باعث افت من در لندن شد. حریفان قدری در سنگین وزن داشتم و قابل پیش‌بینی بود که نتوانم نتایج خوبی بگیرم.
شادی افزود: قایقرانان تیم ملی هیچ چیز ندارند، نه دکترتغذیه و نه مربی خوب و نه هر چیز دیگری که موفقیت ما را در المپیک تضمین کند. با این وضع ما حتی 4 سال دیگر که هیچ، در المپیک 2020 هم نتیجه نمی‌گیریم و با پسرفت هم مواجه می‌شویم.
وی یادآور شد: با وجود نتایج ضعیفی که در المپیک لندن به دست آمد باید بگویم پیشرفت قایقرانی در سال 91 کاملا محسوس بود. ما امسال در المپیک چهار نماینده داشتیم. این در حالی است که در المپیک 2008 دو نماینده از ایران در رقابت‌ها شرکت داشتند.
این قایقران المپیکی گفت: قایقرانان ایرانی با علاقه کار می‌کنند، اما هیچ کدام مربی خوب ندارند. همین نبود مربی بود که باعث شد من در المپیک جز ناکامی چیز دیگری را تجربه نکنم؛ البته ما در ایران مربی خوب زیاد داریم، اما این مربیان در سطحی نیستند که باعث موفقیت تیم ملی شوند.
