تولید رگ‌های خونی با استفاده از رشته‌های نانو

این پروتئین به شکل طبیعی در بدن تولید و باعث برخی فعل و انفعالات شیمیایی می‌شود که نتیجه آن رشد رگ‌های خونی جدید است. ابتدا محققان سعی کردند با استفاده از خود VEGF باعث تحریک رشد رگ‌های خونی در بدن شوند، اما آزمایش‌های بالینی با این پروتئین چندان موفقیت‌آمیز نبود.‌ دلیل عدم موفقیت این بود که پروتئینVEGF بیرون از بافت هدف و قبل از انجام وظیفه‌اش تمایل به پخش شدن دارد و متمرکزکردن پروتئین برای برقراری شرایط درمانی در بافت هدف، نیازمند تزریقات تهاجمی ‌و گرانقیمت بود.

همچنین می‌توان از سلول‌های بنیادی در تولید مجدد رگ‌های خونی استفاده کرد، اما این روش بسیار گران و مستلزم تحقیقات زیادی بود. در حالی که نانو مواد جدید علاوه بر داشتن اثر مشابه و ماندگاری بیشتر، پس از انجام وظیفه‌شان، به صورت کاملا طبیعی تجزیه می‌شوند. محققان مواد جدید را در موش‌ها آزمایش کرده تا نتایج حاصل از آن را مشاهده کنند. معمولا تامین خون مورد نیاز پشت پای حیوانات با محدودیت‌هایی همراه است. چنانچه این محدودیت درمان نشده و به حال خود رها شود باعث از بین رفتن بافت این نواحی می‌شود. نتایج حاکی از آن بود که درمان با نانو فیبرهای جدید باعث نجات بافت‌ها شده و در مقایسه با دیگر درمان‌ها نظیر استفاده از VEGF، عملکرد بهتری داشته و گردش خون بهبود یافته است. محققان معتقدند این نانو فیبرها می‌تواند کاربردهای دیگری داشته باشد. مثلا می‌توان از آنها برای تحریک شکل‌گیری بافت‌های ارتباطی مثل غضروف و استخوان یا احیای نرون‌ها (عصب‌ها) در مغز استفاده کرد. این روش در درازمدت می‌تواند در ایجاد روش‌های موثر برای درمان بیماری کم‌خونی و حملات قلبی نیز مورد استفاده قرار گیرد.