نقطه عطفی در مسیر توانمندسازی زنان ورزشکار ایران

جام جم آنلاین؛ نخستین طلای جهانی کاراته بانوان کشور توسط آتوسا گلشادنژاد که با پیام‌های تبریک رییس‌جمهور، وزیر ورزش و جوانان، استاندار و نماینده ولی‌فقیه در استان کرمانشاه همراه شد، نقطه‌عطفی در مسیر تحقق عدالت ورزشی و اعتماد به ظرفیت‌های بی‌بدیل بانوان در میادین بین‌المللی به شمار می‌رود.

شاید گفت شکستن مرزهای تاریخی در ورزش، اغلب با درخشش یک فرد و یک لحظه خاص رقم می‌خورد که پیروزی درخشان آتوسا گلشادنژاد و کسب نخستین مدال طلای مسابقات جهانی کاراته توسط بانوان ایران، دقیقاً یکی از همین لحظات است.

این موفقیت که در پی درخشش‌های پی‌درپی کاراته‌کاهای ایرانی در سال‌های اخیر به دست آمد، نه تنها کارنامه ورزشی این دختر کرمانشاهی را زرین کرد، بلکه سقف آرزوها و انتظارات ملی از ورزش زنان را به‌شکلی ملموسی ارتقا بخشید، این دستاورد، نتیجه سال‌ها سرمایه‌گذاری، تعهد فردی و حمایت‌های صورت‌پذیرفته از رشته‌های رزمی بانوان بود.

اهمیت این طلای جهانی ابعاد فرهنگی و اجتماعی گسترده‌ای نیز در جامعه دارد؛ به‌ویژه آنکه این افتخار با تبریک رسمی مقامات عالی‌رتبه کشوری از جمله ریاست جمهوری و وزیر ورزش و همچنین مقامات استانی نیز همراه شد که این همسویی در تبریک، نشان‌دهنده درک عمیق از پیام این پیروزی است که «توانمندی زنان ایرانی در کسب بالاترین سکوهای جهانی، زمینه‌ساز توانمندسازی اجتماعی و افزایش اعتماد به نفس عمومی در جامعه زنان خواهد بود».

تاریخ ورزش ایران مملو از نمونه‌هایی است که در آن‌ها یک مدال طلای بزرگ، نه یک پایان، بلکه آغاز یک موج بزرگ ملی برای رشته‌ای خاص بوده است که می توان به کسب مدال طلای آرین سلیمی در رشته تکواندو در المپیک پاریس اشاره کرد که چگونه موجب شد مسیر هزاران دختر و پسر جوان را به سمت تمرین و جدیت در این رشته‌ هدایت کند. کسب اولین مدال طلای جهانی کاراته توسط آتوسا گلشادنژاد نیز بدون شک، قرار است همان نقش را برای کاراته بانوان ایفا کرده و به نوعی به یک فراخوان عمومی برای حضور بانوان در این رشته رزمی تبدیل شود.

موفقیت آتوسا یک ارزش منحصربه‌فرد دیگر نیز دارد و آن اینکه او هویت یک قهرمان ملی را با نماد «توانمندی بانوی ایرانی» گره زد زیرا برای بسیاری از دختران نوجوان و جوان، دیدن زنی که با قدرت، تمرکز و تکنیک عالی، پرچم کشور را بر فراز بالاترین سکوی جهانی برافراشته می‌کند، انگیزه‌ای بسیار قوی‌تر از هر شعار تبلیغاتی است.

این امر به ویژه در استان‌هایی مانند کرمانشاه که پتانسیل‌های ورزشی بالایی به ویژه در رشته های رزمی دارند، می‌تواند منجر به افزایش چشمگیر ثبت‌نام‌ها در باشگاه‌های کاراته و شکوفایی استعدادیابی در رده‌های سنی پایه شود.

با این حال، صرف کسب مدال برای تضمین رشد پایدار کافی نیست بلکه باید برای بهره‌برداری حداکثری از «اثر گلشادنژاد»، به یک پاسخ ساختاری مناسب از سوی فدراسیون و هیئت‌های ورزشی نیز نیاز است.

ضرورت دارد که توجه ویژه‌ای به توسعه زیرساخت‌ها، افزایش تعداد مربیان زن متخصص و تأمین امکانات در سطح استان‌ها معطوف شود تا این موج اولیه اشتیاق به یک جریان مستمر و هدفمند تبدیل گردد، در غیر این صورت، پتانسیل ایجاد شده توسط این مدال تاریخی، در میان نبود امکانات کافی، کم‌رنگ خواهد شد.

و پرسشی که در اینجا مطرح می شود و می تواند مورد توجه مسوولان ورزش کشور و استان کرمانشاه واقع شود آن است که چگونه می‌توان این نقطه عطف را به یک روند پایدار تبدیل کرد و از این تاب‌آوری ملی، برای پیشبرد اهداف کلان توانمندسازی ورزش بانوان بهره برد؟