کنگاور هزار ساله، با ستون‌هایی که هنوز شرمِ فراموشی ما را به دوش می‌کشند

کنگاور - در دل کنگاور، شهری هزار ساله با تاریخی که در هر سنگش نفس می‌کشد، هنوز ستون‌هایی ایستاده‌اند که از ما نجیب‌ترند. ستون‌هایی که بارِ زمان، بی‌توجهی و فراموشی را بر دوش می‌کشند و سکوتشان از هزار فریاد بلندتر است. معبد آناهیتا، این بنای سترگِ ایران باستان، در انتظار روزی است که نگاه‌ها دوباره بر او بیفتد و نفسش تازه شود.

کد خبر: ۱۵۲۷۰۹۳

جام جم آنلاین؛ در میان دشت‌های بازِ کرمانشاه، بر بلندای تپه‌ای که از دور چون حافظه‌ای سنگی می‌درخشد، معبد آناهیتا همچنان پابرجاست. بنایی که گفته می‌شود نیایشگاه الهه آب‌ها بوده؛ الهه‌ای که زمانی باران می‌آورد و اکنون، تشنه‌ی توجه است.

سکوی عظیم معبد و ستون‌های بلندش، همچنان چون سپاهی خاموش در برابر باد و باران ایستاده‌اند؛ آخرین سربازان تاریخ در کنگاور. اما سنگ‌ها، در عین استواری، زخمی‌اند؛ ترک‌خورده از گذر زمان و خسته از بی‌تفاوتی.

سخن مدیر پایگاه: هر سنگ، بخشی از جان ماست

مرتضی گراوند، مدیر پایگاه ملی معبد آناهیتا، از امیدها و نگرانی‌هایش برای این میراث ملی می‌گوید: معبد آناهیتا هنوز حرف‌هایی ناگفته دارد. هر سنگش بخشی از جانِ تاریخ ماست. سال گذشته کاوشی با یک ترانشه انجام شد و یافته‌های ارزشمندی به دست آمد، اما این تنها آغاز است. اگر بخواهیم آناهیتا بماند، باید مرمت گسترده و اصولی انجام شود و نگاه ملی به آن بازگردد.

او در ادامه از طرح جدیدی سخن می‌گوید که با هدف حفظ منظر تاریخی و ارتقای تجربه گردشگران در حال اجراست: اکنون در حال ساماندهی ورودی جبهه‌ی جنوب‌غربی محوطه هستیم. این بخش، یکی از زیباترین ورودی های آثار تاریخی استان کرمانشاه خواهد شد؛ طراحی آن با دقت و با حفظ اصالت معماری انجام می‌شود تا بازدیدکننده حس احترام به تاریخ را تجربه کند. ما می‌خواهیم آناهیتا دوباره جان بگیرد، نه به‌عنوان یک ویرانه، بلکه به‌عنوان میراث زنده‌ای که مردم با آن ارتباط برقرار کنند.

نگاه فرماندار: از تاریخ تا اقتصاد

چراغعلی گروسی، فرماندار کنگاور، نیز از آغاز مسوولیت خود، احیای معبد آناهیتا را یکی از اولویت‌های اصلی خود اعلام کرده است.

او در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا؛ باور دارد که این اثر می‌تواند فراتر از یک بنای تاریخی، موتور محرک توسعه فرهنگی و اقتصادی منطقه باشد: اگر مرمت و موزه معبد تکمیل شود، گردشگری می‌تواند کنگاور را متحول کند. همین اثر تاریخی به‌تنهایی می‌تواند اقتصاد محلی را پویا کند. از صنایع دستی گرفته تا اقامتگاه‌ها، همه از رونق بازدیدها بهره‌مند می‌شوند. آناهیتا فقط تاریخ نیست، آینده‌ی ماست.

گروسی تأکید می‌کند که برای حفظ این اثر، باید عزم ملی شکل گیرد: سال‌هاست ستون‌ها ایستاده‌اند، اما حالا نوبت ماست که بایستیم. با تخصیص اعتبار ملی، مرمت گسترده و تکمیل موزه، می‌توانیم این اثر را از سکوت بیرون بیاوریم.

مرمت، موزه و امید

سال گذشته، کاوش باستان‌شناسی در محوطه معبد بخش‌هایی از سازه‌های پنهان را آشکار کرد، اما کارشناسان می‌گویند این تازه آغاز راه است. معبد آناهیتا همچنان نیازمند مرمت جدی و مداوم است.

بخشی از موزه‌ی آن نیز که عملیات ساختش چندی پیش آغاز شده، هنوز به مرحله بهره‌برداری نرسیده است. با این حال، پایگاه ملی معبد در حال پیشبرد برنامه‌های دقیقی است تا ضمن حفظ اصالت تاریخی، معبد را برای بازدید گردشگران آماده‌تر کند.

گراوند می‌گوید: اگر هر سال چند گام کوچک اما اصولی برداریم، نتیجه بزرگ خواهد بود. این معبد سرمایه‌ای ملی است؛ نه فقط برای کرمانشاه، بلکه برای ایران. هر ستونش سندی از هوش و ایمان ایرانیان باستان است.

صدای تاریخ از دل سنگ

معبد آناهیتا، در سکوتی هزارساله، هنوز زنده است. سنگ‌ها در باد نجوا می‌کنند، و ستون‌ها با قامت راستشان شهادت می‌دهند که این سرزمین روزی چه شکوهی داشته است.

اما شرمِ فراموشی، هنوز بر شانه‌هایشان سنگینی می‌کند؛ شرمی از جنس بی‌تفاوتی.

کنگاور، این شهر هزارساله، می‌تواند دوباره نفس بکشد؛ اگر گوش‌ها شنوا و دل‌ها بیدار شوند.

شاید وقت آن رسیده باشد که بپرسیم: چرا ستون‌ها هنوز ایستاده‌اند، اما ما در برابرشان خم مانده‌ایم؟