تپش نبض «ایران جان» زیر پوست کویری خراسان‌جنوبی

ایران‌ جان حاصل نگاهی نو درسازمان صداوسیماست؛ تلاشی برای یافتن قلب تپنده‌ ایران درفراسوی اخباروآمار.نگاه این رویداد، نگاه به ایران از درون است؛ از خانه‌ روستایی تا کوچه‌ شهری، از نوای نی چوپانان بومی تا غوغای بزرگراه‌ها. صداوسیما با این رویداد می‌کوشد بازتابی از «جان ایرانی» را ثبت کند؛ همان روح نجابتی که در چهره‌ مردمان بیرجند، قائن، نهبندان و سرایان هویداست و هویت ایرانی در گرو پایداری آنان است.
استان خراسان‌جنوبی، به‌مثابه مهد تمدن‌ دیرین پارسی، همواره آینه‌ای شفاف از ایمان، صبوری و فرهنگ صیقل‌خورده در گذر روزگاران بوده است. اینجا مردمان نه از خاک فاصله گرفته‌اند و نه از آسمان؛ میان این دو، زیستنی خلق کرده‌اند که تفسیر واقعی «قناعت باعزت» است. در چنین فضایی، هر فریم تصویر و هر تکه گزارش در ایران‌ جان بدل به سندی می‌شود از استمرار روح ایرانی در جغرافیای کم‌امکان اما غنی، خودبسنده و پرثمری که چون مینیاتور زیبایی از ایران بزرگ چشم‌نواز و خیره‌کننده است.
صداوسیما امروزبیش ازهرزمان دیگر بایدروایتگر ایران امیدوار باشد.درجهانی که روایت‌هادائما بازتعریف و بازتصویر می‌شوند، ایران ‌جان فرصتی است برای بازآفرینی‌ تصویری صادقانه از وطن؛ روایتی که در آن صدای مردم مبناست، نه صرفا داده‌های رسمی یا مرکزمحور و پایتخت‌زده. این رویداد به‌زلالی و صراحت نشان داد که رسانه می‌تواند مأمن دوباره‌ معنا باشد، اگر از دل مردم برخیزد و با احترام به زیست بومی سخن بگوید.
برگزاری این رویداد در خراسان جنوبی نیز یک انتخاب تصادفی نیست بلکه تصمیمی فرهنگی است برای برجسته‌سازی ایران از نگاه بالا؛ ایران مؤمن و بی‌ادعا در پهنه‌ای به‌وسعت دل پاک و بی‌آلایش مردمانش. ایران‌جان یادآور این حقیقت است که هویت ایرانی نه‌فقط در برج‌ها و بلوارهای شلوغ، که در چاه‌نیمه‌ها، بادگیرها و لهجه‌های آفتاب‌سوخته زنده است. رسانه‌ملی، با ابتکار چنین راهبردی به بازنمایی جغرافیای کشور می‌پردازد و جان تازه‌ای در کالبد وحدت ملی می‌دمد.
ایران‌ جان یادآورمان می‌شود که روح ایران دلخوش به ساختن است و رسانه‌ای ارزشمند است که بتواند این دلخوشی را روایت کند. از همین‌رو خراسان‌جنوبی این بار نبض ایران می‌شود؛ نبض آرام و اصیلی که زیر پوست کویر می‌تپد و سزاوار است که صداوسیما صدای این تپش را به گوش جهان برساند.
از این منظر، خراسان‌جنوبی میزبان آیینه‌ای از «ایران درون» است؛ ایرانی که در سختی‌ها لبخند می‌زند و از دل خاک، ایمان می‌رویاند. ایران‌ جان در این استان نه به‌عنوان یک جشن رسانه‌ای بلکه به‌منزله‌ بیانیه‌ای فرهنگی زاده می‌شود؛ بیانیه‌ امید، صداقت و پیوند.