وحدت در عین کثرت

در این مراسم و دیگرمراسم‌ مشابه، ازمجموعه گسترده‌ای ازمسئولان کنونی و پیشین کشوری و لشکری، شخصیت‌های سیاسی و فرهنگی و مذهبی و اقتصادی، فعالان در عرصه‌های مختلف و همچنین مهمانان خارجی دعوت به عمل می‌آید که این یک عرف و سنت جاافتاده و پرسابقه است اما در کنار این مسأله و گذشته از اصل مراسم، آنچه قابل تأمل است، حضور شخصیت‌های با دیدگاه‌ها، تفکرات، اعتقادات، عملکردها و سوابق مختلف ومتنوع ومتفاوت وبلکه متضاد دراین مراسم است.همه درحسینیه امام خمینی زیر یک سقف جمع شده بودند. زیر این سقف، کسانی بعضا شانه‌به‌شانه یکدیگر نشسته بودند که چه‌بسا فاصله بسیار زیادی از هم در تفکرات و رفتارهای سیاسی خود داشتند و نقادی مستمر یکدیگر، به عادت روزانه آنها تبدیل شده است.پرواضح است که این کثرت، نه‌تنها یک واقعیت انکارناپذیر و گریزناپذیر در کشور ماست، بلکه درمجموع یک امر مثبت ومفید نیز به‌شمار می‌رود اما از این نکته نیز نمی‌توان غافل شد که این کثرت همواره می‌تواند مضرات و خسارات بزرگی نیز به همراه داشته باشد؛ چراکه در صورت فوران و غلیان و در پیش گرفتن راه افراط و خارج‌شدن از کنترل به دلایل گوناگون، امکان دارد سر از تخاصم ودرگیری درآوردوآنگاه دراین گیرودار،چنان خسارتی به کشور و ملت ایران وارد شود که شاید امکان جبران و ترمیم آن نباشد.در نتیجه این کثرت، باید در جایی به وحدت برسد؛ جایی که همه با هر تفکر و هر اعتقاد و روشی، در آنجا شانه‌به‌شانه یکدیگر بنشینند و یک امت واحده را تشکیل دهند و اتحاد ملی را به نمایش بگذارند. من در روز تنفیذ حکم ریاست‌جمهوری، زیر سقف حسینیه امام خمینی و در محضر رهبر معظم انقلاب، این امت واحده و این اتحاد ملی را دیدم.